Το δίλημμα της Αννίτας

Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δύο μήνες πριν από τις εκλογές δείχνουν ότι η εκλογική δύναμη του Δημοκρατικού Συναγερμού είναι σαφώς μικρότερη από τα ποσοστά που εξασφάλισε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και από αυτά που συνήθως συγκεντρώνει. Αν τα δεδομένα παραμείνουν ως έχουν, τότε, η δύναμή του κυμαίνεται γύρω στο 20% (χωρίς την αναγωγή), γεγονός πρωτόγνωρο για το κόμμα. Αυτό σημαίνει ότι οι συναγερμικοί που το εγκατέλειψαν, απλοί ψηφοφόροι και αξιωματούχοι, για να ψηφίσουν τον Νίκο Χριστοδουλίδη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εξακολουθούν να μένουν αποστασιοποιημένοι από την παράταξη. Αυτό μπορεί κάποιος να πει ότι αποτελεί εσωτερικό πρόβλημα του ΔΗΣΥ που ταλανίζεται από συνεχή κρίση και συνακόλουθη εσωστρέφεια. Μπορεί ακόμη να συμπεράνει ότι για πολλά μέλη του τα περί «αρχών και αξιών» και τα περί «πολιτικής κληριδικής κληρονομιάς» είναι απλά κούφια λόγια και ότι στην κρίσιμη στιγμή των εκλογών οι επιλογές γίνονται στη βάση του ατομικού συμφέροντος και όχι στη βάση των αρχών του κόμματος. Αλλά και αυτό είναι θέμα των ιδίων των ψηφοφόρων και της κομματικής τους συνείδησης.

Όμως το θέμα δεν αφορά μόνον τον ΔΗΣΥ και τους ψηφοφόρους του αλλά επηρεάζει όλο τον κόσμο υπό την έννοια ότι δυνητικά καθορίζει το πολιτικό μέλλον του τόπου και την κρατική μας οντότητα. Το ποσοστό του 6% των συναγερμικών που, όπως υπολογίζεται, ψήφισαν τον Ν. Χρ. συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας και μέχρις εδώ ουδέν μεμπτό νοουμένου ότι ο νέος Πρόεδρος θα εφάρμοζε τις υποσχέσεις του για εντατικές προσπάθειες για λύση του Κυπριακού. Ποια όμως η φερεγγυότητά του να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του όταν για εννιά ολόκληρα χρόνια όντας το δεξί χέρι του τέως έκανε το παν για να απομακρύνει κάθε δυνατότητα για συμφωνία στο Κυπριακό; Γιατί εγκατέλειψε άρον άρον τις διαπραγματεύσεις όταν βρεθήκαμε σε ακτίνα συμφωνίας; Τι εμπιστοσύνη μπορούμε να του έχουμε τώρα όταν σε κάθε ευκαιρία χρησιμοποιεί μια ξύλινη και γενικόλογη ρητορική και αναμασά τα τετριμμένα «επιδιώκουμε λύση ΔΔΟ με πολιτική ισότητα όπως καθορίζεται στα ψηφίσματα του ΣΑ» έτσι αόριστα και χωρίς να μπαίνει ποτέ στις λεπτομέρειες. Λέει ότι θα πρέπει να συνεχίσουν οι συνομιλίες από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντανά αλλά αποφεύγει να τοποθετηθεί συγκεκριμένα στο πλαίσιο λύσης των έξι σημείων όπως το έχει διατυπώσει ο Γ.Γ. Αυτόν τον άνθρωπο του οποίου η μόνη προτεραιότητα είναι η επικοινωνιακή πολιτική έβγαλε με τις ψήφους της Πρόεδρο μια σημαντική μερίδα του Συναγερμού. Προτίμησαν να ικανοποιήσουν προσωπικές φιλοδοξίες και να κερδίσουν αξιώματα αδιαφορώντας για το μέλλον του τόπου.

Περαιτέρω ενίσχυση του Ν. Χρ. μας απομακρύνει ακόμη πιο πολύ από τη λύση και αυτό εναπόκειται στην ηγεσία του ΔΗΣΥ που πρέπει επί τέλους να αποφασίσει αν ανήκει στην αντιπολίτευση ή αν θα συνεχίσει να τηρεί μιαν επαμφοτερίζουσα στάση, όπως συμβαίνει τώρα. Γιατί, αν είναι όντως αντιπολίτευση, πώς μπορεί ταυτόχρονα να κάνει συναλλαγές με το Προεδρικό; Γιατί, αν αληθεύουν τα όσα γράφτηκαν μετά τις παραιτήσεις Κουτσόφτα και Τσέλεπου, ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΣΥ Ευθύμιος Δίπλαρος υποσχέθηκε να μεσολαβήσει στο Προεδρικό για την παραμονή του Κουτσόφτα στο πηδάλιο του Οργανισμού Νεολαίας.

Μέχρι τώρα η ηγεσία του κόμματος επικαλείτο το επιχείρημα ότι τα όποια προβλήματα τα κληρονόμησαν οι προηγούμενοι. Όμως πώς γίνεται τώρα ένα ανώτατο στέλεχος να έχει τόσους δεσμούς με το Προεδρικό; Μήπως έτσι βολεύεται με τα λάφυρα της εξουσίας; Η Αννίτα Δημητρίου βρίσκεται σε πραγματικό δίλημμα και οφείλει να πάρει θέση. Η όποια συνεργασία κάποιων στελεχών προσφέρει τη δυνατότητα ικανοποίησης αιτημάτων και εξυπηρετήσεων, κοινώς ρουσφετιών, που ενόψει εκλογών θα είναι πολύ χρήσιμα για το κόμμα και για την ίδια. Από την άλλη, αν πάρει μια ξεκάθαρη θέση και ακολουθήσει μια σταθερή αντιπολιτευτική στάση εφαρμόζοντας συνεδριακή απόφαση, ελλοχεύει ο κίνδυνος απώλειας ψήφων. Γνώμονας των αποφάσεων πρέπει να είναι το εθνικό συμφέρον, μεσοβέζικες λύσεις δεν χωρούν. ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ προσεγγίζουν με τον ίδιο ρεαλιστικό τρόπο το εθνικό μας θέμα και μαζί μπορούν να περάσουν λύση σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα.