Κάτω τα χέρια από την Ελεγκτική Υπηρεσία, αλλιώς θα τρέχετε και δεν θα φτάνετε

Η Κυπριακή Δημοκρατία βιώνει άλλη μια ντροπή, που αφορά στην αντιπαράθεση μεταξύ δύο νευραλγικών για το δημόσιο συμφέρον θεσμών, τη Νομική Υπηρεσία και την Ελεγκτική Υπηρεσία. Επειδή όμως, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, πρέπει να μιλάμε μόνο με επιχειρήματα και τεκμήρια, εκείνο που ισχύει είναι ότι στη διάρκεια της θητείας του Οδυσσέα Μιχαηλίδη είδαν το φως της δημοσιότητας σκάνδαλα, πράματα και θάματα. Σκάνδαλα και υποθέσεις που ούτε που θα μυριζόταν κανείς αν δεν ήταν η Ελεγκτική Υπηρεσία. Άλλωστε ένας από τους λόγους, αν όχι ο κυριότερος λόγος, για την κατάντια της Κύπρου είναι η διαχρονική έλλειψη ελέγχου και απόδοσης δικαιοσύνης.

Τίθεται παράλληλα το ζήτημα των όρων εντολής του Γενικού Ελεγκτή, με τον οποίον και προσωπικά, ως δημοσιογράφος, ήλθα σε αντιπαράθεση στο παρελθόν. Έτερον εκάτερον όμως διότι η ουσία είναι άλλη. Η ουσία είναι ότι η Ελεγκτική Υπηρεσία, με τα καλά της και τα κακά της, είναι από τις λίγες Υπηρεσίες του κράτους που λειτουργούν σωστά ή όσο πιο σωστά γίνεται.

Την ίδια ώρα γεννάται το εξής ερώτημα: Επιθυμούμε έναν Ελεγκτή-γλάστρα, ο οποίος να βγάζει/δημοσιεύει μια έκθεση 5-6.000 σελίδων μια φορά τον χρόνο, μέσα στην οποία χάνεται ακόμα και η ήδη χαμένη Ατλαντίδα, ή έναν Ελεγκτή που με όλα τα «κουσούρια» του, ακόμα και με τον λαϊκισμό του σε κάποιες των περιπτώσεων, να αναδεικνύει τα κακώς έχοντα που ταλαιπωρούν τον τόπο και θέτουν σε κίνδυνο το δημόσιο συμφέρον;

Η ανυπαρξία ελέγχου και η διαχρονική έλλειψη απόδοσης δικαιοσύνης από τα καθ' ύλην αρμόδια όργανα του κράτους νομιμοποιεί την ίδια ώρα τους πολίτες να νιώθουν απογοήτευση, θυμό ή και απόγνωση. Ποιος τιμωρήθηκε από τα αρμόδια όργανα του κράτους για τα μεγάλα σκάνδαλα που έφεραν την Κύπρο ουκ ολίγες φορές στο χείλος του γκρεμού; Κανένας ή σχεδόν κανένας ή κάποιοι αποδιοπομπαίοι τράγοι.

Τα συμφέροντα δεν επέτρεψαν την απόδοση δικαιοσύνης, θα μπορούσε κάποιος να πει, εκτός κι αν πρόκειται για ολική ανικανότητα -που δεν το πιστεύω- εκείνων των θεσμών που είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον της απόδοσης δικαιοσύνης.

Συνεπώς, ο κόσμος δεν πρόκειται να ανεχτεί καμιά προσπάθεια αποδόμησης του μοναδικού θεσμού που μέσα στις αστοχίες του, ίσως και μέσα από την υπέρβαση, κάποιες φορές, των όρων εντολής του, παράγει αποτέλεσμα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.

ΥΓ Η Κύπρος αντιμετωπίζει περισσότερα σκάνδαλα από όσα μπορεί να ... καταναλώσει. Κάποιοι κέρδισαν και συνεχίζουν να κερδίζουν από αυτά τα σκάνδαλα διότι τα σκάνδαλα δεν γίνονται «κατά λάθος». Όμως, δεν πλήρωσε κανείς, ποτέ και για τίποτα. Μήπως ήρθε η ώρα να τιμωρηθεί εκείνος ο θεσμός που αναδεικνύει σκάνδαλα;