Η παγίδα της οικονομίας

Οι απαντήσεις των Κυπρίων στο τελευταίο Ευρωβαρόμετρο δείχνουν πού πρέπει να πέσει το βάρος της πολιτικής δράσης: στην οικονομία, και ειδικότερα στη βελτίωση των εισοδημάτων.

Το 67% θεωρεί ότι τα πράγματα στη χώρα κινούνται σε λάθος κατεύθυνση, το 63% έχει δει το βιοτικό του επίπεδο να υποχωρεί την τελευταία πενταετία και το 54% βλέπει επιδείνωση της κατάστασης της οικονομίας μέσα στον επόμενο χρόνο.

Η συντριπτική πλειοψηφία δεν βλέπει προοπτική βελτίωσης του βιοτικού του επιπέδου την επόμενη πενταετία. Χαρακτηριστικό των δυσκολιών είναι ότι το 39% δηλώνει πως κατά διαστήματα αντιμετωπίζει δυσκολίες στην αποπληρωμή των λογαριασμών του νοικοκυριού στο τέλος του μήνα (29% στην ΕΕ) και το 17% αντιμετωπίζει τις περισσότερες φορές δυσκολίες (7% στην ΕΕ).

Πώς απαντάς στα παραπάνω;

Πρώτον, η επίκληση στις καλές επιδόσεις και την αξιοθαύμαστη ανθεκτικότητα που έχει δείξει η κυπριακή οικονομία, δεν αποτελεί παρηγοριά για τη μεσαία τάξη, που αποτελεί το βασικό εκλογικό ακροατήριο. Το πορτοφόλι δεν γεμίζει ακούγοντας ότι η Κύπρος έχει υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης από τον μέσο όρο της ευρωζώνης.

Δεύτερον, δεν πρέπει να υποτιμούμε τη σημασία των αριθμών. Οι αριθμοί πρέπει να ευημερούν, πρέπει να πηγαίνουν καλά, για να μπορέσει το κράτος να εφαρμόσει πολιτικές αδιανομής των εισοδημάτων.

Τρίτον, η αδιανομή των εισοδημάτων, ώστε περισσότεροι πολίτες και κάτοικοι της Κύπρου να νιώσουν τα αποτελέσματα της ανάπτυξης, δεν θα συμβεί αυτόματα. Η αναδιανομή αφορά και τις πολιτικές του κράτους, αλλά και τη διαμόρφωση συνθηκών στην ιδιωτική οικονομία ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να καταβάλλουν υψηλότερους μισθούς.

Σε ό,τι αφορά το τελευταίο αποτελεί επείγουσα ανάγκη να μεγαλώσει το μέγεθος των κυπριακών επιχειρήσεων και να καταστούν περισσότερο ανταγωνιστικές και εξωστρεφείς.

Η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη αναφέρει επανειλημμένα ότι προτεραιότητά της αποτελεί η άσκηση μιας ανθρωποκεντρικής οικονομικής πολιτικής. Πρόκειται για έναν ωραίο τίτλο, αλλά κρίνοντας από τις απαντήσεις των πολιτών και ψηφοφόρων στο τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, παραμένει χωρίς περιεχόμενο.

Η πραγματικότητα είναι ότι κανένας πολιτικός φορέας δεν έχει παρουσιάσει ένα ολιστικό, ρεαλιστικό και κοστολογημένο σχέδιο για την ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών. Πώς, δηλαδή, θα γίνει προσιτή η στέγαση, πώς οι οικογένειες δεν θα επιβαρύνονται με πρόσθετα έξοδα για την ανατροφή των παιδιών τους, πώς οι μετακινήσεις θα γίνουν φθηνότερες και ταχύτερες, πώς οι επιχειρήσεις να αποκτήσουν πρόσβαση σε φθηνότερη χρηματοδότηση.

Αναμένουμε τις απαντήσεις.