Αναίμακτη γενοκτονία

 

Οι μέρες που ζούμε, μου θυμίζουν εκείνη την ημέρα πριν 32 χρόνια που οι Ελληνοκύπριες γυναίκες είχαν ανέβει στον λόφο του Σταυρού στη Λουρουτζίνα. Εκείνη την ημέρα, είχαν ανέβει στον λόφο και κάθισαν δίπλα από το φυλάκιο του τουρκικού στρατού. Όμως, τις περίμενε βία και εκείνες. Ήρθαν λεωφορεία γεμάτα στον βορρά. Από τα λεωφορεία κατέβηκαν οργισμένοι άνθρωποι και άρχισαν και εκείνοι να ανεβαίνουν στον λόφο και να διαλύουν τις Ελληνοκύπριες γυναίκες χρησιμοποιώντας βία. Ήμουν και εγώ εκεί, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Με ρώτησε με πόνο μια Ελληνοκύπρια γυναίκα: «Κατάγονται από την Τουρκία αυτοί που μας επιτίθενται;» «Δυστυχώς, οι περισσότεροι είναι Τουρκοκύπριοι», είπα. Απογοητεύτηκε. Δεν της είχε περάσει καθόλου από το μυαλό ότι Τουρκοκύπριοι θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό.

Γιατί το θυμήθηκα αυτό; Να σας πω. Πάλι υπάρχουν ενέργειες που οι Ελληνοκύπριοι δεν περιμένουν από τους Τουρκοκύπριους. Και μάλιστα όχι από τους ρατσιστές. Από εκείνους που είναι γνωστοί αριστεροί. Δηλαδή από τους προοδευτικούς υποστηρικτές της λύσης. Ειδικά στο θέμα του πληθυσμού που μεταφέρθηκε στο νησί μετά το 1974. Είναι αλήθεια ότι στον νότο αποκαλούνται «έποικοι», όμως στον βορρά δεν αποκαλούνται έτσι. Κάποιοι αριστεροί μας θεωρούν αυτό τον μεταφερόμενο πληθυσμό ως «πολυπολιτισμικό πλούτο». Και θυμώνουν με την κυπριακή κυβέρνηση που δεν επιτρέπει τη διέλευσή τους στον νότο, κατηγορώντας την για ρατσισμό. Κάποιοι αριστεροί μας μάλιστα δεν προβαίνουν σε καμία διάκριση ανάμεσα σε καταγόμενους από την Τουρκία και Κύπριους. Δέχονται όλους όσοι ζουν στον βορρά ως έναν ενιαίο λαό. Και απαιτούν να αξιολογούμε τα πάντα σύμφωνα με τη σχέση μόχθου-εκμετάλλευσης. Δηλαδή, δεν υπάρχει έθνος. Υπάρχει μόνο ο εκμεταλλευτής και εκείνος που τυγχάνει εκμετάλλευσης. Κατηγορούν για «ρατσισμό» όσους από εμάς λέμε «είμαι Κύπριος». Το αποκαλούν «κυπριακό εθνικισμό» αυτό.

Τα πολιτικά κόμματα και οι οργανώσεις μας που υποστηρίζουν την ειρήνη είναι πολύ στριμωγμένα στο θέμα του πληθυσμού που μεταφέρεται από το εξωτερικό και έγινε πολλαπλάσιος του ντόπιου πληθυσμού. Έστω και αν κάποτε υψώνουν τη φωνή τους ενάντια στις υπηκοότητες που διανέμονται κατά το δοκούν, δεν μπορούν να μιλήσουν άνετα για εκείνους που εγκαθίστανται εδώ. Γιατί; Διότι έχουν πολλά μέλη που κατάγονται από την Τουρκία. Φοβούνται μην τους θίξουν και τους χάσουν. Και φυσικά υπάρχουν και εκείνοι που είναι παντρεμένοι με άτομα από την Τουρκία. Είναι πολύ δύσκολο να συζητήσεις μαζί τους το ζήτημα των εποίκων! Λένε ότι οι Τουρκοκύπριοι συμπεριφέρονται ρατσιστικά έναντι του πληθυσμού από την Τουρκία που βρίσκεται στο νησί. Η έκφραση «καταγωγή Κύπριος» προέκυψε χάρις σε αυτό τον ρατσισμό, λέει. Ο «Αυθεντικός Κύπριος». Φέρνουν ως παράδειγμα τη βουλή για να αποδείξουν την αδικία κατά των εποίκων. Η συντριπτική πλειοψηφία είναι Κύπριοι. Φέρνουν ως παράδειγμα τα μέλη των κομματικών συμβουλίων των πολιτικών κομμάτων. Και εκεί η συντριπτική πλειοψηφία είναι Κύπριοι. Μήπως υπάρχει κάτι που προκαλεί έκπληξη σε αυτό; Η Τουρκία ακόμα δεν έκανε οποιανδήποτε κίνηση για να πάρει την εδώ διοίκηση από τα χέρια των Τουρκοκυπρίων και να την δώσει στους καταγόμενους από την Τουρκία. Ή μήπως είναι πολύ δύσκολο να βάλει πάνω από το κεφάλι μας έναν πληθυσμό που  είναι μερικές φορές περισσότερος από τον δικό μας πληθυσμό; Η Τουρκία δεν το κάνει αυτό. Γιατί δεν το κάνει; Θα πλήξει τον μανδύα της κατοχής η αφαίρεση της διοίκησης από τα χέρια των Τουρκοκυπρίων και η παράδοσή της στους καταγόμενους από την Τουρκία. Επιπλέον, είναι πολύ ικανοποιημένη από την αφοσίωση και την προσήλωση των Τουρκοκυπρίων που κατέχουν αξιώματα. Δεν παραμελούν την αφοσίωση. Της προσφέρουν πολύ καλύτερες υπηρεσίες απ’ αυτές που θα μπορούσε να της προσφέρει κάποιος από την Τουρκία. Άλλωστε, τοποθετεί τους δικούς της ανθρώπους σε μερικά σημεία - κλειδιά. Η Κεντρική Τράπεζα είναι στα χέρια της. Κάτω από τον δικό της έλεγχο είναι πάντα οι οικονομικές υποθέσεις. Ε, κάτω από τις διαταγές της είναι και η αστυνομία. Τι άλλο να γίνει; Μόνο στη δικαιοσύνη μας δεν μπόρεσε να κυριαρχήσει μέχρι τώρα. Όμως, προσπαθεί να το διευθετήσει και αυτό.

Εμείς οι Τουρκοκύπριοι είμαστε μειοψηφία απέναντι στον μεταφερόμενο πληθυσμό. Πού υπήρξε ποτέ ξανά ένα μέρος στο οποίο η μειοψηφία να επιδεικνύει ρατσισμό έναντι της πλειοψηφίας; Μήπως δεν αντιλαμβάνονται καθόλου πως αφανιζόμαστε όσοι μας κατηγορούν ως «Κύπριους εθνικιστές»; Σε αυτό το νησί υπάρχουν δύο βασικοί εθνικισμοί εδώ και χρόνια. Ο ελληνικός εθνικισμός και ο τουρκικός εθνικισμός. Δεν υπάρχει κυπριακός εθνικισμός! Δεν εξυπηρετούν τη λύση και την ειρήνη οι προσπάθειες νομιμοποίησης του παράνομου πληθυσμού που μεταφέρθηκε στο νησί. Και το δικό μας πρόβλημα δεν είναι με τον μεταφερόμενο πληθυσμό. Είναι με τους ασκούντες αυτή την πολιτική. Με εκείνους που εφαρμόζουν μιαν αναίμακτη γενοκτονία…