Μακάρι, πρόβλημα αντίληψης να είχε ο Πρόεδρος

Δικαιούται να έχει διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Ερσίν Τατάρ από τη στιγμή που ολοφάνερα κάνει ό,τι μπορεί για να την υποσκάψει και ακόμη χειρότερα, για να προωθήσει τα συμφέροντα μιας άλλης χώρας επί του εδάφους της;

Ας το θέσουμε λίγο πιο προβοκατόρικα: δικαιούται ο Νίκος Αναστασιάδης να έχει διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν η εικόνα της χώρας επλήγη όσο ποτέ άλλοτε στα χέρια του και μάλιστα για λόγους στυγνής κερδοσκοπίας μιας ελίτ στην οποία ανήκει και ο ίδιος;

Θα διερωτηθεί κανείς, είναι το ίδιο πράγμα; Μα φυσικά και δεν είναι. Πόσων όμως, Ελληνοκυπρίων έχει αφαιρέσει τα διαβατήρια ο Νίκος Αναστασιάδης ή έστω από πόσους σκοπεύει να τα αφαιρέσει;

Μήπως το έκανε για όσους το 1974 επέτρεψαν με τη δράση τους την Εισβολή της Τουρκίας την οποία σήμερα συνεχίζει το είδος Τατάρ; Όχι βέβαια και ούτε πρόκειται. Είναι άλλωστε ένα ζήτημα το οποίο ο Πρόεδρος δεν θα ήθελε να το ανοίξει με τίποτα. Για λόγους προσωπικούς, όπως και οικογενειακούς.

Γιατί λοιπόν αυτή η σπουδή ακόμα και όταν η Νομική Υπηρεσία τον συμβουλεύει να μην το πράξει, απότοκο της οποίας συμβουλής είναι και η αλλόκοτη απόφαση να αφαιρεθεί, λέει, μόνο το διαβατήριο μόνο από τον Τατάρ και την παρέα του και όχι η υπηκοότητα; (!)

Γιατί; Γιατί αυτή η απόφαση όταν κάθε λογικός άνθρωπος θα προτιμούσε να κρατήσει το διαβατήριο ο Τατάρ, έτσι που σε κάθε περίπτωση αμφισβήτησης της Κυπριακής Δημοκρατίας να του απαντά πως μια χαρά αποτάθηκε κατέχει το διαβατήριο χώρας την οποία δεν αναγνωρίζει;

Μα απλούστατα για λόγους φτηνού λαϊκισμού και ικανοποίησης της πολύτιμης για τον Νίκο Αναστασιάδη και την διασφάλιση της μετεκλογικής του… ηρεμίας -το 2023- ακροδεξιάς αλλά και όλων των υπόλοιπων -και πολλών- ευάλωτων σε κάτι τέτοια νούμερα ομάδων.

Σε μια περίοδο όπου η λογική και η σοβαρότητα δεν ζουν και τις καλύτερες στιγμές τους, ο Πρόεδρος κάνει και πάλι την επιλογή που τον συμφέρει. Και δυστυχώς για άλλη μια φορά το κάνει εις βάρος της Κύπρου.

Γιατί; Μα διότι πρώτον, η κίνηση αυτή, μια κίνηση χωρίς κανένα νόημα πέρα από τον άρτο και τα θεάματα του πιο ακατέργαστου κομματιού της κοινωνίας, θα δώσει στον Τατάρ την ευκαιρία που έψαχνε προκειμένου να πει πως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι το δικοινοτικό κράτος που ισχυρίζεται ότι είναι, αλλά μια Ε/κ Δημοκρατία η οποία αφαιρεί με κριτήριο φυλετικό το ταξιδιωτικό έγγραφο του εκλεγμένου ηγέτη της μίας εκ των δύο κοινοτήτων που την συνέστησαν το 1960.

Μπορεί να μην μας αρέσει ο Τατάρ αλλά αυτό είναι. Και εσωτερικά η κίνηση θα τον ισχυροποιήσει διότι θα ενεργοποιήσει αντανακλαστικά από το παρελθόν, έστω και εάν εμείς επιλέγουμε να μην τα καταλαβαίνουμε, αγνοώντας την Ιστορία.

Κι αυτό, θα πει ο Τατάρ, η Ε/κ Δημοκρατία το κάνει την ώρα που διεθνώς λέει πως επιδιώκει το διάλογο για να λυθεί το Κυπριακό και να αναβιώσει ο συνεταιρισμός Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Όμως, θα συνεχίσει το επιχείρημα Τατάρ, το κάνει απλά και μόνο για να διαχειρίζεται το κράτος που αναγνωρίζεται διεθνώς και να κρατάει τους Τουρκοκύπριους απομονωμένους.

Αναμφιβόλως, ο Νίκος Αναστασιάδης έχει πολλά να κερδίσει στο εσωτερικό επίπεδο και στα ώτα αυτών που προανέφερα όμως, αλήθεια, την Κύπρο γιατί πρέπει να την αφορά αυτό; Και γιατί θα πρέπει ο τόπος να εξοφλήσει για άλλη μια φορά το λογαριασμό του κυρίου Αναστασιάδη και των σπασμένων των συμφερόντων του, είτε μιλάμε για τα κομματικά, είτε για τα προσωπικά;

Διότι η Κύπρος τίποτα δεν έχει να κερδίσει. Ο Τατάρ θα βρεθεί σε μια θέση την οποία θα εκμεταλλευθεί για να παριστάνει το θύμα, όταν μάλιστα βρίσκεται πλέον σε μια εξαιρετικά δύσκολη θέση διεθνώς. Από την οποία θα τον βγάλει ο Πρόεδρος.

Στη δε Ευρώπη και τον έξω κόσμο κανείς δεν θα είναι πρόθυμος να αποδεχθεί αυτή την εξέλιξη η οποία δεν δικαιολογείται με το Δίκαιο της Ανάγκης με το οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία πείθει εδώ και χρόνια, αν και πολύ δύσκολα πια, τη διεθνή κοινότητα ότι δεν έχει άλλη επιλογή από του να νέμεται και το κομμάτι που αναλογεί στους Τουρκοκύπριους στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Ποιο καλύτερο επιχείρημα χρειάζεται ο Τατάρ για να πει στον έξω κόσμο ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι πολίτες Β’ Κατηγορίας από τους οποίους αφαιρούνται τα διαβατήρια την ώρα που οι σφετεριστές, κατά τον Τατάρ πάντοτε, του κράτους του 1960 είναι γνωστοί ανά το παγκόσμιο από τα σκάνδαλο της πώλησης διαβατηρίων σε γκάνγκστερς και σε καταζητούμενους πια, με τον ίδιο τον ηγέτη τους, Νίκο Αναστασιάδη, να έχει ανάμιξη στην πώληση διαβατηρίων μέσω του γραφείου του;

Χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να δει τα επιχειρήματα του Τατάρ και της Άγκυρας; Χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη ικανότητα ή εξυπνάδα για να δει την απουσία κατανόησης που θα συναντήσουν τα δικά μας αντεπιχειρήματα διεθνώς και το πώς αυτή η ιστορία θα χρησιμοποιηθεί για να μας ασκηθούν πιέσεις;

Στις οποίες βέβαια, εμείς δεν θα υποκύψουμε! Και στις οποίες ο Νίκος Αναστασιάδης θα απαντά με επιθέσεις κατά πάντων δρέποντας τις δάφνες των ανεγκέφαλων και των φανατικών, την ώρα που ο Τατάρ θα μας έχει στήσει στον τοίχο ξαλαφρωμένος από καταδίκες και ψηφίσματα για τις προκλήσεις και τα τετελεσμένα όπως και την εξυπηρέτηση των στόχων της Άγκυρας.

Δεν το καταλαβαίνει αυτό ο Νίκος Αναστασιάδης; Η τραγωδία μας είναι μια χαρά το καταλαβαίνει. Δεν είναι θέμα αντίληψης είναι θέμα επιλογής και συνείδησης για άλλη μια φορά. Η αντίληψή του λειτουργεί μια χαρά.

Υστερόγραφο: Η Στήλη συνεχίζει την άδειά της μέχρι το τέλος αυτής της εβδομάδας.