Σημείο αναφοράς η ελληνίδα Πρόεδρος στην κυπριακή κοινωνία

Υπάρχει, άραγε, κάτι πέραν της... καθιερωμένης συμβολικής διάστασης στην επίσκεψη της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου στην Κύπρο;

Η απάντηση στο ερώτημα είναι αναμφίβολα καταφατική. Και είναι μάλλον η πρώτη φορά εδώ και χρόνια που όχι μόνο είναι τέτοια αλλά και που ένα ταξίδι ελληνίδας/έλληνα Προέδρου καταφέρνει να αποσπάσει την προσοχή της κυπριακής κοινής γνώμης.

Οι λόγοι είναι πολλοί. Πρώτον, η κυρία Σακελλαροπούλου, η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, είχε καταφέρει να κερδίσει τη συμπάθεια των Κυπρίων από τις πρώτες της τοποθετήσεις και αυτό αποτυπώθηκε στα εξόχως κολακευτικά σχόλια τόσο του Τύπου όσο και των ιδίων των πολιτών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και είναι κάτι που δεν έχει σταματήσει να συμβαίνει έκτοτε, κάθε φορά που τοποθετείται.

Αυτό δε που φαίνεται να κάνει τη διαφορά, εάν μπορεί να το πει κανείς έτσι, συγκριτικά με τους προκατόχους της, είναι η αίσθηση πως για πρώτη φορά εξέλιπαν, λόγω μάλλον και της ευρύτερης αισθητικής του πολιτικού λόγου της κυρίας Σακελλαροπούλου, οι κορόνες και οι τετριμμένες πατριωτικές μεγαλοστομίες οι οποίες κούραζαν αλλά και προκαλούσαν δυσφορία στους Κύπριους, ειδικά όταν προέρχονταν από έλληνες πολιτικούς και πολιτειακούς αξιωματούχους.

Γεφύρωση

Η χρονική συγκυρία μάλιστα θα έλεγε κανείς πως ευνοεί επιπρόσθετα την εδώ εικόνα της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας: με τη Λευκωσία να βρίσκεται ενώπιον τραγικών αδιεξόδων στα οποία την οδήγησαν ατυχήσασες πολιτικές (Κυπριακό, ΑΟΖ, τουρκικές προκλήσεις) και το χάσμα ανάμεσα σε αυτούς τους πειραματισμούς και τα προβλήματα που επισώρευσαν, κι από την άλλη πλευρά τη διαφορετική αντίληψη της Αθήνας – η οποία βρέθηκε συχνά και η ίδια σε αμήχανη θέση λόγω της συμπεριφοράς της Λευκωσίας –, η προσέγγιση Σακελλαροπούλου είναι ίσως αυτό που απαιτείται τη συγκεκριμένη στιγμή για τη γεφύρωση, έστω και επικοινωνιακά, αυτού του χάσματος. Σε μια περίοδο πολύ δύσκολη.

Πιο απλά, και πάντα στο επίπεδο του αισθήματος της κοινής γνώμης περισσότερο, σε μια στιγμή κρίσιμων εξελίξεων κατά την οποία η Λευκωσία δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για το τι θα αποκομίσει στο εσωτερικό με την πολιτική της στα εθνικά θέματα και την Αθήνα να την έχει σε μεγάλο βαθμό παραγκωνίσει αισθανόμενη ότι δεν μπορεί πλέον να διαχειριστεί τα απρόβλεπτά της και να διακινδυνεύσει οτιδήποτε άλλο, η προσέγγιση της ελληνίδας Προέδρου λειτουργεί ως η φωνή της σύνεσης.

Υπάρχει όμως και ένα άλλο εξαιρετικά σημαντικό, ειδικά για την Κύπρο, σημείο. Η ελληνίδα Πρόεδρος είναι ήδη σημείο αναφοράς στην κυπριακή κοινωνία των πολιτών, όχι μόνο λόγω της ιδιότητάς της ως πρώτης γυναίκας Προέδρου της Ελλάδας, αλλά και λόγω της προϊστορίας και του βίου της. Σε μια περίοδο που η εμπιστοσύνη των Κυπρίων έναντι των Θεσμών βρίσκεται σε ιστορικό ναδίρ Κατερίνα Σακελλαροπούλου είχε τραβήξει εξαρχής τα βλέμματα (και) εκείνου ακριβώς του κομματιού της κυπριακής κοινωνίας το οποίο διψά για την εμπλοκή καταξιωμένων στον τομέα τους προσωπικοτήτων στον δημόσιο βίο.

Ο Κώστας Κωνσταντίνου είναι αρθρογράφος στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης»
*Το κείμενο δημοσιεύτηκε σήμερα στα ΝΕΑ