Με είχαν σοκάρει οι δηλώσεις του μακαρίτη Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσόστομου Β' ότι «κάποιοι δικοί μας λένε ότι σκοτώσαμε Τουρκοκύπριους. Οι Τουρκοκύπριοι έφερναν όπλα άρα οι δικοί μας τι να έκαναν;» (10.11.2008). Εκτός από την ιστορική απλούστευση που εμπεριέχουν, ουσιαστικά δικαιολογούν τις δολοφονίες Τουρκοκύπριων που έγιναν στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της περιόδου 1963-1974. Ο Αρχιεπίσκοπος παρέλειψε να αναφέρει βεβαίως ότι οι Τουρκοκύπριοι που βρέθηκαν σε ομαδικούς τάφους κατά δεκάδες δεν ήταν ένοπλοι στρατιώτες άλλα άμαχοι πολίτες, άντρες, γυναίκες και παιδιά (ακόμα και βρέφη) που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ. Εν ψυχρώ δολοφονήθηκαν και πολλοί αθώοι Ελληνοκύπριοι. Κάποια από τα παιδιά των αγνοουμένων, αν φανούν τυχερά και εντοπιστεί το σημείο ταφής τους, αντικρίζουν για πρώτη φορά τους δικούς τους ως σωρό από κόκκαλα κατά τις εκσκαφές των τελευταίων ετών. Τον ανταγωνισμό για το ποια πλευρά διέπραξε τα περισσότερα εγκλήματα ας τον κάνουν όσοι διακρίνουν τα θύματα και τους θύτες σε «δικούς μας» και στους «άλλους».
Μετά από τόση ζημιά που πάθαμε σε αυτόν τον τόπο, τόσο ανθρώπινο πόνο, τόσες απώλειες, θα υπέθετε και θα ήλπιζε κανείς πως θα γινόμασταν πιο ταπεινοί, πιο αναστοχαστικοί, λίγο πιο σοφοί. Αλλά όχι! Η συγκάλυψη συνεχίζεται. Όπως και η ακρότητα. Η Μαρίνα Δημάδη Παπαέλληνα με πτυχίο Οικονομικών από το City, από πολύ πλούσια οικογένεια, δεν έχει κανένα πρόβλημα να μιλήσει για την Καίτη Κληρίδη σαν να μην άνοιξε ποτέ βιβλίο, να μην βλέπει και να μην μπορεί να συλλογιστεί και να νιώσει το τραύμα της κυπριακής τραγωδίας, να μην μπορεί να μιλήσει πολιτικά. Εκφράζεται σαν να είναι στη θύρα κάποιας ποδοσφαιρικής ομάδας και φωνάζει αφρίζοντας χυδαία συνθήματα για τους αντιπάλους της. Όταν δεν μπορούμε να μιλήσουμε πολιτικά το μόνο που μένει είναι οι ύβρεις και στη συνέχεια η σωματική βία, οι γροθιές. Είπε λοιπόν την Καίτη Κληρίδη «ηλίθια τουρκόσπορη». Έτσι είναι ένα κρίσιμα μεγάλο κομμάτι της εκκλησιαστικής, οικονομικής και πολιτικής μας ελίτ. Σκληρότητα, ύβρεις, ανιστορικότητα, ακρότητα και εθνικισμός. Φορά κοστούμια και ταγιέρ αλλά συμπεριφέρεται ως λούμπεν Ακροδεξιά. Και εάν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας υποστηρίχθηκε από αυτήν την κυρία ως μία από τους 100 πολίτες που πρότειναν την υποψηφιότητά του, πώς θα πάει κόντρα σε αυτές τις ακραίες συμπεριφορές οι οποίες είτε συγκαλύπτουν, είτε αποσιωπούν, είτε οπλίζουν το χέρι για ακραίες πράξεις; Τις συμμερίζεται και ο ίδιος;
Ύστερα από είκοσι χρόνια στα δικοινοτικά μπορώ να διακρίνω τις δυνατότητες αλλά και τα προβλήματά μας. Δεν ισοπεδώνω τίποτα και σίγουρα πετύχαμε αρκετά μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων. Δεν μπορώ όμως να δω το συμβάν στην Αγία Νάπα ξεκομμένο από την υπόλοιπη κοινωνία και ιστορία μας, ξεκομμένο και από άλλες επιθέσεις που γίνονταν σε Τουρκοκύπριους, έξω από το ΑΠΟΕΛ, ζημιές στα σταθμευμένα αυτοκίνητά τους στο Τρόοδος, στη Λευκωσία και αλλού. Δεν μπορώ να δω δύο άντρες που σήκωσαν το χέρι τους σε μια νέα γυναίκα ξεκομμένη από την εκπαίδευση που δίνουμε στα παιδιά μας στα σχολεία μας, από τον δημόσιο λόγο των πνευματικών μας ανθρώπων που πολλές φορές αντί να συμφιλιώνει εξαγριώνει, δεν μπορώ να το δω ξεκομμένο από τις ανακοινώσεις του ΕΛΑΜ ότι θα αφανιστούμε λόγω των ξένων. Κυρίως δεν μπορώ να δω την πράξη τους ξεκομμένη από τους λεκτικούς τραμπουκισμούς του Θεμιστοκλέους εναντίον γυναικών. Είναι ένα πακέτο όλα αυτά. Η μισαλλοδοξία δεν σου επιτρέπει να σκεφτείς λογικά και να βρεις λύσεις στα προβλήματα. Ρίχνει νερό στον μύλο της αντιπαράθεσης, στον κύκλο της βίας.
Είναι πάρα πολύ πιθανό αν η κοπέλα ήταν Ελληνοκύπρια και την άκουγαν να μιλά ελληνικά με τους φίλους να μην τολμούσαν τόσο εύκολα να της ασκήσουν βία. Η ανησυχία για τις συνέπειες των πράξεών τους μπορεί να τους συγκρατούσε. Γι' αυτό με ανησύχησε η χλιαρή αντιμετώπιση του θέματος από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος δεν απευθύνθηκε στον λαό του, τον οποίο όμως επικαλείται συνέχεια σε κάθε άλλη περίσταση, δεν μίλησε για μηδενική ανοχή, αλλά μόνο διέρρευσε τη συνομιλία του με τον Τατάρ στην οποία μάλιστα αποφαίνεται πως δεν είναι ρατσιστικό επεισόδιο. Θα συνέβαινε το ίδιο αν για παράδειγμα μια Ελληνοκύπρια δεχόταν επίθεση στην Κερύνεια; Τα ΜΜΕ μας θα είχαν την ίδια αντιμετώπιση που είχαν τώρα για το περιστατικό στην Αγία Νάπα; Θα έβρισκαν δικαιολογητικά ότι ο φίλος της Ελληνοκύπριας είχε ρόπαλο στο αμάξι του; Ότι ήταν «ένα φλερτ μιτσιών»; Θα αποφαίνονται ότι δεν παίζει ρόλο η εθνοτική καταγωγή;
Κάποιοι νομίζουν πως όλοι εμείς των δικοινοτικών χαϊδεύουμε τα αφτιά των Τ/Κ. Κάνετε λάθος. Νομίζετε ότι η κριτική είναι μονόπλευρη. Η ίδια δυσκολία και υπέρβαση που χρειάζεται να κάνεις για να πεις αυτό που θεωρείς δίκαιο σε ένα εθνικόφρον σωματείο, η ίδια χρειάζεται και με τους απέναντι. Απλώς οι δικοί μας δεν συνήθισαν την κριτική. Συνήθισαν να φταίνε πάντα τους άλλους. Πρώτα τους άλλους. Κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του στα ίσα. Όλα κρύβονται κάτω από το χαλί.
Επαναλαμβάνω για χιλιοστή φορά την πρόταση που καταθέσαμε το 2016 ως Δικοινοτική Γραμματεία του Δημοκρατικού Συναγερμού και δεν εισακούστηκε από κανέναν. Στη διάθεση οποιουδήποτε κρατικού παράγοντα θέλει να τη διαβάσει: Γραμμή Άμεσης Βοήθειας για Τουρκοκύπριους.
Μήπως ωρίμασαν επιτέλους οι συνθήκες για πρακτικές λύσεις ή πρέπει πρώτα να ξεφύγει εντελώς η κατάσταση, να έχουμε νεκρό και μετά να τρέχουμε;
