«Κύριε εττίλλαρεν!». Η σύγχρονη Ιστορία μας σε δύο λέξεις...

Σπανίως συμβαίνουν στην Κύπρο συγκλονιστικά πράγματα. Και λογικό είναι, εάν αναλογιστεί κανείς πως, ανεξαρτήτως του τι φαντασιωνόμαστε εμείς, είμαστε ένα τόσο δα νησί στο πουθενά. Μισό, για την ακρίβεια.

Ωστόσο, χθες ζήσαμε κάτι κοσμογονικό, μάλλον, το οποίο πέρασε απαρατήρητο. Ένα τεχνολογικό θαύμα ίσως; Με το που έβαλαν στην ιστοσελίδα της Βουλής τις δηλώσεις Πόθεν Έσχες των βουλευτών, η σελίδα κατέρρευσε. 

Εικάζω ότι το συμβάν εντάσσεται στο πλαίσιο του αύριο της τεχνολογίας, στο αχανές και ανεξερεύνητο πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης. Προφανώς, η ιστοσελίδα μη μπορώντας να αντέξει τόσες μαλ… και τόσο δούλεμα «εττίλαρεν», όπως έλεγε και η δική μας γενιά.

Ανοίξτε εδώ μια παρένθεση, γιατί αξίζει: Για τους νεότερους που εάν την καταλαβαίνουν σίγουρα την προσλαμβάνουν αλλιώς, η λέξη «ττιλλάρω» προέρχεται από το αγγλικό «Τilt». Γεννήθηκε και έζησε στη διάλεκτο μαζί με τα φλίπερ μέχρι που μεγαλώσαμε και εμείς, μέχρι τότε δηλαδή που η τεχνολογία τα έστειλε στο μουσείο. 

Το πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι πως έχει μια άκρως κυπριακή ιστορία και βάση, παρά την αγγλική της προέλευση. Το ρήμα «Τilt» σημαίνει κλίνω, γέρνω. Και η λέξη αυτή εμφανιζόταν όταν εμείς στην προσπάθειά μας να μετακινήσουμε την μπίλια όταν σφήνωνε κάπου, και πολύ-πολύ συχνότερα, ενίοτε θυμωμένοι τάχα, να την πάρουμε προς τα εκεί που θέλαμε σηκώναμε το φλίπερ προς τα πάνω ή το κουνούσαμε.

Αυτό, λοιπόν, ενεργοποιούσε τον μηχανισμό και εμφάνιζε την αναγραφή Tilt, τελειώνοντας το παιγνίδι λόγω foul play, στο οποίο όμως εμείς -εδώ είναι το κυπριακό ιστορικό κομμάτι- από τους καφενέδες του Πύργου μέχρι το ένα τότε εστιατόριο του Fig Tree στον Πρωταρά και Piccadilly στη Λευκωσία, παντού, φωνάζαμε τον υπεύθυνο με τη μαγική φράση: «Κύριε, εττίλλαρεν!». Υπονοώντας όμως ότι χάλασε και απαιτώντας να μας την ξεκινήσει ξανά για να παίξουμε. 

Αυτή η κατά συνθήκην απάτη ήταν ένα από τα πολλά πράγματα μέσα από τα οποία η γενιά μου μυήθηκε στη διαφθορά, σε μια χώρα που ούτως ή άλλως ήταν και παραμένει διεφθαρμένη έστω και υπό άλλες συνθήκες. 

Ο ιδιοκτήτης του καφενέ ή του «σφαιριστηρίου» (σ.σ. όρος της προηγούμενης από εμάς γενιάς) ήξερε ότι οι πιθανότητες να κολλήσει η μπίλια του φλίπερ ήταν ελάχιστες, συνήθως ξεκολλούσε με ένα απλό κούνημα και πως στις πλείστες των περιπτώσεων κλέβαμε. 

Αλλά, μόνο εάν μας έβλεπε να το κάνουμε φανερά μας έκανε παρατήρηση. Εμείς φροντίζαμε να μην το κάνουμε όταν ήταν κοντά λοιπόν, αλλά και να φοράμε το αγγελικό εκείνο πρόσωπο των παιδιών της προσφυγιάς. Να λέμε όσο πιο φυσικά και αθώα μπορούσαμε τη μαγική φράση, «κύριε εττίλλαρεν», αγνοώντας ότι στην πραγματικότητα ήταν παραδοχή της ενοχής μας.

Όλοι, και εμείς και εκείνος, νομίζαμε πως το «εττίλλαρεν» σήμαινε «χάλασε». Εάν δεν σε έπιανε να το κάνεις ο ιδιοκτήτης (σ.σ. ενοικιαστής ήταν για την ακρίβεια), αυτό σήμαινε άλλωστε η λέξη. «Χάλασε». Όπως στη φράση «κοίτα να δεις που χάλασε». 

Και όταν κάνα «παλιόπαιδο» το παράκανε κλωτσώντας το φλίπερ και στολίζοντάς το με βρισιές για τη… μάνα του και τη γενιά του, εμείς κοιτούσαμε με την πλέον ξεδιάντροπα υποκριτική αποστροφή, σοκαρισμένοι τάχα, ενώ κάποιοι έβγαζαν και κάνα «τς τς τς», την ώρα που ο υπεύθυνος ερχόταν να το επιπλήξει. 

Κλείνει η παρένθεση. Ξεκίνησα, λοιπόν, σήμερα να σας γράψω για την κοροϊδία με τα Πόθεν Έσχες πολλών βουλευτών και την ακόμα μεγαλύτερη κοροϊδία του ελέγχου της Βουλής από τον εαυτό της. Για τους βουλευτές οι οποίοι δηλώνουν βουτηγμένοι στα χρέη, την ώρα που κάποιοι από αυτούς -και το ξέρουμε όλοι μας- είναι εκατομμυριούχοι και συνήθως έγιναν τέτοιοι στην πλάτη μας.

Και, βεβαίως, παρά το ολοφάνερο δούλεμα, κρίνονται άξιοι όχι μόνο να μας υπηρετήσουν τάχα αλλά και να διαχειριστούν την οικονομία, όταν με βάση τις δηλώσεις τους δεν μπορούν να διαχειριστούν τα χρέη και τα δάνειά τους!

Ξεκίνησα να τα γράφω, ναι. Αλλά νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος να το αναπτύξω άλλο από αυτές τις γραμμές. Με τη μικρή αναδρομή στο παρελθόν, νομίζω πως συνεννοηθήκαμε όλοι και όλες μας μια χαρά. Εμείς τουλάχιστον.

Ως ο κλασικά κουτοπόνηρος λαός - μαλ… της υπόθεσης. Τον οποίο δούλευαν και θα δουλεύουν ες αεί οι ελαφρώς πιο πονηροί και ο οποίος νομίζει πως διαφθορά είναι μόνο αυτή που έχει να κάνει με τους υπόλοιπους.

Το ζήτημα δεν είναι να περιμένουμε να αναπτύξει η ιστοσελίδα της Βουλής νοημοσύνη τεχνητή, είναι να διασώσουμε εμείς τη δική μας. Όση διαθέτουμε, νομίζοντας πάντα -κι αυτό κυπριακό, όσο λίγα- ότι είναι σίγουρα απείρως περισσότερη απ' όση πραγματικά είναι.