Χελώνες και λούμπεν μεσοαστοί!

Γύρω στις 9 το πρωί κάνει την πρώτη της εμφάνιση η μικρή. Αργά ανεβάζει το ποδαράκι της στα βραχάκια, αργά ανεβάζει ακόμα ένα, γλιστράει το σώμα της επάνω. Ανεβαίνει. Κινείται αργά και ακινητοποιείται στην κορυφή, σηκώνει το κεφάλι, απλώνει τον λαιμό, γλαρώνει... Ακολουθεί η δεύτερη στο ίδιο μοτίβο, η τρίτη πιο πίσω, η τέταρτη μετά. Η πέμπτη και η έκτη ανεβαίνουν σε άλλο βραχάκι παραδίπλα. Η έβδομη και η μεγαλύτερη κινείται στα βαθιά. Σπάνια ανεβαίνει. Συνήθως κρύβεται στον βούρκο, ανακατεύεται με τα ψάρια, κολυμπά πέρα δώθε. Μα όταν ανέβει καμιά φορά και γίνουν πακέτο η μια πάνω στην άλλη, έχουμε υπερθέαμα.

Απολαμβάνει λοιπόν το θέαμα αυτό, ο λούμπεν* μεσοαστός θαμώνας του κήπου αυτού που είναι κρυφός κατάμεσα στο κέντρο της Λεμεσού. Εκεί που μαζεύονται για έναν καφέ, δύο ανάσες, μια παρηγοριά. Και ξεχνάνε τα δάνεια, την άγρια καθημερινότητα, τα σκάνδαλα, την επικαιρότητα με τις πολιτογραφήσεις και τους σάτυρους που ακούμε κάθε μέρα. Εκεί που καμιά φορά μαζεύονται και κατεβάζουν κανένα ποτηράκι για την ψυχή των αποθαμένων τους, βλέποντας τη ζωή στο ρελαντί, μα και το Κυπριακό να παραμένει άλυτο και να γλιστράει από παντού, να χάνεται να καίγεται από μέσα. Και άλλοι εκεί πέρα να λένε πως κάθε μέρα που περνάει χάνεται η Αμμόχωστος και η Κερύνεια, άλλοι να λένε ότι τα χάσαμε όλα εξαρχής το '74 κι άλλοι να λένε καλύτερα αυτοί ποτζιεί και εμείς ποδά!!! Αυτά λένε εκείνοι οι λούμπεν μεσοαστοί, πλούσιοι από συναισθήματα και αυλές και τοίχους χρεωμένα στις τράπεζες.

Και ξανοίγοντας το βλέμμα στους ανθρώπους, οι χελώνες μάλλον γελάνε απλώνοντας το καβούκι τους στον ήλιο. Ιδίως η μεγάλη. Πιθανόν γεροντότερη από έναν νεαρό μεσοαστό που κάθεται στο δεύτερο παγκάκι. Οι μέρες είναι όλο νόημα, όλο ήλιο. Και οι λούμπεν μεσοαστοί ενοχλημένοι από τη λιακάδα ψάχνουν σκιά. Και μέσα σ’ όλα που ακούγονται ο ιός είναι το λιγότερο… Μα ο κήπος τους καλεί όπως και να 'ναι, με τον ήλιο στα φόρτε του, καλεί τον κάθε νησιώτη «απολούμπεν» ή «αρλούμπεν» πολίτη της μπανανίας να αποδεχθεί τη μοίρα του να απολαύσει τη ραστώνη της ηλιοφάνειας που προσφέρει το τόπος.

Ακριβώς όπως οι χελώνες. Πρωινό ξύπνημα, φαγητό και γλάρωμα στα βραχάκια μέχρι το βράδυ. Με πανδημία ή χωρίς. Το σίγουρο είναι ότι αυτή θα τελειώσει κάποια στιγμή. Ο ήλιος όμως θα συνεχίσει να κτυπά τις πέτρες και τα άδεια καβούκια των ανθρώπων του νησιού. Να νερώνει το μυαλό, να μένουν ευχαριστημένοι με αυτό που τους δίνεται, να μην θέλουν άλλο.

* Η λέξη «λούμπεν» είναι γερμανική και σημαίνει κουρέλι. Εισάγεται από τον Μάρξ με τον όρο «λούμπεν προλεταριάτο» και σημαίνει την εξαθλιωμένη εργατική ομάδα που δεν έχει αποκτήσει ταξική συνείδηση. Αντίστοιχο του πιο πάνω είναι ο λούμπεν Κύπριος μεσοαστός έστω και αν ακούγεται αντιφατικός ο όρος.