Ναι. Τυχαία στέκει το μπουρδέλο. Μπουρδέλο όμως δεν είναι τυχαία!

Ένα πράγμα δεν μπορεί ή μάλλον μπορεί αλλά δεν πρέπει να τους το αρνηθεί κανείς, εάν μιλάμε για αυτό το ψευδοκράτος. Το δικό μας εννοώ, όχι το μη αναγνωρισμένο απέναντι.

Ναι, δεν είναι σε θέση –πότε λόγω χαμηλού επιπέδου όλων μας, πότε λόγω διαφθοράς και πότε και των δύο συγχρόνως– να φτιάξει πολλά πράγματα αυτό το μόρφωμα. Τον προβλεπόμενο δε χρόνο –των ελάχιστων που καταφέρνει να φτιάξει– δεν τον τιμά ποτέ.

Όσο κι αν αυτό μοιάζει με λεπτομέρεια εδώ.

Να φτιάξει δεν είναι άξιο, ποτέ στον χρόνο που πρέπει αλλά άμα είναι για να χαλάσει… Νομίζω δύσκολα βρίσκει κανείς πιο καλό κράτος στον τομέα της κατάργησης, της διάλυσης κ.λπ. από το αναγνωρισμένο ψευδοκράτος. Χάριν συντομίας και προς αποφυγή παρεξηγήσεων θα το αποκαλώ από τούδε «ΑΨΕ», από το «αναγνωρισμένο ψευδοκράτος». Να… άψει δεν ανάβει βέβαια αλλά να σβήσει είναι άψε σβήσε.

Και εκεί δεν παίζει φυσικά θέμα ανικανότητας, όπως στο… άψε. Εκεί παίζει απλώς θέμα διαφθοράς, λαϊκισμού και εξυπηρέτησης ιδιοτελών όσο και οργανωμένων συμφερόντων εις βάρος του κοινού καλού από πολιτικούς χωρίς το όποιο ανάστημα. Πολιτικούς και μάλιστα πολλούς οι οποίοι διαιωνίζουν με τον τρόπο αυτό την αδικαιολόγητη στη βάση των δυνατοτήτων τους παρουσία τους στα κοινά.

Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για γερές δουλειές για τα γραφεία πολλών, των πιο επιδέξιων επιτήδειων ή απλώς για παραμονή στα κοινά και σε αξιώματα όσο πιο πολύ γίνεται για την αποκόμιση ενός καλού εισοδήματος και εάν μιλάμε για τον υπουργικό θώκο και μιας περιζήτητης (όπως και το σχετικό εφάπαξ) σύνταξης, για τους πιο στόκους. Ή αν μιλάμε για τους μετρ του είδους και για άλλα πολλά ταυτόχρονα.

Έτσι φτάνουμε στο κατάντημα που είδαμε χθες –διότι περί καταντήματος πρόκειται και μάλιστα χωρίς ούτε ένας να επιδείξει την ευαισθησία να πει πάω σπίτι μου ή έστω απλώς να μην... επιδείξει τη νοημοσύνη μας περαιτέρω– φτάσαμε λοιπόν στο υπέροχο της «κατάργησης» της κάρτας φιλάθλου την οποία συζητάμε πόσα; Δεκαπέντε τουλάχιστον χρόνια;

Και μάλιστα για λόγους όχι απλώς αληθοφανείς αλλά αληθινούς. Πράγματα τα οποία, ως είθισται, όταν το σύστημα υποχρεώνεται να περάσει λόγω κάτι ξένων, κάτι Ευρωπαίων ή όταν συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα ξεφεύγουν όπως με τα χουλιγκάνια στα γήπεδα καλή ώρα, τα αφήνει σε ό,τι κτίζει ως ουρές.

Είτε νομικές, για να πέσουν στην πρώτη προσφυγή είτε απλά, ως πράγματα που δεν διορθώνονται και τα βρίσκουν μπροστά τους στη συνέχεια. Και –κοίτα να δεις, ρε παιδάκι μου!– που δεν μπορεί να το κάνουμε έτσι αλλά –τι λέω;– το κάναμε ήδη, άρα δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ας το καταργήσουμε!

Όταν το πράγμα ξεπεράσει κάθε όριο, επιστρατεύονται τα υπερόπλα. Αντί της κατάργησης υπάρχει η… αναβολή. Μαγική! Πιο μόνιμη και από την ίδια την κατάργηση, δες κάμερες τροχαίας επί παραδείγματι.

Άλλο της ίδιας κατηγορίας όπλων, τα… καπέλα. Η κυβέρνηση εκπροσωπεί ένα κόμμα το οποίο στη Βουλή λέει –και εδώ προωθεί!…– ένα πράγμα αλλά ως κυβέρνηση δεν το αποδέχεται. Ε, όχι κύριοι, είναι θέμα αρχής! Έτσι.

Όμως εάν το περάσει η Βουλή, με πρωτοβουλία του κυβερνώντος κόμματος –όχι μόνο σ’ αυτή την ιστορία, του όποιου κυβερνώντος, είναι και διαχρονικό το θέμα– τότε τι να γίνει; Καμιά αναπομπή το πολύ και τελικά θα περάσει. Αν είναι η συνταγματικότητα το θέμα, έχουν φυτευτεί ήδη οι αναγκαίες ουρές. Μην μου ανησυχείτε!

Θα μου πείτε, τι γίνεται παρακάτω. Τίποτα δεν γίνεται. Η Κυπριακή Δημοκρατία, το «ΑΨΕ», θα πρέπει να θυμάστε ότι εξακολουθεί να υπάρχει από σύμπτωση. Κάποιοι θα την έλεγαν και «θαύμα», εγώ λέω ότι υπάρχουν ερείπια που στέκουν αιώνες ολόκληρους. Ωστόσο, θα πρέπει να θυμόμαστε πως το «ΑΨΕ» δεν είναι το κωλοχανείο –και μάλιστα αυτό που είναι– από σύμπτωση. Κάθε άλλο. Είναι τέτοιο διότι το κατοικούμε εμείς.Έχει άποψη. Στέκει τυχαία ακόμα αλλά δεν είναι τυχαία αυτό που είναι.

Και τα ζώα που το κατοικούν, συχνά εάν έχουν άποψη την κρύφκουν για να περάσουν, δεν ψηφίζουν, δεν μετέχουν και ούτε διαμαρτύρονται, αφήνοντας το δημόσιο γίγνεσθαι σε αυτούς που έχουν άποψη, είναι οργανωμένοι, μετέχουν και ακούγονται.

Ακόμα κι αν μιλάμε για τους τελευταίους αγάνωτους ντενεκέδες.

Όταν, δε, υπάρχει και παράς στη μέση τα πράγματα γίνονται απείρως ευκολότερα με το επίπεδο της διαφθοράς που υπάρχει. Όλα και μπορούν και γκρεμίζονται –διά κατάργησης ή «αναβολής»– εν μια νυκτί.

Τα ζώα που κρύφκουν διαμαρτύρονται, ενώ τα ζώα που οργανώνονται πετυχαίνουν ακόμη και τα πιο απίστευτα και μακράν της εποχής και του πολιτισμού πράγματα. Και ελλείψει οικοδομήσεων κατεδαφίζονται ακόμη και τα γιαπιά πριν ολοκληρωθούν.

Και όπως σε κάθε καθυστερημένη κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της, όλοι μαζί νομίζουν ότι έχουν φτιάξει το Ελντοράντο κιόλας. Γιατί; Δεν ξέρω. Είναι πάντως βέβαιοι ότι είναι πανέξυπνοι ή έστω πιο έξυπνοι από τους άλλους λαούς έστω κι αν τους βλέπουν με τηλεσκόπιο.

Οι λίγοι και πραγματικά έξυπνοι ανάμεσά τους, οι έξυπνοι με την καλή έννοια φεύγουν ή απλά δυστυχούν ή αποκτηνώνονται και αδιαφορούν.

Και οι έξυπνοι με την κακή έννοια μετρούν τα κέρδη τους στην υγεία των αμέτρητων ζώων τριγύρω τους.

Και καλά να μας κάνουν.