«Συμφιλίωση εργασίας - οικογένειας» του Πρόδρομου Αλαμπρίτη

 

 

Είναι  προτεραιότητα να υπάρξει πολιτική και πολιτισμική αλλαγή στην ανάγκη προστασίας και υποστήριξης της εγκυμοσύνης, της μητρότητας αλλά και της πατρότητας.

Ποιος ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία; Η μέλλουσα μητέρα έχει ουσιαστικά οφέλη ή η πολιτεία υστερεί να σταθεί συνοδοιπόρος σε αυτό το όμορφο ταξίδι; Δυστυχώς η Κύπρος απέχει πολύ από το επιθυμητό αφού τέσσερις μήνες είναι λίγοι τόσο για τη μαμά όσο και για το παιδί. Επίσης είναι από τις ελάχιστες χώρες στην Ε.Ε. που κατά την διάρκεια της άδειας μητρότητας η μητέρα λαμβάνει το 72% του μισθού της και όχι το 100% όπως συμβαίνει στην πλειοψηφία των κρατών μελών. Επιπλέον η μικρή χρονική περίοδος της άδειας μητρότητας αναγκάζει πολλές μητέρες να παρατείνουν την άδεια αυτή, εξ ανάγκης, χωρίς να έχουν καθόλου απολαβές.

Τα οφέλη της μητρότητας είναι αναγκαία για μια γυναίκα. Άραγε σε ποια Ευρωπαϊκή Χώρα «συμφέρει» να τεκνοποιήσεις; Κάθε κράτος της Ευρώπης έχει διαφορετικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και διαφορετικές παροχές.

Πάντως, εάν θέλαμε να δούμε που θα ήταν καλύτερα να ζει μια μέλλουσα μητέρα θα ήταν στη Σουηδία. Σύμφωνα με την εκεί ισχύουσα νομοθεσία, δικαιούται να λείψει με άδεια τοκετού για 11 μήνες και να παίρνει το 80% του μισθού της. Στην Ιταλία θα μπορούσε να πάρει πέντε μήνες άδεια, δηλαδή δύο μήνες πριν από τον τοκετό και τρεις μήνες μετά τον τοκετό. Ταυτόχρονα μέσα στο διάστημα των πέντε μηνών δικαιούται να λαμβάνει το 90% του μισθού της.

Εντούτοις, η ισότητα των φύλων αποτελεί ένα καίριο κοινωνικό ζήτημα, το οποίο επηρεάζει , πέραν των κοινωνικών προτύπων, τομείς όπως η οικονομία, η παιδεία, ο αθλητισμός και οι επιστήμες. Πιο συγκεκριμένα, μελετώντας ακαδημαϊκές έρευνες αλλά κυρίως συζητώντας με πολίτες που αντιμετώπισαν από πρώτο χέρι άνιση μεταχείριση από την κοινωνία αλλά και από το κράτος, έχω προβληματιστεί με αρκετά σημεία της πολιτικής που ασκείται.

Η άδεια πατρότητας περιορίζεται μόλις στις 2 βδομάδες. Επιπλέον, έρευνες έδειξαν πως άντρες δεν αξιοποιούν ούτε τις 2 εβδομάδες, γιατί φοβούνται ότι αυτό μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στην καριέρα τους. Φοβούνται αυτές ακριβώς τις συνέπειες που συχνά αντιμετωπίζουν οι γυναίκες-μητέρες. Αυτό λοιπόν αποτελεί κατάφορη παραβίαση των αρχών ισότητας των φύλων. Είναι ζωτικό να αντιληφθούμε εδώ πως η ιδιότητα του γονέα δεν αφορά αποκλειστικά τις γυναίκες και ούτε θα έπρεπε να είναι εμπόδιο για την καριέρα κανενός πολίτη με παιδιά, είτε είναι μητέρα είτε πατέρας.

Η αύξηση της άδειας πατρότητας μετ’ απολαβών είναι ένα πρώτο βήμα προς την διόρθωση των φυλετικών και κοινωνικών ανισοτήτων. Ακολουθώντας το παράδειγμα χωρών της Σκανδιναβίας όπου η άδεια πατρότητας είναι ίση με την άδεια μητρότητας, δεν στοχεύουμε μόνο στην ισότητα ευκαιριών και υποχρεώσεων μεταξύ των γονέων, αλλά και στη βελτίωση της γεννητικότητας.

Τέλος, η γονική άδεια, που σήμερα είναι άνευ απολαβών, είναι ακόμα ένας θεσμός ο οποίος πρέπει τάχιστα να αναθεωρηθεί. Μέσα από μια έρευνα, διαπιστώθηκε ότι το Υπουργείο Εργασίας, μετά και από Ευρωπαϊκή οδηγία, μελετά τρόπους καθορισμού του κόστους καταβολής και του τρόπου χρηματοδότησης επιδόματος γονικής άδειας. Όλα τα πιο πάνω, ουσιαστικά προωθούν τη συμφιλίωση μεταξύ εργασίας και οικογένειας, το οποίο αποτελεί ένα σημαντικό στοίχημα της επόμενης γενιάς πολιτικών του τόπου μας.

Οφείλουμε λοιπόν να θέσουμε τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Γνωρίζω πως η κρίση την οποία αντιμετωπίζουμε δημιουργεί την ανάγκη για άμεση αντιμετώπιση σοβαρότερων προβλημάτων που έχουν να κάνουν με την διασφάλιση της υγείας των πολιτών αλλά και την οικονομική βιωσιμότητα του Κράτους. Αυτό που πρέπει να μας διδάξει αυτή η κρίση είναι ότι θα πρέπει με σοβαρότητα, όταν θα έχουμε σαν Κράτος την δυνατότητα, να επανασχεδιάσουμε την πολιτική μας που αφορά την άδεια μητρότητας, πατρότητας και τη γονική άδεια μέσα από ένα ευρύτερο σχεδιασμό που να στηρίζει πραγματικά τη σύγχρονη οικογένεια.

*Ο Πρόδρομος Αλαμπρίτης είναι εκπαιδευτικός, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΔΗΣΥ και υποψήφιος βουλευτής Λάρνακας.