- Για άλλη μια φορά μιλάμε ως επιμηθείς και όχι ως προμηθείς. Για άλλη μια φορά μας προλαβαίνουν τα γεγονότα και δεν τα προλαβαίνουμε εμείς. Για άλλη μια φορά κάνουμε εκ των υστέρων συζητήσεις, τις οποίες βαφτίζουμε «γόνιμο διάλογο», όταν στην ουσία ακολουθείται η πεπατημένη, αντί, δηλαδή, να ακούμε τον κόσμο, του κουνούμε το δάκτυλο. Αυτό ακριβώς έγινε στο ακτίβ ΑΚΕΛ Πάφου την Τρίτη 1η Ιουνίου. Αντί το προεδρείο να ακούσει την κραυγή ανησυχίας των στελεχών του, τα κατηγόρησε κιόλας: «το ΑΚΕΛ δεν είναι τούτο το πράμα που είδα απόψε». Γιατί να μιλούμε τότε και όχι απλά να χειροκροτούμε;
- Με αυτά τα δεδομένα δεν είμαι σίγουρη για τη χρησιμότητα του προσυνεδριακού διαλόγου. Παρόλα αυτά δεν θα αποφύγω τη συμμετοχή, καταθέτοντας τις απόψεις μου, έστω και για την τιμή των όπλων.
- Η ταπεινωτική ήττα της 30ης Μαΐου, πρέπει να καταστεί ξυπνητήρι. Πρώτα και κύρια για την ηγεσία που χαράσσει γραμμή. Την ηγεσία που όφειλε και οφείλει να είναι μέσα στον κόσμο και όχι μακριά του. Να αφουγκράζεται τον κόσμο, να στέκεται δίπλα του.
- Το ΑΚΕΛ έχασε τον χαρακτήρα του. Τον ανθρώπινο. Τον αλληλέγγυο. Κάνει πολιτική με συνθήματα και εύηχα λόγια. Το κυριότερο πρόβλημα του κόσμου σήμερα αφορά στην επιβίωση του. Στον βιοπορισμό του. Χάνει τη θέση εργασίας του, την περιουσία του, είναι ανήμπορος να αντιμετωπίσει την τραγωδία που ζει και δεν νιώθει το κόμμα του δίπλα του. Ξέρετε πόσες πόρτες άνοιξαν και σχεδόν έκλεισαν αμέσως κατά την προεκλογική περίοδο; «Έχει εκλογές και ήρθατε; Πού ήσασταν όταν είχαμε και έχουμε προβλήματα», μας έλεγαν πολλοί. Ασφαλώς και δεν φταίει το ΑΚΕΛ για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία. Γιατί δεν κεφαλαιοποίησε αυτή τη δυσαρέσκεια; Δεν φταίνε μόνο τα ΜΜΕ, στα οποία καταφεύγουμε πάντα, μέρος των οποίων όντως είναι εχθρικά απέναντι στο ΑΚΕΛ. Προτάσσοντας, ωστόσο, αυτό το επιχείρημα ξεφεύγουμε της ουσίας.
- Η ηγεσία άφησε και αφήνει τον λαϊκισμό και τον παραγοντισμό να γιγαντώνονται. Γνωρίζει πράγματα και καταστάσεις αλλά δεν παρεμβαίνει, με αποτέλεσμα να χάνει ολοένα και πιο συχνά στελέχη του, τα οποία δεν μπορούν να ακολουθήσουν αυτό το κατήφορο, λόγω αξιοπρέπειας και συνέπειας στα όσα ουσιαστικά πιστεύουν και δεν έπαψαν ποτέ να είναι η κομματική συνείδηση τους. Αποτέλεσμα αυτής της ανοχής είναι η συμπερίληψη στο ψηφοδέλτιο ανθρώπων που δρουν πέρα από κάθε ηθική για τη βουλευτική καρέκλα. (παραδείγματα στην Πάφο: εκβιασμοί με ανταλλάγματα να προχωρήσει π.χ. μια άδεια οικοδομής, παροχή ωφελημάτων από τις κοινωνικές ασφαλίσεις, υποψηφιότητες στις επικείμενες εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ακόμη και δωροκοπούνια από υπεραγορές δόθηκαν).
- Το ΑΚΕΛ πρέπει να επανεύρει την ταυτότητα του. Δεν γίνεται να είμαστε λίγο από όλα. Κινητήριος δύναμη είναι ο κόσμος, όχι ο έμμισθος μηχανισμός.
- Ως σύνολο η ηγεσία έπαψε να εμπνέει. Γιατί τα πλείστα μέλη της ηγεσίας υπηρετούν προσωπική ατζέντα. Κι αυτό ο κόσμος μας το ξέρει, το βλέπει.
- Μη μας φοβάστε σύντροφοι της ηγεσίας ή του μηχανισμού. Ακούστε μας. Δεν εποφθαλμιούμε την καρέκλα κανενός από εσάς. Εξάλλου, εμείς πληρώνουμε κόστος γιατί είμαστε ΑΚΕΛιστές. Δεν πληρωνόμαστε.
- Τι σημαίνει «μπήκαν στη Βουλή οι εγγονοί της πλύστρας;». Όσοι δεν εκλέχθηκαν ή δεν επανεκλέχθηκαν είναι μήπως εγγονοί του τσιφλικά; Λιγότερη αλαζονεία και περισσότερος σεβασμός σας παρακαλούμε.
- Ένα κόμμα με κοντά ένα αιώνα ιστορία, δεν μπορεί να μην εμπνέει, όταν άντεξε τόσες φουρτούνες. Το γιατί δεν εμπνέει πρέπει όλοι μαζί να το βρούμε.
Μαρία Παπαλαζάρου Φράγκου
Χολέτρια Πάφος (μέχρι πρότινος ΚΟΒ Ακρόπολη δ)
15/6/2021
*Από την ιστοσελίδα του ΑΚΕΛ/Προσυνεδριακός διάλογος
