«Η Αμμόχωστος διανυκτερεύει έξω από τα μπουζούκια» της Μαρίας Θεριστή

Κάποτε ο μάστρε Νίκος έστειλε τη σύζυγό του Άνδρη στην Εντατική ιδιωτικού νοσοκομείου για να εκφράσει τη συμπαράστασή της στους συγγενείς ενός αλλοδαπού που νοσηλευόταν. Καθόμουν εκεί στις καρέκλες αναμονής και είδα δίπλα μου την κ. Άνδρη, εκ μέρους του κυρίου Νίκου, να κάνει μια άψογη, ολιγόλεπτη σε άπταιστη αγγλική επικοινωνία με τους συγγενείς και να αποχωρεί με ευγενικές προσφωνήσεις πρωτοκόλλου, συνοδευόμενη από τη βοηθό της.

Την επόμενη φορά, να στέλλει την κυρία Άνδρη και σε εμάς τους Αμμοχωστιανούς για συμπαράσταση. Το κάνει καλύτερα από τον ίδιο. Έχουμε πένθος εμείς οι Αμμοχωστιανοί και δεν ήταν τριήμερο για να πάμε την Τετάρτη να ξεσκάσουμε. Μπέρδεψες αυτό το καλοκαίρι με τα προηγούμενα, μάστρε Νίκο. Όταν μετά από δυο τρεις επετείους, όλα επέστρεφαν στην υποτιθέμενη κανονικότητα (πάει καιρός που οι πατεράδες μας έτρεχαν σε συλλαλητήρια επετείων στριμωγμένοι σε λεωφορεία χωρίς air condition για να πάνε στη Χώρα να καταδικάσουν τις επετείους).

Βολεύτηκες. Δεν σε ενοχλούμε με παλλαϊκά συλλαλητήρια πια κι έτσι δραπετεύεις αθόρυβα, όπως η υπόλοιπη ελίτ που ξεσκάζει στα μπουζούκια της μητρόπολης, διατηρώντας δεύτερα πολυτελή σπίτια. Άμα δεν το’ χεις μέσα σου το πένθος, δύσκολο να το διατηρήσεις, Πρόεδρε. Ό,τι και να κάνεις, βοάς από παντού ότι είσαι παραπάνω Πρόεδρος για Λεμεσιανούς. Είσαι ο πρώτος Πρόεδρος που εκπέμπει τόση πολλή Λεμεσό και τόσα πολλά χαρακτηριστικά Λεμεσιανού, όσο και να θέλεις να δείξεις κάτι άλλο. Υπάρχει και υπήρχε ανέκαθεν μια λεμεσιανή ανεμελιά σε σένα κι ένας λεμεσιανός αέρας, που όσοι που μεγαλώσαμε στη Λεμεσό τον ξέρουμε πολύ καλά.

Έκαμες το Προεδρικό να θυμίζει Ακτή Ολυμπίων και το Οδόφραγμα Λήδρα Πάλας σαν Δημόσιο Κήπο Λεμεσού.

Έμαθε ολόκληρη η Κύπρος τι σημαίνει η Λεμεσός με τα γλέντια της και αν έμενες άλλη μία θητεία θα την είχες κάνει πρωτεύουσα.

Στο μεταξύ, ενώ εσύ στα εβδομήντα τέσσερα γυρνάς ακόμα στα μπουζούκια, εμείς της ανασκαμμένης Αμμοχώστου μετράμε Αμμοχωστιανούς που περίπου στα εβδομήντα τέσσερα φεύγουν συνεχώς και δεν προλαβαίνουν να επιστρέψουν. Καταγράφω ηλικίες Αμμοχωστιανών αποβιωσάντων από τις σελίδες για την Αμμόχωστο στα ΜΚΔ, και το ίδιο κάνω και όταν πηγαίνω σχεδόν κάθε βδομάδα στο κοιμητήριο. Γενικά εκτοπισθέντων. Το δικό μου συμπέρασμα, είναι πως το προσδόκιμο ηλικίας, αρκετοί από αυτούς, δεν το έζησαν.

Η γενιά των εκτοπισθέντων του εβδομήντα τέσσερα, στην οποία ανήκει ο Αναστασιάδης, δεν τα είχε στις συνήθειές της τα μπουζούκια.

Σαν από καταραμένο αριθμό, οι εκτοπισθέντες αρχίσαμε να χάνουμε ανθρώπους γύρω στα εβδομήντα τέσσερά τους, ενώ σήμερα, στον κομβικό αριθμό εβδομήντα τέσσερα, ο Πρόεδρος καταρρίπτει κάθε ρεκόρ αριθμολογίας και πηγαίνει στα μπουζούκια, έχοντας τέτοιο σθένος σε αυτή την ηλικία.

Εμένα η μητέρα μου, λες και το επέλεξε, έφυγε στα εβδομήντα τέσσερα, Ιούλιο μήνα, λίγο πριν από τις πεντέμισι το πρωί, ώρα τουρκικής εισβολής.

Ας κάμει κάποιος μια στατιστική για το προσδόκιμο ζωής των προσφύγων. Πόσος είναι ο μέσος όρος ζωής των προσφύγων και ποιος της ελίτ και της κουστωδίας Αναστασιάδη, που πάει στα μπουζούκια και στην ηλικία των εβδομήντα τέσσερα.

Κάποτε θα σταματήσουμε να μετράμε αριθμούς με το εβδομήντα τέσσερα.

Στο μεταξύ, όσοι από εμάς σκέφτονται τα νομικά έξοδα για την προσφυγή στη Ψευδοεπιτροπή του Ψευδοκράτους (δεν θα το περιορίσω στην κλειστή πόλη), ας κάμουμε μια αίτηση διεκδικώντας απόδοση της περιουσίας μας. Το τελευταίο, δεν σημαίνει ότι υποχρεωτικά θα επανεγκατασταθείς.

Υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν χωρίς πληρωμές σε δικηγόρους ή μεσολάβηση μεσαζόντων από τα κατεχόμενα, που ενεργούν με προμήθειες.

Στο site της επιτροπής υπάρχουν διαθέσιμα έντυπα αιτήσεων που μπορεί να συμπληρώσει ο καθένας, αφού τα μελετήσει, όπως επίσης μελετήσει τη σχετική της «νομοθεσία».

Το να ζητήσει κάποιος ενώπιον της επιτροπής -στην οποία το ίδιο το ΕΔΑΔ μας παρέπεμψε- απόδοση της περιουσίας του, διεκδικώντας την, για να μην τους δώσουμε το έρεισμα να την αποκαλούν «abandoned», όπως ήδη αποκαλείται στην ορολογία της νομοθεσίας της Ψευδοεπιτροπής, δεν αποτελεί αίτημα για απαλλοτρίωση της περιουσίας, ούτε πώλησή της.

Έπρεπε, όπως κάποτε ένα γνωστό ίδρυμα επιχορηγούσε την καταχώριση προσφυγών στο ΕΔΑΔ, να υπήρχε και τώρα ένα ίδρυμα ή μια ΜΚΟ να παρέχει νομική αρωγή για αιτήσεις διεκδίκησης απόδοσης περιουσιών.

Αυτή την απλή καταχώριση εντύπου αίτησης και ένορκης δήλωσης μπορεί να την κάνει, πιστεύω, πολύς κόσμος, χωρίς να πληρώσει υπηρεσίες δικηγόρου. Να δίνονταν από κάπου και οι βασικές οδηγίες για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων απώλειας χρήσης με σχετικές εκθέσεις εκτίμησης. (Δεν τοποθετούμαι, νοείται, για το ζήτημα καταχώρισης αιτήσεων για άλλου είδους αποζημιώσεις).

Η νομική πτυχή έχει αρκετές παραμέτρους. Να αρχίσουμε να μελετούμε όμως εκείνα τα έντυπα αιτήσεων στην ιστοσελίδα τής εν λόγω Ψευδοεπιτροπής. Για τον κοσμάκη που του είναι δυσβάχταχτο το κόστος των νομικών εξόδων. Δεν θα εξαναγκαστεί κανείς σε απόδοση θεραπείας πώλησης.

Καιρός να την κτυπήσουμε και μόνοι μας την πόρτα της επιτροπής των κατεχομένων.

Για να μην ζούμε το νέο '74, παρακολουθώντας τον Πρόεδρο να πηγαίνει ακόμα μπουζούκια στα εβδομήντα τέσσερα.

Για να προλάβουμε να ζήσουμε μέχρι τα εβδομήντα τέσσερα πριν μας ποφκάλει η ελίτ Αναστασιάδη.

Αν αντέχουμε, δε, να ζούμε νυχτερινή ζωή σ’ εκείνη την ηλικία -σε όση Κύπρο θα έχει αφήσει έως τότε η κουστωδία Αναστασιάδη- να μην έχουμε ανάγκη τα μπουζούκια και τα ξεφαντώματα αυτής της κλάσης.