Η Άννα αναζητεί (ξανά) την περηφάνια της!

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, λένε. Δεν τον έφτανε τον καημένο τον Μαυρογιάννη που αποφάσισε να κολληθεί στην εκστρατεία του μία Θεολόγου, σε μια περίοδο που δεν έχει και πολλά περιθώρια να είναι επιλεκτικός, ήθελε να κάνει και δήλωση η συγκεκριμένη. Τι το ήθελε; 

«Θα σταθώ δίπλα του», είπε, «επειδή με εμπνέει, μου δίνει ελπίδα, θα το επιλέξω συνειδητά και ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα είμαι ικανοποιημένη που η επιλογή μου είναι καθαρή και αξιοπρεπής, γιατί μόνο με αυτήν την επιλογή νιώθω ότι μπορώ να αποκτήσω και πάλι τη χαμένη μου περηφάνια ως Κύπρια».

Αυτό το «ανεξαρτήτως αποτελέσματος», όπως και να το δει κανείς, μια αισιοδοξία για τη νίκη τη βγάζει, δεν τη βγάζει; Από εδώ και μόνο, βλέπει κανείς το απροσμέτρητο βάθος της πολιτικής διάνοιας της συγκεκριμένης.

Το ωραιότερο όμως, πιστεύω, είναι το «μόνο με αυτήν την επιλογή νιώθω ότι μπορώ να αποκτήσω και πάλι τη χαμένη μου περηφάνια ως Κύπρια». Αυτό, πέρα από κάτι old school, τύπου «η τιμή, τιμή δεν έχει και χαράς την που την έχει», το προκομμένο στοιχείο δηλαδή και την αποκατάσταση της τιμής της Άννας, έχει και το χαρακτηριστικό της ταχύτητας. Της υψηλής. Μην σας πω και υψηλότατης.

Διότι, άμα είναι ζήτημα περηφάνιας αυτά τα πράγματα, αποφασίζονται αβασάνιστα, έτσι; Εν ριπή οφθαλμού, χωρίς παζάρια! Για αυτό και η Άννα Θεολόγου χρειάστηκε δέκα -μόνο- μέρες από την εξαγγελία του Ανδρέα Μαυρογιάννη για να αποφασίσει ότι μόνο με αυτήν την επιλογή μπορεί να αποκτήσει τη χαμένη της περηφάνια «ως Κύπρια».

Δεν εξήγησε, βέβαια, πώς προσδιορίζεται η «χαμένη περηφάνια ως Κύπρια» (sic) και αυτό σίγουρα δεν βοηθά. Δεν έδωσε καν στον κόσμο να καταλάβει, στο περίπου έστω, σε τι διαφέρει η (χαμένη) περηφάνια «ως Κύπρια» από τη (χαμένη) περηφάνια «ως Γαλλίδα», «ως Κινέζα» ή «ως Τζιμπουτιανή».

Υπολογίζω όμως ότι αυτή η περηφάνια -χαμένη ή όχι, θα σας γελάσω- ήταν που την είχε οδηγήσει να παρατήσει εν μία νυκτί το πρώτο κόμμα της, την «Αλληλεγγύη» της Φλαμπελένης –τι κάνει αυτή η ψυχή;- Θεοχάρους και να βρεθεί στον Λιλλήκα. Και να το κάνει, όταν διαφάνηκε πως με τη συνένωση Αλληλεγγύης - ΕΥΡΩΚΟ, η όποια έδρα στην Αμμόχωστο θα πήγαινε μάλλον στον Μιχάλη Γιωργάλλα. Αδιαπραγμάτευτο πράγμα η περηφάνια!

Περηφάνια η οποία θα την έκανε να πάρει πόδι και από τη Συμμαχία Πολιτών, όταν η τελευταία δεν στήριξε -και ποιος ανέμενε άλλωστε να το πράξει;- την υποψηφιότητα Μαλά (είπε η Άννα) στον Β’ γύρο των προεδρικών.

Η «περήφανη ως Κύπρια», η οποία είχε περάσει από τη Θεοχάρους και την Ένωση με τη Μητέρα Πατρίδα στον Λιλλήκα και από εκεί -για λόγους περηφάνιας πάντοτε- «στον Μαλά», χάιδεψε τα αφτιά της αριστερής μάζας με ξεκάθαρο πια από το αποτέλεσμα του Α’ γύρου των προεδρικών το συμπέρασμα ότι η Συμμαχία Πολιτών είχε τελειώσει. Και ότι ήταν καιρός η Άννα να ανακτήσει τη χαμένη της περηφάνια και πάλι. Ως Κύπρια, ναι.

Στη συνέχεια, επέλεξε περήφανα (ως Κύπρια), αν και όχι με φοβερή μετριοφροσύνη, το σύμβολο «Α» για τη νέα της κομματική προσπάθεια, βαφτίζοντάς την εντελώς συμπτωματικά πάντα «Ανεξάρτητοι». Γλυτώνοντας, ευτυχώς, από άλλους όρους όπως «Αλλαϊλί», «Απλώνουμε Τραχανά», «Ανεμόμυλος» κ.λπ. Διέπρεψε δε σε μοναδικές στιγμές λαϊκισμού ακόμη και για τα κυπριακά δεδομένα, με κορυφαία ίσως τη σύγκριση των στρατοπέδων συγκέντρωσης των Ναζί με τις τάξεις των σχολείων μας, οι οποίες έπρεπε να ανοίξουν τα παράθυρα λόγω κορωνοϊού.

Αυτά και άλλες κορώνες τελευταίου λαϊκισμού εντός της Βουλής, τη μετέτρεψαν σε ανφάν γκατέ των εγχώριων ψεκασμένων και ίσως η συνέχεια να ήταν κάπως προβλέψιμη, αφού η περήφανη (ως Κύπρια) Άννα έκανε και δική της συμμαχία, αυτή τη φορά με τους τζιυνηούς, και έγινε για λίγο η Άρτεμίς τους. Ωστόσο, και πάλι το εγχείρημα έληξε άδοξα.

Η Άννα, πάντα περήφανη ως Κύπρια, αθετώντας κατά το Κίνημα Ενωμένων Κυπρίων Κυνηγών τη συμφωνία που είχε μαζί τους ότι δεν θα έφτιαχνε κόμμα, προχώρησε στην εγγραφή του δικού της κόμματος (σ.σ. και πάλι συμπτωματικά με σύμβολο το «Α», αλλά με όνομα Αλλαγή Γενιάς) και διέκοψε χωρίς να ενημερώσει καν το ΚΕΚΚ τη συνεργασία. Είχε προηγηθεί πρότασή της στο ΚΕΚΚ, να ενταχθούν εκείνοι στο κόμμα που θα έφτιαχνε (!), υπό τον όρο να μην γίνεται καμία αναφορά σε κυνήγι και κυνηγούς.

Έξαλλοι, οι του ΚΕΚΚ βγήκαν και την κατήγγειλαν δημόσια ότι τους εξαπάτησε κάνοντας συνεργασία μαζί τους για οκτώ ολόκληρους μήνες, προσπαθώντας να καρπωθεί μετά τα ποσοστά που της έφεραν για ίδιον όφελος. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, το γεγονός ότι με τους Ανεξάρτητους να μην είναι εγγεγραμμένο κόμμα και το ΚΕΚΚ να είναι, το έμβασμα της ουδόλως ευκαταφρόνητης χορηγίας που θα λάμβαναν θα πήγαινε στο ΚΕΚΚ.

Η Άννα τα τίναξε όλα στον αέρα, αλλά οι τζιυνηοί πήραν τη ρεβάνς, αφού κατάφεραν να πάρουν περισσότερες ψήφους από την Αλλαγή Γενιάς, πρώην Ανεξάρτητοι, της πρώην βουλευτίνας του Λιλλήκα και μετά ανεξάρτητης Θεολόγου, η οποία έχει φύγει από το Ελλάς Ελλήνων κόμμα της Θεοχάρους.

Και έτσι, από την αφάνεια, η Άννα Περηφάνια μας είπε χθες ότι πάει και στον Μαυρογιάννη: «Θα σταθώ δίπλα του, επειδή με εμπνέει, μου δίνει ελπίδα, θα το επιλέξω συνειδητά και ανεξαρτήτως αποτελέσματος, θα είμαι ικανοποιημένη που η επιλογή μου είναι καθαρή και αξιοπρεπής, γιατί μόνο με αυτήν την επιλογή νιώθω ότι μπορώ να αποκτήσω και πάλι τη χαμένη μου περηφάνια ως Κύπρια».

Για την υπόλοιπη περηφάνια, θα σας γελάσω. Φαντάζομαι ότι εκείνη δεν θα την έχασε, με τις επιλογές της να είναι πάντα τόσο καθαρές και αξιοπρεπείς.