Γιατί αξίζουν συγχαρητήρια στο ΤΕΠΑΚ

Αυτονόητα

 

Συγχαρητήρια στη σύγκλητο του ΤΕΠΑΚ και στον πρύτανη Παναγιώτη Ζαφείρη γιατί δεν έδρασε όπως ο Πόντιος Πιλάτος. Δεν γίνεται να είσαι υπέρ του καθολικού εμβολιασμού και την ίδια ώρα να υπονομεύεις τους όρους της επιτυχούς εφαρμογής του. Σε μια κρίσιμη φάση της πανδημίας (ή θα κερδίσουμε τη μάχη φέτος ή το πράγμα θα τραβήξει σε βάθος χρόνου με περισσότερους νεκρούς και στον τόπο μας απ’ ό,τι τα προηγούμενα δύο χρόνια), εκτός από ενημέρωση χρειάζονται και κίνητρα και μέτρα. Το ΤΕΠΑΚ δεν έμεινε στα ευχολόγια. Αποφάσισε ότι διά ζώσης μάθημα θα κάνουν μόνο οι εμβολιασμένοι καθηγητές και φοιτητές. Οι υπόλοιποι εξ αποστάσεως. Η απόφασή του στέλνει ένα σαφές μήνυμα υπέρ του καθολικού εμβολιασμού και της κοινωνικής ευθύνης.

Οι φοιτητές δεν είναι «μωρά». Είναι ενήλικες πολίτες με δικαιώματα και υποχρεώσεις απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Υποτίθεται ότι πάνε πανεπιστήμιο γιατί εμπιστεύονται την επιστημονική μέθοδο και τη γνώση. Δεν πάνε για να πάρουν απλώς ένα πτυχίο, αλλά για να μάθουν να σκέφτονται με συνέπεια, μεθοδικότητα και υπευθυνότητα. Δεν σπουδάζουμε μόνο για τον εαυτό μας, αλλά για να κάνουμε τον κόσμο που ζούμε καλύτερο. Για αυτό και με ξένισε η ανακοίνωση της Πρωτοπορίας, η οποία ήταν ανακριβής ή, χειρότερα, εσκεμμένα παραπλανητική. Συναντιέται με τις αντιδράσεις της Προοδευτικής στο θέμα αυτό δημιουργώντας μια αριστεροδέξια αντιδραστική συμμαχία. Κανείς δεν στερείται το δικαίωμα της εκπαίδευσης, όπως λένε οι φοιτητικές παρατάξεις. Η εκπαίδευση των ανεμβολίαστων θα γίνεται εξ αποστάσεως, λέει ξεκάθαρα η ανακοίνωση της συγκλήτου.

Ορισμένοι έφτασαν να χρησιμοποιούν ανιστορικές εκφράσεις του συρμού, διατυμπανίζοντας ότι έχουμε δικτατορία. Είναι εντελώς λάθος. Βεβαίως, όλοι έχουμε το δικαίωμα της επιλογής, αλλά και όλοι έχουμε συνέπειες από τις επιλογές μας. Η σύγκλητος εξηγεί αναλυτικά στην ανακοίνωσή της γιατί δεν θεωρεί τα rapid τεστ επαρκές μέτρο προστασίας. Επιπλέον, προχθές, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απέρριψε προσφυγή 672 Γάλλων πυροσβεστών κατά της υποχρέωσης του εμβολιασμού. Καλύτερα λοιπόν να χρησιμοποιούμε τις λέξεις με μεγαλύτερη φειδώ, εκτός εάν ορισμένοι θα μας βγάλουν και το ΕΔΑΔ «φασιστικό». Δικαιώματα δεν έχουν μόνο οι ανεμβολίαστοι, αλλά και οι εμβολιασμένοι. Η επίκληση του ατομικού δικαιώματος, χωρίς μάλιστα συνέπειες είναι έωλη. Ζούμε σε κοινωνίες. Ο ένας εξαρτάται από τον άλλον. Ως προς αυτό, η καθηγήτρια φιλοσοφίας Βάσω Κιντή μάς παραπέμπει σε μια ρήση του διαφωτιστή Ρουσώ: «Για να φύγεις από τη φυσική κατάσταση και να προσδιοριστείς ως πολίτης με δικαιώματα χρειάζεσαι την κοινωνία».

Προφανώς δεν θα πάνε όλοι να εμβολιαστούν. Ούτε μπορεί κανείς να τους εμβολιάσει με το ζόρι. Οι νεαρότερες ηλικίες νιώθουν άτρωτες και για αυτό έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά εμβολιασμού. Στη δυσπιστία ή/και στην αδιαφορία μιας ομάδας ανθρώπων, υπάρχουν σίγουρα διαβαθμίσεις. Υπάρχουν κάποιοι που έχουν μπερδευτεί από ευρωπαϊκά και εγχώρια λάθη στην επικοινωνιακή διαχείριση των εμβολίων. Υπάρχουν και εκείνοι που αναμασούν άκριτα οποιονδήποτε σπόρο αμφιβολίας εντοπίσουν στο διαδίκτυο. Τέλος, υπάρχουν και αυτοί που θα παραμείνουν αμετακίνητοι στις θέσεις τους για χίλιους δυο λόγους: κάνουν επανάσταση εναντίον του καπιταλισμού, του Σόρος, ή πιστεύουν προνεωτερικές θεωρίες υγείας. Εάν οι θάνατοι συνανθρώπων τους δεν στάθηκαν ικανοί να τους ξεβολέψουν από τη δική τους «απόλυτη αλήθεια», τότε κανένα μέτρο και κίνητρο δεν μπορεί να τους πείσει. Το ΤΕΠΑΚ υπολογίζει ότι με τα μέτρα που πήρε θα πείσει ακόμη 25%, δηλαδή τους μισούς ανεμβολίαστους φοιτητές του, τουλάχιστον.

Την ίδια στιγμή, οι αποφάσεις της συγκλήτου του ΤΕΠΑΚ θα σώσουν (στατιστικά  σίγουρα) κάποιες ζωές. Κι αυτό είναι σπουδαίο. Ανυπολόγιστο.  Σπουδαίο επίσης είναι και το ότι δίνει σε όλους μας ελπίδα και δεν μας αφήνει να βολοδέρνουμε με αντιεπιστημονικές και αντιπολιτικές αντιδράσεις. Δεν είναι μόνο λόγια. Είναι πράξεις.