Η πορεία των χιλιάδων και η αλλαγή της ατζέντας

 

Η πρωτοφανής για τα έως τώρα δεδομένα εκδήλωση της πρωτοβουλίας μιας σειράς εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων υπό την ατόφια πολιτική πράξη «Ως δαμέ» σαφώς και ταρακούνησε την πολιτική και κοινωνική νόρμα όπως θα την ήθελε για καιρό ακόμη η κυβέρνηση με τις συντεταγμένες της δυνάμεις. Την οποία βεβαίως οι κυβερνώντες επιχείρησαν να διατηρήσουν με τον πλέον βίαιο τρόπο. Μέσα από ένα, όπως είχαν την ψευδαίσθηση, οργανωμένο πλέγμα δυνάμεων αποπειράθηκαν να αναδιατάξουν την εικόνα που δημιούργησε η θρασεία πρωτοβουλία καταστολής της πρώτης προσπάθειας της κίνησης. Μετά το πρώτο σοκ ως αποτέλεσμα της αμετροεπούς δράσης τους αλλά και το εύρος της αντίδρασης που προκάλεσε όχι μόνο στην κοινωνία αλλά και στις δομές των δικών τους εξουσιών, επικράτησε μια σαφώς μηχανιστική αντίληψη των πραγμάτων. Αυτή η αντίληψη ωστόσο επί της ουσίας δεν είχε καμία αξία αφού δεν υπήρξε παραδοχή λαθών, κάτι το οποίο θα οδηγούσε φυσιολογικώς στις παραιτήσεις τουλάχιστον δύο θεσμικών προσώπων. Της υπουργού Δικαιοσύνης και του αρχηγού της Αστυνομίας.

Υπό αυτές τις συνθήκες, της παντελούς δηλαδή έλλειψης των επιβαλλόμενων διορθωτικών κινήσεων διά της ανάληψης ευθυνών, όσο περνούσαν οι ώρες της καταδίκης για το έγκλημα της 13ης Φεβρουαρίου, τόσο οι κυβερνώντες επιχειρούσαν οχυρωμένοι να υποσκάψουν την εκδήλωση της περασμένης βδομάδας. Δεν είχαν βεβαίως την πολυτέλεια να επιδείξουν τον ίδιο πολιτικό τσαμπουκά, να πάρουν δηλαδή αποφάσεις που θα οδηγούσαν σε μία ακόμα βίαιη καταστολή ειρηνικής εκδήλωσης, αλλά κίνησαν τον μηχανισμό των ψευδών ειδήσεων και πληροφοριών τις οποίες διοχέτευαν κυρίως στα συμβατικά ΜΜΕ.

Μια άκρως αποτυχημένη διαδικασία δράσης αφού πλέον το παιχνίδι της ενημέρωσης και της δράσης των κοινωνιών μεταφέρθηκε στην καθημερινότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Όχι μόνο δεν ανέτρεψαν το κλίμα, αλλά το ειρηνικό ποτάμι που αποτέλεσε τη μεγάλη εκδήλωση των χιλιάδων αναποδογύρισε τις απλοϊκές λογικές τους, τις μόνιμες αυταπάτες τους, ότι θα μπορούσαν να είχαν τον έλεγχο διά της διάχυσης και διαρροής της κινδυνολογίας με στόχο να επιτύχουν τη συρρίκνωση μιας νομοτελειακής εξέλιξης, απότοκου πολύ σύνθετων διαδικασιών στη σημερινή κυπριακή πραγματικότητα.

Οι αυταπάτες

Στο Προεδρικό αδυνατούν να αντιληφθούν την πραγματική διάσταση της μάζωξης και της πορείας χιλιάδων ανθρώπων, κυρίως νέων. Κακό του κεφαλιού τους. Περιορίσθηκαν σε σκόρπιες ατάκες αυταπάτης τόσο για το εύρος των χιλιάδων όσο και των μηνυμάτων που έχουν στείλει. Μίλησαν για καθοδηγούμενες οργανώσεις σε μια εκδήλωση-κόλαφο για το Προεδρικό και τις πρακτικές του, ενώ καταγράφεται η εκδήλωση ως η πλέον ακομμάτιστη πολιτική πράξη που έγινε ποτέ στην Κύπρο. Δεν χρειάζεται να μοιραστείς πληροφορίες με τις μυστικές υπηρεσίες για να διαπιστώσεις το αυτονόητο. Αλλά φευ, ούτε τα αυτονόητα δεν μπορούν να αφομοιώσουν οι έγκλειστοι του Προεδρικού. Αυτοί είναι βεβαίως οι σημερινοί κατοικοεδρεύοντες εν έτει 2021 στα ψηλά δώματα της εξουσίας. Απόμακροι, ζουν και τρέφονται με ψευδαισθήσεις, επιδιώκουν να κινούνται σε ένα πέπλο δικής τους κανονικότητας, μέσα από τη διαφθορά και την ηθική τους κατάπτωση, και πιστεύουν ότι ενώ η ανυποληψία τους έπιασε πάτο ως διά μαγείας θα επιπλεύσουν και θα αποφύγουν την κρίση της κοινωνίας.

Τα αντανακλαστικά

Δεν εκπέμπει ωστόσο όλο το φάσμα της κυβερνητικής εξουσίας τα ίδια παθητικά αντανακλαστικά με εκείνων στο Προεδρικό και την εξουσία. Ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού, αισθανόμενος το βάρος της κυβερνητικής αποτυχίας, επιχειρεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα σε δύο άξονες. Βασικός στόχος του: να μετριάσει, όσο είναι δυνατόν, τις επιπτώσεις των κυβερνητικών πολιτικών για το δικό του κόμμα ενόψει βουλευτικών εκλογών. Το επιχείρησε και στο παρελθόν και κράτησε τον πρωταγωνιστικό του ρόλο. Η προσπάθεια του Αβέρωφ Νεοφύτου να αλλάξει, με πάταγο μάλιστα, την ατζέντα των ημερών, μεταφέροντας ένα μεγάλο μέρος των συζητήσεων στη δημόσια σφαίρα στο Κυπριακό, είναι οφθαλμοφανής. Η επαναφορά από τον πρόεδρο του Δημοκρατικού Συναγερμού των ζητημάτων για την πολιτική ισότητα ως σημείου αναφοράς για επίλυση του Κυπριακού ήταν μια άκρως εντυπωσιακή για τον Δημοκρατικό Συναγερμό κίνηση με πολλούς αποδέκτες.

Α) Έστειλε το μήνυμα ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να επανέλθουν οι πλευρές στο τραπέζι αν δεν ξεκαθαρίσει η ελληνοκυπριακή πλευρά το θέμα της πολιτικής ισότητας.

Βίωσε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ την καταστροφική απόφαση Αναστασιάδη να υπαναχωρήσει στο θέμα αυτό λίγο πριν το τέλος της συνόδου στο Κραν Μοντανά. Διαπίστωσε ότι ακόμη και τώρα σε μια κρίσιμη συγκυρία ο Πρόεδρος δεν έχει ολοκληρωμένη προσέγγιση στο καίριο θέμα της πολιτικής ισότητας. Στην ουσία τον προειδοποίησε δημοσίως να επιδείξει συνέπεια.

Μπορεί να το έκανε με τη λογική του συμψηφισμού με ό,τι θα κερδίσει η ελληνοκυπριακή πλευρά στο τραπέζι, ενώ το θέμα της πολιτικής ισότητας είναι ζήτημα που δεν τίθεται στη λογική του πάρε-δώσε. Ωστόσο έθεσε έτσι και αλλιώς ένα ουσιαστικό ζήτημα που άπτεται των διεργασιών στο Κυπριακό.

 

Β) Διαπιστώνοντας την ευρύτητα που παίρνει η κοινωνική κριτική για τις πρακτικές της κυβέρνησης, επιχειρεί να επαναφέρει ως κύριο συνομιλητή του τον ηγέτη της αντιπολίτευσης. Με αυτό τον τρόπο θεωρεί ότι θα μετριάσει το κύμα οργής που φουντώνει στα διάφορα κοινωνικά στρώματα.

Γ) Επιχειρεί μέσα από την επαναφορά θέσεων στο Κυπριακό να αναγκάσει τόσο το ΑΚΕΛ όσο και το ΔΗΚΟ να επανέλθουν στη δημόσια σφαίρα με συζητήσεις οι οποίες θα αναδείξουν τις διαφορές των δύο κομμάτων στο εθνικό θέμα. Η όποια αντίδραση των δύο θα αποτελέσει αναλόγως και επιχείρημα για τον Δημοκρατικό Συναγερμό.

Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ μπορεί βεβαίως να επανέρχεται σε τακτά χρονικά διάστημα με κινήσεις που δημιουργούν την αίσθηση ενός ευφυούς σχεδιασμού για να μετριάσει τη φθορά της εξουσίας για το κόμμα του, αλλά αισθάνεται με τον ρεαλισμό που τον διακατέχει ότι η ατζέντα του δεν έχει και πολλές αντοχές επικάλυψης της πραγματικότητας. Αυτή είναι η μεγάλη αδυναμία του Δημοκρατικού Συναγερμού ο οποίος δύσκολα θα αποφύγει το μεγάλο ρήγμα με την κοινωνία, δύσκολα θα πείσει την κοινωνία ότι άλλο το κόμμα και άλλο η κυβέρνηση, τρεις μήνες μάλιστα από τις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου.