Θα ήθελα το κείμενο αυτό να ήταν μόνο φωτογραφίες. Από χθες δεν χορταίνω να τις βλέπω. Μιλώ για τις φωτογραφίες της Εθνικής ομάδας εφήβων μας U16 (under 16) η οποία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της FIBA και ανέβηκε στη β’ κατηγορία. Φαίνεται στα πρόσωπα των παιδιών ότι τα δίνουν όλα! Φαίνεται η συγκέντρωση και η αγωνία τους. Προχωρούσαν πόντο-πόντο. Ήταν ισοπαλία. Θα είχε παράταση. Ώσπου κυριολεκτικά στο παρά ένα ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, εντελώς ψύχραιμος, βάζει το τρίποντο που τους χαρίζει το χρυσό. Ένα τεράστιο μπράβο στην TeamCyprus και στον προπονητή τους Λούη Σιακαλλή, σε όλη την προπονητική ομάδα. Αξίζει να γραφτούν τα ονόματα όλων των παικτών που μας έκαναν περήφανους: Κωνσταντίνου, Γεωργίου, Μαννάρης, Όζτοπρακ, Παπαδόπουλος, Πετρίδης, Κουζαπάς, Παναγιώτου, Μαστορής, Μαρνέλος, Δημητρίου, Λύτρας. Ο αρχηγός της Εθνικής Εφήβων, Δημήτρης Μαννάρης, δήλωσε στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΟΚ (cyprusbasket.net):
«[...] Δεν σκεφτόμασταν το χρυσό από την αρχή αλλά μέσα από τη διαδικασία δυναμώναμε μέρα με τη μέρα και στο τέλος τα καταφέραμε. Όλη η ομάδα έγινε ένα σε αυτό το διάστημα. Παίζαμε ο ένας για τον άλλο, θέλοντας να φέρουμε την επιτυχία στη χώρα μας [...]».
Κρατήστε τα λόγια του αρχηγού. Είναι άθελά τους πιο αληθινά και πιο πολιτικά από οποιοδήποτε λόγια πολιτικού της Κύπρου. Η νίκη της Εθνικής των εφήβων μας είναι ιστορική. Όχι μόνο γιατί κέρδισαν και ανεβαίνουν κατηγορία. Είναι ιστορική γιατί είναι η πρώτη φορά που στην Εθνική μας παίζει ένας Τουρκοκύπριος, ο 16χρονος Ντεμίρ Όζτοπρακ, ο οποίος ανακηρύχτηκε ο πιο πολύτιμος παίκτης της διοργάνωσης (MVP). Θαυμάζω ιδιαίτερα αυτό το παιδί και τους γονείς του που τόλμησαν να τον φέρουν να παίξει «από εδώ» και μάλιστα στην Εθνική. Είμαι σίγουρη πως οι «από εκεί» φανατικοί θα τους είπαν καμπόσα μισαλλόδοξα. Ωστόσο, αυτό το λαμπρό παράδειγμα συμμετοχής, «η ομάδα που έγινε ένα», όπως μας είπε και ο αρχηγός, μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε πόσα χάνουμε ως Κύπρος, πόσο πιο δυνατοί θα ήμασταν αν αγωνιζόμασταν με όλες μας τις δυνάμεις, δηλαδή με το σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού του νησιού μας σε κάθε τομέα. Μας υπενθυμίζει ξανά τα δικά μας σφάλματα, εμάς των γονιών, των παππούδων και των γιαγιάδων αυτών των παιδιών γιατί τους παραδώσαμε μια πατρίδα μοιρασμένη και χωρίς προοπτική. Είθε η δική τους γενιά να μας ξεπεράσει. Πραγματικά, να μας κλείσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Για να καταφέρει να λάμψει η ίδια, χωρίς τα βαρίδια που τους φορτώσαμε. Τα χρυσά παιδιά του μπάσκετ μας δείχνουν τον δρόμο. Έδειξαν έμπρακτα πως ο αθλητισμός ενώνει, δεν χωρίζει τους αθλητές, ο κοινός στόχος ενδυναμώνει, το μπάσκετ και η κοινή μας πατρίδα είναι πάνω απ' όλα. Μακάρι τα παιδιά αυτά να μείνουν ενωμένα και ασταμάτητα. Το παράδειγμά τους να εμπνεύσει και άλλους.
