Δεσμά και υπακοή

 

Ναι, απορρίπτω αυτή την κατά παραγγελία ζωή, η οποία κατασπαράζει το πνεύμα μας και αφανίζει την ταυτότητα και την προσωπικότητά μας. Δεν θα γίνω κομμάτι αυτής της δολοπλοκίας. Πόσο εύκολα παραιτήθηκαν από την ελευθερία τους εκείνοι οι θαρραλέοι υπερασπιστές της ελευθερίας. Έσβησε και το τελευταίο φως ελπίδας μέσα μου όταν είδα αυτή την τραγική κατάσταση. Οι απέναντί μας απέκτησαν ένα τόσο ισχυρό, τόσο μαγικό όπλο αυτή τη φορά, που δεν χρειάζεται πλέον να μας αλυσοδέσουν με το ζόρι. Περνάμε με τα ίδια μας τα χέρια τα δεσμά στα πόδια και στο σβέρκο μας. Μήπως αυτό που ήθελαν δεν ήταν να δημιουργήσουν σύγχρονους σκλάβους; Ιδού, έγινε και αυτό. Πλέον δεν καβγαδίζουν με τον γνωστό εχθρό οι υπερασπιστές της ελευθερίας. Καβγαδίζουν μεταξύ τους. Τρίζουν τα δόντια ο ένας στον άλλον. Τρώει ο ένας τον άλλον. Ανακηρύσσονται εχθροί της κοινότητας όσοι δεν υπακούνε. Κάποιοι επιθυμούν διακαώς να τιμωρηθούν. Όποιος και αν το έκανε, όπως και αν το έκανε, έφτασε σε μιαν επιτυχία που δεν θα μπορούσε καν να φανταστεί. Επιτεύχθηκε υποταγή και υπακοή. Μπορούν να μας κλείσουν στο σπίτι όποτε θέλουν. Δίνουν άδεια κυκλοφορίας στους δρόμους όποτε θέλουν. Αυτή τη φορά αιχμαλώτισαν και το πνεύμα μας, όχι μόνο το σώμα μας. Δεν υπάρχουν ερωτήσεις! Υπάρχει υποταγή χωρίς όρους. Δεν υπάρχει δικαίωμα αμφισβήτησης! Η υποβολή ερωτήσεων σημαίνει αμφισβήτηση! Ουδέποτε ήμασταν τόσο ανήμποροι, τόσο ανυπεράσπιστοι. Πήραν από τα χέρια μας όλα τα όπλα που χρειάζονταν για αγώνα. Τώρα μας άφησαν αντιμέτωπους με προβλέψεις που δεν είναι δυνατόν να αποδειχτούν. Άφησαν τα πάντα στην αιωνιότητα του χρόνου.

Ορθώθηκε τώρα και αυτό μπροστά μας την ώρα που πνιγόμασταν στο δικό μας πρόβλημα σε αυτό το μοιρασμένο στα δύο μικρό νησί. Αν είναι μια παγκόσμια τραγωδία, έπρεπε να ήταν και αυτή μια κοινή τραγωδία. Όμως, είδαμε ότι δεν μπόρεσε να μας ενώσει ακόμα και μια τέτοια μεγάλη τραγωδία. Είναι και αυτή σαν πυρκαγιά. Την ώρα που καίγονται τα δάση στον βορρά, οι διαμένοντες στον νότο παρακολουθούν ανήμποροι. Και την ώρα που καίγονται τα δάση στον νότο, παρακολουθούν οι διαμένοντες στον βορρά. Δεν μπόρεσε να μας φέρει κοντά η κοινή συμφορά. Μας απομάκρυνε περισσότερο. Τώρα είμαστε ακόμα πιο μακριά και από τη λύση. Και από την ειρήνη. Κοντολογίς, τα τελευταία δύο χρόνια πέρασαν εντελώς άσκοπα. Αν δεν συμβεί κάτι το ασύνηθες, φαίνεται ότι και το προσεχές διάστημα το ίδιο θα περάσει. Το ταξίδι των ηγετών στη Νέα Υόρκη δεν προκαλεί ενθουσιασμό πλέον όπως παλιά. Ο Γκουτέρες είπε «να υποβάλετε νέες ιδέες». Η τουρκική πλευρά υπέβαλε τα δύο κράτη. Η δε ελληνική πλευρά την Κυπριακή Δημοκρατία. Την επιστροφή στο 1960. Αυτή η ιδέα, όπως είπε ο Κασουλίδης, μπορεί να αποτελέσει γέφυρα για την ομοσπονδιακή λύση. Όμως, δυστυχώς, κανένα κόμμα στον βορρά δεν τη στήριξε.

Δεν περιμένω να κάνουν βήματα προς τα εμπρός για λύση στην Κύπρο οι υπερασπιστές της ελευθερίας που υποκύπτουν στην παγκόσμια υποταγή και αποφεύγουν ακόμα και να αμφισβητήσουν αυτό το θέμα. Έβλεπα ως πολύ επικίνδυνο και κακόβουλο και το γεγονός ότι με την παγκοσμιοποίηση δεν γινόταν πλέον καμία αναφορά στην πάλη των τάξεων στον κόσμο. Τώρα με αυτή την παγκόσμια τραγωδία όλα έγιναν άνω - κάτω πιο πολύ. Δεν υπάρχουν τάξεις και άλλα παρόμοια τώρα. Η παγκόσμια τραγωδία έβαλε στην ίδια παράταξη τον μπουρζουά και τον εργάτη. Τον κομουνιστή και τον ιμπεριαλιστή. Τους ένωσε στην ίδια παράταξη. Οι εχθροί της ελευθερίας και του μόχθου δεν συμπαρατάχθηκαν με τους υπερασπιστές της ελευθερίας. Οι υπερασπιστές της ελευθερίας συμπαρατάχθηκαν μαζί τους. Πρώτη φορά δεν έφεραν καμία ένσταση σε αυτά που κάνουν οι δυνάμεις που βρίσκονται υπό τις διαταγές τους. Το σημαντικότερο ρόλο για την υποταγή διαδραμάτισε η επιστήμη, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως ασπίδα.

Ξέρω. Δεν ωφελεί να γράφονται αυτά. Όμως, παρά ταύτα τα γράφω. Δεν θα αλλάξει κάτι ακόμα και να αποκαλυφθεί και να γίνει αντιληπτή αυτή η μεγάλη δολοπλοκία μια μέρα. Μήπως αυτή είναι η μοίρα του αιώνα που ζούμε; Άνοιξε την αυλαία του με τους πολέμους της Μεγάλης Μέσης Ανατολής. Είδαμε μιαν απίστευτη τρομερή καταστροφή. Και μιαν παγκόσμια τραγωδία καθώς πλησιάζει στο πρώτο του τέταρτο. Όποιον και αν ρωτήσω τώρα, λέει «η συνέχεια αύριο». Σάμπως και δεν θα τελειώσει ποτέ!