Εξασφάλισε και τα τρισέγγονα ο Αναστασιάδης. Απλώς τα δικά του μόνο...

Η στήριξη του Προέδρου Αναστασιάδη στον Τάσσο Τζιωνή, μια προσωπική του επιλογή όπως μας είπε χθες για τη διαπραγματευτική ομάδα, δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει.

Για να είμαστε και δίκαιοι με τον κ. Τζιωνή, οι θέσεις εκείνου ήταν διαχρονικά οι ίδιες. Με τη «δεύτερη καλύτερη λύση» του Τάσσου -τη διχοτόμηση δηλαδή πέραν της… ουτοπικής απελευθέρωσης- να είναι ο βασικός άξονας όλων όσοι ασπάζονται τη φιλοσοφία αυτή.

Μια φιλοσοφία για την οποία εγώ προσωπικά ουδέποτε θα απέδιδα μη πατριωτικά, ή ακόμη χειρότερα, προδοτικά κίνητρα, όπως αυτός ο συρφετός διαχρονικά κάνει.

Είναι μια άποψη η οποία, ναι, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη διχοτόμηση, την ώρα μάλιστα που αμφισβητεί και των πατριωτισμό όσων δεν ασπάζονται αυτή την ανόητη ακρότητα! Είναι μια ξεκάθαρα διχοτομική επιλογή, αλλά εάν νομίζουν ότι είναι λιγότερο κακό από τη λύση, αυτό είναι δημοκρατικό τους δικαίωμα. Αρκεί να μην ψεύδονται.

Και εδώ ακριβώς, ερχόμαστε τόσο στους ίδιους οι οποίοι ουδέποτε ομολογούν την προτίμησή τους αυτή, όσο και στον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Έναν τύπο τον οποίο αφελέστατα πολλοί πιστέψαμε ότι ήθελε λύση, όταν έκανε τα όσα έκανε το 2004.

Δεν ήταν παρά μια άσκηση κομματικής συσπείρωσης σε μια περίοδο κατά την οποία και εκείνος αλλά και όλοι μας δεν είχαμε προσμετρήσει πόσο βαθιά είχε φτάσει το κλίμα παραπληροφόρησης και εκφοβισμού του λαού με εσχατολογικά σενάρια τα οποία καλλιεργούσε το σκοτεινό, αν και δημοφιλές, καθεστώς του Τάσσου. Ηγετική μορφή του οποίου ήταν ο κ. Τζιωνής.

Ήταν οι μέρες που μας έλεγαν τι λέγαμε στα τηλέφωνα για τον Εθνάρχη wanted-to-be όσοι τον αμφισβητούσαμε, που όποιος δεν συμφωνούσε με τα ελλείμματά τους ήταν προδότης που, σπιουνιά και ρουφιανιά, ζούσαν τις πιο όμορφες στιγμές τους.

Ο κ. Αναστασιάδης επέλεξε, λοιπόν, να βάλει στη διαπραγματευτική του ομάδα έναν άνθρωπο ο οποίος εκπροσωπεί ιδεολογικά όλους όσοι πιστεύουν ότι είναι καλύτερα να αφήσουμε τα πράγματα ως έχουν και εάν οδηγηθούμε, που θα οδηγηθούμε στη διχοτόμηση, το κακό θα είναι λιγότερο από εκείνο που θα προκύψει -τάχα- εάν πάμε σε λύση. Με αυτόν πηγαίνει στη Γενεύη για να… λύσει το Κυπριακό! Περήφανα κιόλας.

Θα διερωτηθεί κανείς γιατί. Μα διότι οι θέσεις τους ελαχίστως απέχουν, σήμερα τουλάχιστον, αν και τολμώ να πω ότι, έχοντας ζήσει όλη την εμπειρία της διαχρονικής εξαπάτησης Αναστασιάδη και έχοντας, όπως όλοι, μας καταλάβει τι πραγματικά επεδίωκε ως Πρόεδρος μετά από τα σκάνδαλα των διαβατηρίων και όλα τα άλλα, οι θέσεις τους δεν απείχαν ούτε και πριν στο Κυπριακό.

Ο Αναστασιάδης της γραμμής Κληρίδη, δεν ήταν παρά ένας ρόλος απολύτως ασύμβατος, εάν το σκεφτεί κανείς, τόσο με τον πρότερο πολιτικό βίο του Νίκου Αναστασιάδη, όσο και με τον ύστερό του, τον σημερινό. Ήταν μια θεατρική παρένθεση η οποία θα του έδινε την εικόνα του δυνητικού statesman αντί του φιλόδοξου, οικονομικά κυρίως, δικηγόρου, ο οποίος σε άλλα ήταν που απέβλεπε. Σίγουρα, όχι στη… λύση του Κυπριακού!

Και σαφώς δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει ότι ο Πρόεδρος κατάντησε να πηγαίνει στις συνομιλίες με αυτούς οι οποίοι οδηγούσαν τον Τάσσο από το ένα διεθνές χαστούκι στο άλλο, πεπεισμένοι ότι δεν είχαμε και τίποτα να χάσουμε, αφού η διχοτόμηση ήταν η «δεύτερη καλύτερη λύση», κατά τον αρχηγό τους. Καλύτερη (και) από τη… λύση!

Πικρό και απλό: Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν έχει και κάποιον άλλον καλύτερο για να τον συνοδεύσει. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι βιώνει πρωτόγνωρη απαξίωση από τον κόσμο, λόγω της διαφθοράς, ο ΔΗΣΥ μαζί κρατά εδώ και καιρό αποστάσεις, τα δε στελέχη, ειδικά της γραμμής Κληρίδη, έχουν απομακρυνθεί όλα προ πολλού με υπαιτιότητα του Προεδρικού, όχι δική τους.

Ο ανυπόληπτος πια Νίκος Αναστασιάδης δεν πείθει κανέναν σοβαρό άνθρωπο ότι θέλει λύση. Εντός ή εκτός. Και το μοναδικό του αποκούμπι ενόψει και των εκλογών είναι να… φανερώνει ακραίες προσεγγίσεις - την ώρα βέβαια που ο Αβέρωφ βγαίνει πάλι με την παντιέρα της λύσης στο χέρι, μπας και η Παράταξη μαζέψει κάτι από την επερχόμενη καταστροφή στα αστικά κέντρα, και ειδικά στη Λευκωσία, στις βουλευτικές εκλογές. Έξυπνα και τα δύο.

Οι Τζιωνήδες και εκλογικά βολεύουν, αλλά και πρακτικά είναι η μοναδική λύση για έναν τέτοιο Πρόεδρο. Κανείς άλλος δεν είναι πια διατεθειμένος να χάσει την ώρα του μαζί του παρακολουθώντας το χιλιοπαιγμένο έργο «Πρόεδρος Λύσης». Στην πολιτική ερημιά του λόφου τον επισκέπτονται μόνο εκείνοι που καταλαβαίνουν πραγματικά πώς νιώθει.

Ο Αναστασιάδης, μην έχετε καμία αμφιβολία, πέτυχε αυτά που ήθελε ως Πρόεδρος. Θα τα χαίρονται και τα τρισέγγονά του. Αλίμονο στα δικά σας παιδιά.