«Οικουμενική κυβέρνηση, ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα» του Ντίνου Θεοδότου

 

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δήλωσε σε συνέντευξή του αμέσως μετά την εκλογή του νέου προέδρου της Βουλής ότι θα αναλάβει πρωτοβουλία για τη δημιουργία μιας οικουμενικής κυβέρνησης ή ευρείας αποδοχής ώστε «μέσα σε κλίμα συναίνεσης να γίνουν οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούν». Συναφής με την οικουμενική είναι και ο όρος «Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας» που είναι μία κυβέρνηση η οποία στηρίζεται από όλα τα κόμματα, ή τουλάχιστον τα μεγαλύτερα, σε περιόδους σοβαρής πολιτικής κρίσης και στοχεύει να την αντιμετωπίσει χωρίς κομματικές αντιπαλότητες. Υπάρχουν προηγούμενα για διάφορες χώρες που σε κρίσιμες περιόδους της Ιστορίας τους οι κυβερνήσεις ευρείας αποδοχής λειτούργησαν αποτελεσματικά.

Κατ' αρχήν η ιδέα ακούγεται εξαιρετική αφού οι συνθήκες για τον σχηματισμό μιας τέτοιας κυβέρνησης, λόγω της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας που βιώνει ο τόπος, είναι πρόσφορες και το απαιτούν. Η πατρίδα μας διέρχεται εδώ και χρόνια όχι απλώς κρίσιμες στιγμές αλλά κινδυνεύει η ίδια της η ύπαρξη. Συνεπώς δεν τίθεται θέμα οικουμενικής ή όχι, η κατάσταση το επιβάλλει.

Είναι όμως τα κίνητρα και οι προθέσεις του Προέδρου αγνές και ειλικρινείς ή αλλού αποβλέπουν; Η έγνοια του είναι να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις στη δικαιοσύνη, στην τοπική και δημόσια διοίκηση και στον ψηφιακό μετασχηματισμό όπως ανέφερε ή τελικά τα άλλα κόμματα να υπηρετήσουν τις πολιτικές του και να αποκομίσουν ο ίδιος και η παράταξή του πολιτικό όφελος; Γνωρίζοντας τον τρόπο που ενεργεί και σκέφτεται η απάντηση έρχεται αβίαστα από μόνη της: ο στόχος του είναι ο εντυπωσιασμός αφού ξέρει εκ των προτέρων ότι η πρότασή του θα απορριφθεί από τα κόμματα. Ο μοναδικός λόγος που υποβάλλεται είναι για να μην γίνει αποδεκτή για να έχει εκ των υστέρων τη δικαιολογία ότι «εγώ σας κάλεσα να προωθήσουμε τα θέματα από κοινού και εσείς δεν ήρθατε». Έτσι πιστεύει ότι κερδίζει πολιτικά.

Είναι αξιοσημείωτο ότι τα θέματα που εισηγείται να αντιμετωπιστούν συναινετικά αφορούν όλα την εσωτερική διακυβέρνηση και από κανένα από αυτά δεν εξαρτάται ή διακυβεύεται το μέλλον της πατρίδας μας. Εάν υπάρχει ένα και μόνο πρόβλημα το οποίο απαιτεί συλλογική επίλυση, αυτό είναι το εθνικό μας θέμα αλλά φαίνεται πως δεν εντάσσεται στις προτεραιότητες του Προέδρου. Ήδη περάσαμε πολλές φάσεις μέσα από τις οποίες το Κυπριακό άγγιξε τη λύση και ήταν ακριβώς τότε που έπρεπε να συγκροτηθεί μια κυβέρνηση ευρείας αποδοχής με μοναδικό ρόλο την προώθησή του. Ο σχηματισμός μιας μονοθεματικής κυβέρνησης για τη λύση του Κυπριακού θα έδινε τα μηνύματα τόσο στο εσωτερικό και κυρίως στο εξωτερικό ότι είμαστε αποφασισμένοι, διαθέτουμε την πολιτική βούληση και το εποικοδομητικό πνεύμα για την επίτευξη μιας λειτουργικής και βιώσιμης λύσης. Ευκαιρίες υπήρξαν στο παρελθόν αλλά η ηγεσία μας τις προσπέρασε.

Όταν πριν λίγους μήνες οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων συμφωνούσαν πάνω στις προτάσεις Αβέρωφ για το περίγραμμα και τις βασικές πρόνοιες του περιεχομένου της λύσης, τότε οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές και ήταν στο χέρι του Προέδρου να αναλάβει τη σχετική πρωτοβουλία. Τότε μπορούσε να αξιοποιηθεί η σύμπτωση απόψεων της πλειοψηφίας και να καλλιεργηθεί κλίμα και κουλτούρα συμφιλίωσης και επανένωσης. Όχι μόνον δεν έγινε τίποτε προς αυτή την κατεύθυνση, ούτε καν από αυτόν που είχε την πατρότητα των απόψεων, αλλά αντίθετα ζήσαμε τη βίαιη διάλυση της εκδήλωσης των «ως δαμέ», μια πολιτική πράξη της εξουσίας που αποκάλυπτε ξεκάθαρα την έντονη αντίδρασή της προς τους σκοπούς του κινήματος. Ήταν μια ενέργεια που εξυπηρετούσε μικροκομματικές σκοπιμότητες, απευθυνόταν στην Ακροδεξιά, που φαίνεται ότι για τον Πρόεδρο προέχουν της λύσης.

Η πρόταση για κυβέρνηση ευρείας αποδοχής αποτελεί έναν ακόμη τακτικισμό και έχει ήδη απορριφθεί από τα κόμματα. Όμως, πέραν των εντυπωσιασμών καλό θα ήταν ο Πρόεδρος να ασχοληθεί και με την ουσία των πραγμάτων η οποία δεν αντιμετωπίζεται με τέτοιου είδους κινήσεις οι οποίες μπορεί να εξυπηρετούν τον ίδιο αλλά όχι τον τόπο. Δυστυχώς κύριε Πρόεδρε έχετε απολέσει την έξωθεν αλλά και την έσωθεν καλή μαρτυρία και δύσκολα γίνεστε πιστευτός.