Το Μακρυγιάννειο «εμείς»

Εμείς συνεχίζουμε με τα δικά μας και «έχει ο Θεός…» Η νέα κατάσταση των εν Κύπρω πολιτικών πεπραγμένων μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Νίκο Χριστοδουλίδη έφερε μια απογοήτευση στις ζωές μας χωρίς πολλές ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον στη μοιρασμένη μας πατρίδα και σημάδεψε την αρχή μιας νέας εποχής η οποία, δεν ελπίζουμε ότι θα οδηγήσει το νησί της Αφροδίτης σε ασφαλές λιμάνι που δεν είναι άλλο από την επανένωση της πατρίδας μας όπου Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα ζουν και θα εργάζονται μαζί αγωνιζόμενοι για το κτίσιμο μιας αληθινά ευημερούσας κοινής πατρίδας για αμφότερες τις κοινότητες. Αυτό το λέμε επειδή ο ΠτΔ λαϊκίζει χωρίς να μας διαφωτίζει για τις απόψεις του και ως εκ τούτου αμφισβητούμε ότι ο στόχος του είναι η επανένωση αλλά η «καρέκλα» για ακόμη μια θητεία. Βέβαια ο Τατάρ με τις πεισματικές δηλώσεις του για δύο κράτη βοηθά τα μάλα τα σχέδια του ΠτΔ. Δυστυχώς η εκπλήρωση του στόχου της επανένωσης προϋποθέτει αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο κοινοτήτων που δυστυχώς δεν υπάρχει προς το παρόν και είναι εδώ που πρέπει να επικεντρώσουμε τις προσπάθειές μας. Δυστυχώς οι εξελίξεις στην Τουρκία δεν έχουν δώσει ελπιδοφόρα σημάδια και το ομιχλώδες πολιτικό τοπίο δεν αναμένεται να ξεκαθαρίσει σύντομα. Σίγουρα το καθεστώς που κυβερνά επί δεκαετίες την Τουρκία δεν μπορεί εν μια νυκτί να «ανατραπεί». Είναι γι’ αυτό που χρειάζεται πιο μεθοδική συνεργασία με τους Τουρκοκύπριους -αυτό έχει αντιληφθεί η κ. Ολγκίν, αντιπρόσωπος του ΓΓ του ΟΗΕ για να δείξουμε στον έξω κόσμο ότι η συμβίωσή μας είναι εφικτή αν αφεθούμε να συνομιλήσουμε μέσα σε πνεύμα αλληλοκατανόησης για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση και για τις δύο κοινότητες που σίγουρα εξυπακούει οδυνηρούς συμβιβασμούς χωρίς όμως τάσεις αυτοχειρίας. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συνύπαρξη με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους επ’ ουδενί λόγω δεν προϋποθέτει τη δημιουργία «κυπριακού έθνους» γιατί τέτοιο έθνος δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει. Ο ελληνισμός που για χιλιετίες έχει επιζήσει σ’ αυτή την πατρίδα θα διαιωνιστεί με τη διατήρηση του πολιτισμού μας, της κουλτούρας μας και των παραδόσεών μας χωρίς όμως σωβινιστικές τάσεις που θα προκαλούν τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους οι οποίοι με τη σειρά τους θα διατηρήσουν τις δικές τους παραδόσεις, πολιτισμό και κουλτούρα. Είμαι σίγουρος ότι ο αλληλοσεβασμός και η αμοιβαία κατανόηση των δύο κοινοτήτων μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για μια ενωμένη ευημερούσα πατρίδα. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από μια win-win λύση που είναι η ΔΔΟ. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η κοινή γνώμη όχι μόνο δεν έχει ενημερωθεί η επιμορφωθεί, αν θέλετε, επί θεμάτων ομοσπονδίας για τόσα χρόνια, αλλά τολμώ να πω ότι έχει παραπληροφορηθεί για να μην πω εμπαιχθεί ότι η λύση θα μπορούσε να προσεγγίσει τα όρια του ιδανικού. Είναι γι’ αυτό που ο λαός μας έχει περιέλθει σε μια κατάσταση σύγχυσης παρασυρόμενος από πολιτικάντικες σοφιστείες σε ατραπούς που μπορεί να αποδειχθούν ζημιογόνοι για την πατρίδα μας. Είναι λοιπόν, επιτακτικό να ζητήσουμε πίστωση χρόνου πριν φθάσουμε σε συμφωνία επί ενός νέου σχεδίου για να μπορέσει και ο λαός μας να πληροφορηθεί αντικειμενικά τις πρόνοιες αυτού του σχεδίου για να μπορεί ο ίδιος να αποφασίσει για το μέλλον του, αφού αντιληφθεί ότι μια βιώσιμη λύση που αποκλείει την αυτοχειρία, περικλείει και οδυνηρούς συμβιβασμούς που δυστυχώς όπως πολλάκις τονίσαμε με πόνο ψυχής απορρίπτουν, ως επί το πλείστον, αυτοί που υψώνουν σημαίες ψευτοπατριωτισμού εν έτει 2024 παρασύροντας τον λαό σε επικίνδυνα μονοπάτια που οδηγούν στη διχοτόμηση - διχοτομημένο ελληνικό ανεξάρτητο κρατίδιο και ψωμί και ελιά. Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι η πατρίδα μας περνά μια από τις κρισιμότερες στιγμές της Ιστορίας της και η ενότητα του λαού μας για να αντιμετωπίσει τους κινδύνους που καραδοκούν είναι επιτακτική. Έφθασε πιστεύω η ώρα να παραμεριστούν οι διχόνοιες, για να δώσουν τη θέση τους σ’ έναν ειρηνικό διάλογο μεταξύ των κομμάτων, για την επίτευξη του στόχου όλων μας που δεν είναι άλλος από μια βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Οι ηγέτες μας, ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση πρέπει να στοχεύσουν στα υψηλά και τα ωραία της φυλής βιώνοντας τη φοβερή παρακαταθήκη του Μακρυγιάννη «Για την πατρίδα καταργείται το εγώ και υπάρχει μόνο το εμείς». Είναι στο χέρι μας να αποτρέψουμε με την κατάργηση του «εγώ» μας τη χάραξη μιας πανεθνικής πολιτικής και νέας πορείας προς το ευρωπαϊκό φως για μία ενωμένη πατρίδα για ένα χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο σε ήρεμο πέλαγος μετά τις τρικυμίες και καταιγίδες που το ταλαιπώρησαν για αιώνες σε φουρτουνιασμένες θάλασσες. Ιδού η Ρόδος…

* Πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού