Η πιο τολμηρή «μεταρρύθμιση» που επιβάλλεται να γίνει

Άκουσα τις προάλλες τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Χριστοδουλίδη, να υπόσχεται στους οργανωμένους ασθενείς, ότι το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση θα προωθήσει στη Βουλή «τολμηρές μεταρρυθμίσει» που εκκρεμούν εδώ και χρόνια στον τομέα της Υγείας. Μεταρρυθμίσεις, που όπως είπε και ο ΠτΔ, δεν θα αρέσουν σε όλους. Ανάμεσα σ' αυτές, το νομοσχέδιο για τις πανεπιστημιακές κλινικές, τον «Συνήγορο του Ασθενή», τα κέντρα αποκατάστασης και άλλα πολλά για τα οποία η Συνομοσπονδία Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου (ΟΣΑΚ) φωνάζει εδώ και χρόνια. Αν τα πράγματα εξελιχθούν, όπως υπόσχεται ο ΠτΔ και ο υπουργός Υγείας, Μιχάλης Δαμιανός, τότε αρκετά από αυτά τα ζητήματα θα επιλυθούν. Θα κλείσουν τρύπες που ταλαιπωρούν εδώ και χρόνια τον τομέα της Υγείας.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που ταλαιπωρεί τον τομέα. Δεν μιλάμε απλά για ένα νομοσχέδιο αλλά για ριζική αναδιοργάνωση του Υπουργείου Υγείας. Δεν μπορεί πέντε χρόνια μετά την εφαρμογή του Γενικού Συστήματος Υγείας (ΓεΣΥ), το Υπουργείο Υγείας να λειτουργεί στη λογική του Δημοσίου. Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει. Ευκαιρίας δοθείσης τώρα που αποκαλύφθηκε το θέμα με τις αποθήκες φαρμάκων.

Όπως προκύπτει και μέσα από την έκθεση γεγονότων που ζήτησε ο υπουργός μετά την πλημμύρα, όλοι ήξεραν ποια είναι η κατάσταση στις φαρμακαποθήκες σχεδόν μια δεκαετία, πριν γίνει το κακό, και το μόνο που έκαναν ήταν να ανταλλάσσουν μεταξύ τους επιστολές οι δημόσιοι υπάλληλοι. Υπάρχουν επιστολές και σημειώματα που δείχνουν ότι οι αποθήκες δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές για να φυλάσσονται σ' αυτές φάρμακα, από το 2016 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2024 (έναν μήνα πριν από την πλημμύρα δηλαδή). Σε επιστολή των Φαρμακευτικών Υπηρεσιών το 2019 αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι υπήρχαν «ρωγμές στην οροφή του κτηρίου που επέτρεπαν την εισροή νερού». Καταγράφονται και άλλα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το ότι δεν υπήρχε σύστημα θερμομέτρησης κ.λπ., αλλά αυτό που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι το πρόβλημα με την οροφή. Τα τελευταία έξι χρόνια, τουλάχιστον, οι αρμόδιοι ήξεραν ότι η οροφή μπάζει νερά, όπως ήξεραν ότι στις αποθήκες φυλάσσονται φάρμακα και τι επιπτώσεις θα είχε (είχε) αν πλημμύριζαν, και το μόνο που έκαναν είναι να ανταλλάσσουν μεταξύ τους επιστολές, εν αναμονή της καταστροφής.

Αυτή η λογική του πάρε-στείλε επιστολή χωρίς να λαμβάνονται μέτρα για να διορθωθούν τα προβλήματα, είναι χαρακτηριστικό του δημόσιου τομέα. Είναι μια πρακτική από την οποία πρέπει να απαλλαχθεί το Υπουργείο Υγείας (και ολόκληρη η κυβέρνηση ιδανικά, αλλά αυτό είναι μια συζήτηση την οποία θα κάνουμε μια άλλη φορά). Δεν γίνεται σε έναν τόσο νευραλγικό τομέα όπως είναι η Υγεία, να ανταλλάσσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι επιστολές μεταξύ τους και στο τέλος της ημέρας να μην γίνεται τίποτε.

Από την πλημμύρα της 18^ης Μαρτίου, το Υπουργείο Υγείας υπολογίζει ότι καταστράφηκαν φάρμακα αξίας περίπου 800 χιλιάδων ευρώ. Τι θα γινόταν αν έριχνε πέντε νερά παραπάνω και δεν είχαν απομείνει φάρμακα μέσα στις αποθήκες; Τι θα έλεγαν όλοι αυτοί που τόσα χρόνια έστελναν απλά επιστολές, μετακυλώντας την ευθύνη παρακάτω, στον κόσμο, στους καρκινοπαθείς, στους χρόνιους ασθενείς γενικότερα, που δεν θα είχαν σήμερα φάρμακα;

Γι’ αυτό λοιπόν θεωρώ ότι όσα νομοσχέδια και αν βγάλει αυτή η κυβέρνηση από το συρτάρι, όσα και αν στείλει στη Βουλή, η πιο σημαντική μεταρρύθμιση που επιβάλλεται να γίνει είναι η απαλλαγή του Υπουργείου Υγείας από την κουλτούρα του Δημοσίου. Δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει από τη μια στιγμή στην άλλη, μπορεί όμως η κυβέρνηση να κάνει τώρα την αρχή.