«Ανασκάπτοντας την Αμμόχωστο» της Μαρίας Θεριστή

ΠΟΛΙΤΗΣ NEWS

Header Image

Τα περισσότερα παιδιά δεν πρόσεξαν καν τη σημασία στην πληροφορία «δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο», όπως δεν θα έδωσαν και τόση σημασία στα δάκρυα της δασκάλας που έπρεπε να τα σκουπίζει συχνά ενώπιόν τους.

 

Δεν την αφήσαμε τη γενιά του '74 να κλάψει όσο χρειαζόταν.

Δεν την αφήσαμε και ανακαλύπτουμε τώρα την ιστορία του τόπου, μέσα από τα όνειρα που έβλεπε τα βράδια εκείνη, που έπρεπε να κρύψει γρήγορα τα δάκρυά της και που τα όνειρά της μετακόμισαν τώρα στο δικό μας μαξιλάρι.

Η νήσος, ένας τόπος συναισθημάτων, μη εξωτερικευμένων στον βαθμό που θα έπρεπε.

Όσοι απέμειναν από τη γενιά του εβδομήντα τέσσερα που ήξεραν τη γη σπιθαμή-σπιθαμή, τους τόπους και την πόρτα του καθενός, δεν έχουν ακόμα όλοι κινητοποιηθεί για να καταλάβουν τη σημαντικότητα της κάθε μαρτυρίας τους. Κάποιοι ή περισσότεροι φεύγουν αιφνιδίως, χωρίς να προλάβουν να μας δώσουν χάρτες, κωδικούς, σκουριασμένα κλειδιά, χωρομετρικά σχέδια.

Είναι φορές που κλείνουν ξαφνικά, ανεξάντλητα βιβλία, ανοιχτά. Που όσα και να είπαν και να έγραψαν δεν ήταν ποτέ αρκετά. Τα βιβλία ζωής και πατρίδας, των απλών ανθρώπων που δεν καταλάβαμε καν ότι έπρεπε να γραφτούν, παρά μόνο όταν έφυγαν.

Κι έμειναν διηγήσεις που χρειάζονται διευκρινίσεις, που τώρα που τις θέλουμε δεν υπάρχουν πολλοί από τους αρχικούς μάρτυρες.

Είναι μια δασκάλα κοντά στη σύνταξη, που τα τελευταία δυο χρόνια μιλά για την Αμμόχωστο σε δυο συνεχόμενες τάξεις μαθητών και κλαίει σχεδόν απαρηγόρητα.

Είναι η ίδια που είπε πρόπερσι στα ίδια παιδιά ότι δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο.

Τα περισσότερα παιδιά δεν πρόσεξαν καν τη σημασία στην πληροφορία «δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο», όπως δεν θα έδωσαν και τόση σημασία στα δάκρυα της δασκάλας που έπρεπε να τα σκουπίζει συχνά ενώπιόν τους.

Με το βλέμμα στην Αμμόχωστο -που κατά που φαίνεται ο Ερντογάν λογαριάζει να την επισκέπτεται τόσο συχνά, όσο επισκέπτονται την Αθήνα οι συμπατριώτες που πετάγονται για αναψυχή τα Σαββατοκύριακα- ακούμε έναν Πρόεδρο να συλλογάται και να συσκέπτεται για την Αμμόχωστο.

Έναν Πρόεδρο που είναι ταυτισμένος με το λεμεσιανό mentality και που το τελευταίο, με τη σειρά του, είναι απόλυτα ταυτισμένο με το λεμεσιανό καρναβάλι και με το λεμεσιανό ξεφάντωμα και γενικά το λεμεσιανό lifestyle, που κάνει κάθε άλλο lifestyle να ωχριά.

Αν είχε επαφή το τελευταίο lifestyle με την Αμμόχωστο, θα είχε και επαφή με την ίδια του την πόλη, που έμεινε να περιτριγυρίζεται από νεκρές θάλασσες.

Σε λίγο, η θέα της παραλιακής Λεμεσού θα θυμίζει κάτι σκοτεινό, σαν το τσιμεντένιο τείχος των ερειπωμένων κτηρίων στην παραλία της Αμμοχώστου.

Σε λίγο, τα κτήρια-φαντάσματα των νότιων παραλίων θα μας κοιτάνε παγωμένα από τα ύψη τους, όπως εκείνα της πόλης-φάντασμα.

Ήδη μας γδέρνει η θάλασσα της Λεμεσού για να μας θυμίσει πως δεν είναι πια θάλασσα και πως απ’ άκρη σ’ άκρη έγινε νεκρά.

Από την Ακτή Κυβερνήτη, που λάσπωσε από τα απόβλητα ιχθυοτροφείων, εγκατεστημένα σε απόσταση αναπνοής από την ακτή, μέχρι και το Κούριο που δραπετεύαμε μέχρι χθες και νομίζαμε πως θα έμενε για πάντα απείραχτο.

Από τότε που γίναν τα θεόρατα κτήρια, τρέχει να φύγει η θάλασσα των νότιων παραλίων και «της Λεμεσού που πετά» που ένας Θεός ξέρει τι της πετάνε μέσα στη θάλασσα.

Ο Αναστασιάδης και η Λεμεσός του όμως «θα τα πετάνε στα ύψη» τα νότια παράλια -μια και οι Λεμεσιανοί του θα τα κολυμπάνε εσαεί και θα τα βρίσκουνε υπέροχα νερά, όπως και τον ίδιο που θα πετάει ιδιωτικά για να κολυμπήσει όμως σε τιρκουάζ νερά- και δεν θα πω Σεϋχέλλες, επειδή, έλεος πια, έγιναν και οι Σεϋχέλλες όπως τη Μύκονο για τον κάθε πλέμπα.

Ανασκάπτοντας την Αμμόχωστο, με γινάτι τις ιουλιανές επετείους, αναρωτιέται κανείς τι δεν ρίχνουν στη θάλασσα στα κατεχόμενα και έχει ακόμα γεύση θάλασσας.

Όλο και προς το Κάππαρη μας βρίσκει κάθε χρόνος, να κοιτάμε από τη θάλασσα μέσα βαθιά την υπόλοιπη Αμμόχωστο.

Συνωστισμένοι πάντα κάθε καλοκαίρι στην ελεύθερη Αμμόχωστο.

Να γυρεύουμε με πείσμα λόγια για την Αμμόχωστο. Να της μιλάμε συνέχεια να μην βυθιστεί σε κώμα. Με την ελπίδα ότι ακούει… με την αίσθηση πως μόνο αυτή ακούει…

Ακόμα και από τις παράνομες επεκτάσεις και υπερβάσεις συντελεστών δόμησης που ξεφυτρώνουν «όλως τυχαίως» κάθε χρόνο στις παραλίες του Πρωταρά και αλλού, τις ξύλινες εξέδρες πάνω στα βράχια και όλο και πιο κάτω προς το νερό, σαν άλλη κατοχή παντού, ακόμα και από εκεί, σπρωχνόμαστε συνέχεια προς τον Κάππαρη και πέρα, λες και ένα ρεύμα κάτι θέλει να πει.

Μια πληγωμένη Αμμόχωστος ολάκερη η πατρίδα, χωρίς διέξοδο διαφυγής.

Σ’ αυτήν εδώ την πατρίδα που αλλάζει συνέχεια, με μόνο την Αμμόχωστο-φάντασμα να παρέμενε απαράλλακτη, ο Ερντογάν διατάραξε εκκωφαντικά το ατάραχο της εθνικής διαταραχής.

Όσοι ανήκουμε στη γενιά των παιδιών του '74 και λαμβάνουμε σκυτάλη κοντά σε μισό αιώνα ζωής, τουλάχιστον να ξέρουμε πώς να την πούμε την ιστορία.

Και πού να την πούμε την ιστορία. Αν μεγαλώσαμε ανθρώπους με αιτιώδη σύνδεσμο με την ιστορία.

 

 

 

ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Λογότυπο Altamira

Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων

Οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας www.politis.com.cy διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρούν σχόλια αναγνωστών, δυσφημιστικού και/ή υβριστικού περιεχομένου, ή/και σχόλια που μπορούν να εκληφθεί ότι υποκινούν το μίσος/τον ρατσισμό ή που παραβιάζουν οποιαδήποτε άλλη νομοθεσία. Οι συντάκτες των σχολίων αυτών ευθύνονται προσωπικά για την δημοσίευση τους. Αν κάποιος αναγνώστης/συντάκτης σχολίου, το οποίο αφαιρείται, θεωρεί ότι έχει στοιχεία που αποδεικνύουν το αληθές του περιεχομένου του, μπορεί να τα αποστείλει στην διεύθυνση της ιστοσελίδας για να διερευνηθούν. Προτρέπουμε τους αναγνώστες μας να κάνουν report / flag σχόλια που πιστεύουν ότι παραβιάζουν τους πιο πάνω κανόνες. Σχόλια που περιέχουν URL / links σε οποιαδήποτε σελίδα, δεν δημοσιεύονται αυτόματα.

Διαβάστε περισσότερα

Κάντε εγγραφή στο newsletter του «Π»

Εγγραφείτε στο Newsletter της εφημερίδας για να λαμβάνετε καθημερινά τις σημαντικότερες ειδήσεις στο email σας.

ΕΓΓΡΑΦΗ

Ακολουθήστε μας στα social media

App StoreGoogle Play