Η Ρωσία εμπόδισε την έκδοση ανακοίνωσης από το Συμβούλιο Ασφαλείας για καταδίκη των επιθέσεων μελών της κατοχικής δύναμης εναντίον ειρηνευτών της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στη νεκρή ζώνη στην Πύλα. Είναι δυνατόν ορισμένοι πάλι να κατηγορούν τα Ηνωμένα Έθνη, όταν αυτά είναι η τελευταια ασπίδα προστασίας μας; Διαβαζω από χθες οργισμένα σχόλια: "να ξεκουμπιστούν", "να τα διώξουμε", "είναι άχρηστοι". Δηλαδή τι θα συμβεί αν τους διώξουμε; Έχουμε στρατιωτική δύναμη να αναχαιτίσουμε οποιαδήποτε πρόκληση ή τουρκική επίθεση; Διαβάζω με τρόμο ξανά μικρόνοες οργισμένες, εντελώς παράλογες κουβέντες.
Εμείς πρέπει να δείχνουμε ότι είμαστε με την πλευρά της νομιμότητας (που είμαστε στη συγκεκριμένη περίπτωση), είμαστε αυτοί που θέλουν να βρεθεί ειρηνική λύση και προσφέρουν στον διάλογο εφικτές ιδέες για τη νεκρή ζώνη συγκεκριμένα και γενικότερα για το σύνολο του Κυπριακού ζητήματος.
Και βέβαια εάν είχαμε σώας τας φρένας και βλέπαμε το συμφέρον μας θα έπρεπε εδώ και χρόνια να κάναμε σαφή τη διάθεση ένταξης μας στο ΝΑΤΟ, το οποίο είναι το μόνο που μπορεί να διασφαλίσει την ύπαρξη μας. Ευτυχώς που την περίοδο που κάναμε τη διαδικασία ένταξης στην Ε.Ε, η οποία βέβαια έχει πολιτική όχι στρατιωτική βαρύτητα, η Ρωσία ήταν σε φάση αδυναμίας και δεν μπόρεσε να επηρεάσει την εθνική στρατηγική μας. Ακόμη και για αυτό υπήρχε γκρίνια.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας, έστω και την υστάτη, για να δούμε την πραγματική εικόνα, τον κίνδυνο. Όσο κι αν νιώθουμε ότι μας πνίγει το δίκιο μας. Ορισμένοι είχαμε προβλέψει τι θα συνέβαινε, πρώτα στη νεκρή ζώνη και μετά στο προσφυγικό, μετά την κατάρρευση των συνομιλιών. Η κατάρα της Κασσάνδρας εκτός του ότι ήταν δυσάρεστη, γιατί έφερνε κακά μαντάτα, δεν είναι ότι έπεφτε έξω σε αυτά που έλεγε. Είναι ότι δεν την πίστευε κανείς, όταν προέβλεπε με μαθηματική ακρίβεια τι θα συνέβαινε.
*Η Ρένα Χόπλαρου είναι εκπαιδευτικός.
