Τράγοι. Σιχαμένοι. Αξίζουν σε πολλούς. Οι υπόλοιποι δεν φταίμε.

Όσο περνούν οι μέρες και τα κρούσματα «αυξάνονται», επιμένω ακόμα περισσότερο από πριν: Το πιο σημαντικό είναι να μην αγνοούμε ότι το θέμα Μόρφου, δεν είναι θέμα Μόρφου. Αυτή είναι επί της ουσίας και η άποψη της Εκκλησίας τους.

Αυτά τα άθλια έλεγαν όντως -ηπιότερα και εντονότερα και υπάρχουν παραπομπές- διαταραγμένοι καλόγεροι οι οποίοι αγιοποιήθηκαν από την πανίσχυρη πια βιομηχανία προώθησης «προφητειών», «γερόντων» και μαζικής αποβλάκωσης.

Αυτής που καθιερώνει ως πρότυπα, «θεόσταλτα» κιόλας, μισογύνηδες, ομοφοβικούς, σεξουαλικά καταπιεσμένους ή ενοχικά χορτασμένους ή και τα δύο μαζί, αμόρφωτους, διαταραγμένους καλόγερους. Νεοφανείς «αγίους», τάχα.

Γιατί είναι πιο κακό δηλαδή ο Μόρφου να λέει αυτές τις ρατσιστικές αθλιότητες από το να μιλά ο Αρχιτράγος Β’ για σχολεία που θα βγάζουν «κανονικούς» ανθρώπους αντί για ομοφυλόφιλους;

Γιατί είναι πιο κακή η… θέση του Μόρφου ότι κακώς ασχολούμαστε με τα δύο παιδάκια που σκότωσε ο Μεταξάς όταν, λέει, «σκοτώνονται» κάθε χρόνο τόσα «παιδάκια» σε εκτρώσεις από τα όσα -καλείται δυστυχώς και- λέει στη Βουλή η «Ιερά» Σύνοδος περιφρονώντας την επιστήμη και τα δεδομένα και αραδιάζοντας ανοησίες του Μεσαίωνα;

Στο κάτω-κάτω, ο Μόρφου και με όλα τα άλλα που λέει, έχει το ακαταλόγιστο ώς ένα σημείο. Άλλο αν δεν έχουμε κράτος, για να μεριμνήσει, όχι μόνο να μην αφοδεύει ολόκληρο το σινάφι της εταιρείας των ταλιμπάν επί της νομοθεσίας μας για τη ρητορική μίσους στοχοποιώντας κοινωνικές ομάδες αλλά και για να τον δει επιτέλους ένας γιατρός. Διότι δεν γίνεται.

Η ουσία είναι πως το παρακράτος της Εκκλησίας ΛΤΔ, τόσο λόγω της οικονομικής του δύναμης και της ποικιλόμορφης και ανεξάντλητης εκείνης διαπλοκής του με όλες τις άλλες εξουσίες όσο και λόγω της αμπαλατοσύνης ενός τεράστιου μέρους των ιθαγενών το οποίο εκτείνεται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και τις επαγγελματικές και οικονομικές τάξεις, το παρακράτος αυτό λοιπόν, δρα ανενόχλητο ή καλύτερα προστατευόμενο.

Αλλού, θα είχε γίνει χαμός. Όχι μόνο με την ιστορία του Μόρφου αλλά και με όλα τα ρατσιστικά παραληρήματα των τράγων που προηγήθηκαν. Ως επίσης και για τον τρόπο με τον οποίο η αρρώστια του μεσαιωνισμού έχει διεισδύσει στην εκπαίδευση και ενίοτε τη διοικεί, παράγοντας τους ρατσιστές του μέλλοντος σε επαρκείς ή και πέραν της επάρκειας αριθμούς.

Χθες μόλις -μετά και από την αποκάλυψη της ατάκας για τα παιδιά- αντέδρασαν κάποια κόμματα. Χωρίς όμως κάποιος τολμήσει να το θέσει στη σωστή του διάσταση, πέραν των δηλώσεων Μόρφου. Διότι είναι πια κοινωνική πανώλη το φαινόμενο και προκαλεί τεράστια ζημιά. Οι δε υπόλοιποι, μόκο.

Κανείς τους δεν είναι διατεθειμένος να συγκρουστεί με αυτή τη συμμορία, όπως και με όλες τις άλλες. Κανείς.

Ναι. Σε μια χώρα όπου ο ίδιος ο γενικός εισαγγελέας αγνοεί επιδεικτικά καταγγελίες οργανώσεων που του ζητούν να κάνει κάτι για τη ρατσιστική ρητορική του Αρχιεπισκόπου και οι ιθαγενείς πληρώνουν για προσκυνούν κρανία και κόκαλα, δεν μπορεί να περιμένει κανείς κάτι περισσότερο.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να το απαιτεί. Ειδικά όταν όλοι αυτοί οι αχαρακτήριστοι, πληρώνονται από τους φόρους του και το κράτος επιδοτεί αυτή την επιχειρηματική συμμορία του μίσους, κάθε χρόνο, με πέραν των οκτώ εκατομμυρίων ευρώ. Χώρια οι φορολοελαφρύνσεις.

Δεν είναι λοιπόν ο Μόρφου ή ο όποιος άλλος, μεμονωμένα. Οι δηλώσεις αυτού του συγκεκριμένου γελοίου τύπου ήταν καιρό στο YouTube και αλλού και βγήκαν τώρα που τα δύο στρατόπεδα των τράγων σκοτώνονται μεταξύ τους.

Δεν είναι χειρότερο το ρατσιστικό υπονοούμενο του Μόρφου για τα νεκρά παιδάκια των (ξένων) γυναικών, από τον ρατσιστικό βόθρο του μηνύματος του Ηρόδοτου Δημητρίου άλλως Χρυσοστόμου Β’ ο οποίος διαβάζεται ανήμερα των Χριστουγέννων και του Πάσχα, μέσα στις εκκλησίες μάλιστα. Τα ίδια πνευματικά σκατά είναι.

Τα ίδια σκατά με τα συνηθισμένα εκείνου του σιχαμένου, ο οποίος είχε χθες και το θράσος, αφού ερωτήθηκε, να μας πει ότι… δεν τον εκφράζουν (!) οι δηλώσεις του Μόρφου, λέει. Ωσάν αυτό να ήταν η απορία και η απαίτηση του κόσμου.

Ξέρετε κάτι; Ως και ένας από αυτούς που βιώνουν τον ρατσισμό από αυτή τη συμμορία, αισθάνομαι έντονα την ανάγκη να σας το πω όπως το νιώθω: Χεσμένη την έχω και την Εκκλησία σας και την υποκρισία σας και τις επιλεκτικές σας ευαισθησίες και την ανάγκη σας να τους δίνετε άφεση όταν βρίσκετε έναν από αυτούς που είναι καλός –και υπάρχουν- αγνοώντας το τι είναι αλλά και το τι προκαλεί αυτός ο συρφετός στο σύνολό του.

Μου θυμίζετε εκείνη τη συνοικία του Μεντεγίν, στην Κολομβία, όπου οι άνθρωποι λατρεύουν ακόμα τον Πάμπλο Εσκομπάρ διότι τους έχτισε παραπήγματα για να ζουν «καλύτερα». Αρνούμενοι να δουν τι προκάλεσε και προκαλεί στη χώρα τους αυτό το φαινόμενο. Άνθρωποι που έχασαν αδέρφια, φίλους, συγγενείς.

Έτσι και εσείς. Βρείτε, λοιπόν, όλες τις δικαιολογίες που χρειάζεστε για να διαχωρίζετε την τάχα καλή όψη τους από τις «δηλώσεις του Μόρφου» και να συντηρείτε αυτούς και τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ της περιουσίας που έχουν με το υστέρημά σας, μήπως και χρειαστεί να απαλλαγείτε από τις φοβίες σας ή να φτιάξετε, όπως και τόσοι άλλοι, μια προσωπική σχέση με τον Θεό σας.

Αλλά, μην περιμένετε από εμάς, όλους εμάς που ζούμε την αρρώστια και τον μεσαίωνα όλων αυτών των τοξικών τσαρλατάνων σας στο πετσί μας, να δείξουμε την παραμικρή ανοχή. Ακούτε; Την παραμικρή!

Πάρτε την, την Εκκλησία σας και τους τράγους της μαζί και κάντε την -όπως άλλωστε είχε πει και ο ίδιος ο Αρχιτράγος στο Τμήμα Αρχαιοτήτων τότε με τα αρχαία στη Γεροσκήπου «για να μην δώσω έτσι χαρακτηρισμούς… αυστηρούς να το πάρει και να το κάνει ό,τι θέλει» (sic)- ό,τι νομίζετε.

Και όσο a la carte γουστάρετε και σας επιτρέπει το ήθος σας. Όσο πραγματικά έχετε. Όμως, την αρρώστια αυτή μακριά από τις ζωές και τα δικαιώματα, τα δικά μας και των άλλων. Λουστείτε τους. Χαρείτε τους. Αυτοί σας αξίζουν.

Μακριά, όμως, το χτικιό από εμάς.