Αλήθεια, τρομάζουν κάποιους τελικά αυτοί οι αριθμοί;

«Τα τελευταία έξι χρόνια η Αστυνομία Κύπρου έχει καταγράψει 1.552 περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων και 1.910 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος παιδιών. Αριθμοί που τρομάζουν», αυτό έλεγε το ρεπορτάζ.

Έχω βαρεθεί να ακούω, να διαβάζω, να γράφω για «αριθμούς και στοιχεία που τρομάζουν». Κάθε τρεις και λίγο λέμε τα ίδια και τα ίδια. «Αριθμοί που τρομάζουν», «αυξάνονται τα περιστατικά», «τρομακτικές διαστάσεις έχει πάρει το φαινόμενο» και πάει λέγοντας. Κάθε φορά γίνεται το ίδιο πράγμα. Βλέπει το φως της δημοσιότητας μια ιστορία, ενός παιδιού που κακοποιείται σεξουαλικά για παράδειγμα, γίνεται λίγο σούσουρο για το ότι αυξάνονται τα περιστατικά, λέμε για μέτρα που έπρεπε να ληφθούν αλλά δεν, άντε να συζητηθεί το θέμα και σε επίπεδο Βουλής, να γραφτούν και 3-4 ρεπορτάζ και μετά τίποτα. Θα γίνουν ξανά οι ίδιες συζητήσεις, θα ψάξουμε και πάλι να βρούμε ποιος φταίει που δεν λήφθηκαν ακόμα τα μέτρα που συζητήθηκαν εκτενώς τις προηγούμενες φορές που ήρθε το θέμα στο προσκήνιο, αλλά μέχρι εκεί.

Μέχρι εκεί κρατά μάλλον αυτός ο τρόμος που μας προκαλούν, λέμε τώρα, οι αριθμοί. Η «αύξηση» που καταγράφεται σε τέτοια περιστατικά τα τελευταία χρόνια δεν πρέπει να αγνοούμε ότι συνδέεται σε μεγάλο βαθμό και με το γεγονός ότι πλέον είναι πιο εύκολο για τα θύματα βίας να μιλήσουν. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν, είναι θετικό το ότι αυξάνονται οι αριθμοί, διότι επί της ουσίας δεν αυξάνονται τα περιστατικά βίας. Αυξάνεται ο αριθμός των θυμάτων που βρίσκει το θάρρος να μιλήσει. Συνεπώς αυτή η «αύξηση» των περιστατικών που καταγράφεται δεν αποκλείεται να είναι εν μέρει πλασματική.

Η ουσία όμως είναι ότι ακόμη και να πληθαίνουν χρόνο με τον χρόνο τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων και ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος παιδιών, η Πολιτεία μένει απαθής και δεν κάνει αυτά που έπρεπε να κάνει προκειμένου να διασφαλίσει τη μείωση και -γιατί όχι- την εξάλειψή τους. Επομένως, όσο και αν «τρομάζουν οι αριθμοί», εμείς δεν κάνουμε τίποτα από αυτά που θα μπορούσαμε να κάνουμε για να αποφύγουμε την περαιτέρω αύξησή τους. Άντε για να μην είμαι απόλυτη, κάτι κάναμε, κάποια μέτρα έχουν ληφθεί, ωστόσο δεν είναι αρκετά. Δεν είναι αρκετά όταν έχουμε φτάσει στο σημείο να καταγράφονται περιστατικά σεξουαλικής καποποίησης μαθητών από συμμαθητές τους εντός των σχολείων. Χθες στην επιτροπή Παιδείας της Βουλής έγινε αναφορά σε περιστατικό όπου το θύμα είναι μαθητής δημοτικού. Και ερωτώ: Ποιους τρομάζουν τελικά αυτοί οι αριθμοί;