Ο ναύαρχος Νίκος Χριστοδουλίδης

Επί Προέδρου Χριστοδουλίδη, μια νέα εποχή χαράζει. Όπως όλοι διαβάσαμε στις εφημερίδες, η Κυπριακή Δημοκρατία με το πλοίο γενικής υποστήριξης «Αλάσια» του ναυτικού της Εθνικής Φρουράς και την άκατο «Θησέας» της Λιμενικής και Ναυτικής Αστυνομίας, ξεκίνησε από την περασμένη Τρίτη θαλάσσιες περιπολίες ανοικτά του Λιβάνου, στο πλαίσιο των μέτρων που λαμβάνει η χώρα μας για περιορισμό των μεταναστευτικών ροών από τη γειτονική χώρα. Από σήμερα Κυριακή επιστρατεύονται και 18 εξοπλισμένες ψαρότρατες με πυραύλους Κρουζ από τον ναύσταθμο Ζυγίου, για να συνδράμουν την προσπάθεια.

Πρόκειται περί ιστορικής εξέλιξης και οφείλουμε όλοι να δώσουμε συγχαρητήρια στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος ως ιστορικός έπιασε το νήμα και το μήνυμα κυρίως της ιστορίας, σε μια προσπάθεια να δώσει συνέχεια.

Θαλασσοκρατορία των Κυπρίων

Η Κύπρος, σε παλαιότερες εποχές, είχε μεγαλύτερη σχέση με τη θάλασσα απ' ό,τι σήμερα. Όπως διαβάζουμε στην www.polignosi.com, η Κύπρος υπήρξε πάλαι ποτέ και θαλασσοκράτειρα. Όπως γράφει ο Ευσέβιος, μετά τον Τρωϊκό Πόλεμο εθαλασσοκράτησαν διάφοροι λαοί για διάφορες χρονικές περιόδους. Μεταξύ των λαών αυτών συγκαταλέγονταν και οι Κύπριοι. Η θαλασσοκρατία των Κυπρίων διήρκησε 33 χρόνια και συγκρίνεται πολύ ευνοϊκά με εκείνην των Φρύγων, που διήρκεσε 25 χρόνια, των Ρόδιων 23 χρόνια και των Φοινίκων 45. Ο Άγγλος ιστορικός Τζωρτζ Χιλλ (Sir George Hill, A History of Cyprus) θεωρεί ότι πιθανόν η θαλασσοκρατία των Κυπρίων να άρχισε μετά τη συντριβή των Φοινίκων και των Σύρων (ανταγωνιστών των Κυπρίων στη θάλασσα) από τους Ασσυρίους το 741/740 π.Χ. Την ίδια άποψη είχε διατυπώσει πιο πριν και ο J. Myres, ενώ άλλοι μελετητές πρότειναν κατά καιρούς διάφορες άλλες χρονολογίες. Αντιλαμβανόμαστε ότι κατ' αναλογίαν η θαλασσοκρατορία επί Προεδρίας Χριστοδουλίδη ξεκίνησε μετά τη συντριβή του Αβέρωφ Νεοφύτου στον παφίτικο εμφύλιο του Φεβρουαρίου του 2023.

Τα κυπριακά βασίλεια κατά την αρχαιότητα διέθεταν σημαντικούς αριθμούς πλοίων, τόσο εμπορικών όσο και πολεμικών. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι κατά την εκστρατεία του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας (5ος αι. π.Χ.), οι Κύπριοι μετείχαν με 150 πλοία. Επίσης, αργότερα, (4ος αι. π.Χ.) πρόσφεραν 120 πλοία ως ναυτική βοήθεια στον Μ. Αλέξανδρο (356-326 π.Χ.).

Οι Κύπριοι, από τη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στο νησί, ήσαν αναγκασμένοι να ασχοληθούν με τη θάλασσα. Η ανάπτυξη οποιωνδήποτε σχέσεων και κυρίως η διεξαγωγή εμπορίου με τις γειτονικές χώρες, ή και με την ενδοχώρα, έπρεπε να γίνει μέσω της θάλασσας. Η σύνδεση και σχέση των Κυπρίων με τη θάλασσα, με την πάροδο των χρόνων, εξελίχθηκε σε ανάγκη επιβίωσής τους.

Αραβικές επιδρομές

Μέχρι τις αραβικές επιδρομές βέβαια, οι οποίες ξεκίνησαν τον 6ο μ.Χ. αιώνα, η Κύπρος ήταν γεμάτη από παραλιακούς οικισμούς αλλά και πόλεις όπως το Κούριο, η Αμαθούντα κ.λπ. Οι επιδρομές αυτές των Αράβων, των Μαμελούκων και των Σαρακηνών, μέχρι και τον 11ο αιώνα, ουσιαστικά άλλαξαν πλήρως την κατανομή των οικισμών στην Κύπρο, αφού οι προπάτορές μας αναγκάστηκαν να κινηθούν προς τις ορεινές περιοχές της χώρας, όπου οι πειρατές δεν μπορούσαν να φτάσουν εύκολα. Παρέμειναν στα παράλια πόλεις όπως η Πάφος, η Λεμεσός, η Λάρνακα, η Αμμόχωστος και η Κερύνεια, που προστατεύονταν από τείχη και κάστρα. Η Γεροσκήπου τότε δεν είχε τείχη, γι' αυτό και οι προπάτορες του Νίκου Χριστοδουλίδη τότε ζούσαν στην προστατευμένη από επιδρομές Χούλου. Η Χούλου είναι κτισμένη σε μέσο υψόμετρο 320 μέτρων. Το λοφώδες τοπίο του χωριού είναι διαμελισμένο από το ποτάμιο δίκτυο του ποταμού της Έζουσας, με μέσο υψόμετρο μεταξύ 250 και 550 μέτρων.

Βουνίσιοι

Μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Φράγκους, οι Κύπριοι έγιναν βουνίσιοι, κάτι που συνεχίστηκε και επί Οθωμανοκρατίας. Οι περισσότεροι Ελληνοκύπριοι κυρίως μετοίκησαν εις τα όρη και τα παραρά, γεμίζοντας με χωριά την Πιτσιλιά, τη Σολέα, τη Μαραθάσα, την ορεινή Λευκωσία και Πάφο. Μέχρι και τα μέσα της Αγγλοκρατίας που οι Ελληνοκύπριοι άρχισαν λόγω εμπορίου και βιομηχανίας να επιστρέφουν στις μεγάλες πόλεις, οι κάτοικοι της Νήσου Κύπρου δεν συμπεριφέρονταν ως νησιώτες, αλλά ως χωριάτες και κάτοικοι περίκλειστης ηπειρωτικής χώρας. Αυτό το ορεισίβιο χωριατιλίκι είναι αλήθεια ότι το κουβαλάμε ακόμα, σε αντίθεση με τους κατοίκους παραλιακών πόλεων που έχουν γενικά έναν ορίζοντα και έναν αέρα πιο κοντά στους υπόλοιπους πολίτες του κόσμου. Ακόμα και σήμερα, παρότι υπάρχουν καλύτερες ισορροπίες στις προτιμήσεις μας, ο μέσος Κυπραίος προτιμά το βουνό και τη σούβλα παρά την παραλία και το ψάρι. Προτιμά τα λουκάνικα, τα αγρέλια και τα μανιτάρια από τα μύδια, τα στρείδια και τα χταπόδια. Ο Κυπραίος ξεκινά το κολύμπι τον Ιούνιο, αν ξεκινήσει, και τελειώνει μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο. Μετά μυρίζει βουνό και χωριό.

Ο Χριστοδουλίδης

Όλα αυτά βεβαίως μέχρι τη θητεία Αναστασιάδη του Περαπεδκιώτη εκ μητρός και Συλικιώτη εκ πατρός. Για να καταλάβετε, ο Αναστασιάδης, 10 χρόνια Πρόεδρος, δεν έβρεξε τα πόδια του στη θάλασσα, σε αντίθεση με την κ. Άντρη εξ Αγίας Φυλάξεως, η οποία καθημερινά έκανε το μπάνιο της στην παραλία του Μίρα-Μάρε. Ο Χριστόφιας υπήρξε κατ' εξοχήν Πρόεδρος του βουνού και της στάνης, αφού αν μπορούσε, θα ζούσε μόνιμα στο Κελάκι, ενώ ο Τάσσος Παπαδόπουλος υπήρξε ένας κλασικός βρακάς της Μεσαρκάς και της πεδινής Κύπρου. Γεννήθηκε στην Άσσια και έζησε στη Δευτερά, στην έπαυλη των Λεβέντηδων, τη Στράκκα.

Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, στην κυριολεξία, αρπάζει τη σκυτάλη από τον Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος εις μάτην με το Καίτη 2 επιχείρησε να κάνει τη μεγάλη ανατροπή. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης θέλει να αποκαταστήσει την ιστορική τάξη, να ξανακάνει την Κύπρο νησί. Με τους Κυπρίους να αρχίσουν να πιτσιαλίζουν ξανά στα νερά των θαλασσών μας και τα πολεμικά μας πλοία να αποπέμπουν τους παράτυπους μετανάστες στις χώρες προέλευσής τους.

Η Κύπρος, επί Προεδρίας του ναυάρχου Χριστοδουλίδη, μετατρέπεται ξανά σε θαλασσοκράτειρα, ανεβάζει οικονομικό επίπεδο, μπαίνει στο γεωστρατηγικό παιχνίδι της περιοχής και στέλνει μηνύματα ισχύος διεθνώς.