Η απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου για παύση του Γενικού Ελεγκτή ανέδειξε τον υστερικό και τον παρανοϊκό λόγο ο οποίος επικράτησε στη δημόσια σφαίρα και έπληξε την αξιοπιστία των θεσμών. Το αν έχει κάποιος την αίσθηση πως η απόφαση του δικαστηρίου αποτελεί μέρος μιας καλοσχεδιασμένης επιχείρησης εξόντωσης του κ. Οδυσσέα Μιχαηλίδη δεν σημαίνει ότι αυτό αποτελεί και την αλήθεια. Πρόκειται για μια ομόφωνη απόφαση 8 δικαστών οι οποίοι δεν μπορούν να θεωρηθούν μέρος μιας συνωμοσίας επειδή αυτό πιστεύουν κάποιοι. Είναι μια παρανοϊκή σκέψη η οποία θεωρεί ότι καταδίωξαν τον Γενικό Ελεγκτή 8 δικαστές.
Σίγουρα υπήρχαν και υπάρχουν αξιωματούχοι και πρόσωπα που επεδίωκαν την παύση του Γενικού Ελεγκτή. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει ένα ολόκληρο σκοτεινό σύστημα πίσω από την απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου. Το γεγονός ότι η απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου δεν γίνεται σεβαστή από την κοινωνία δείχνει πόσο πολύ έχει δηλητηριαστεί η κοινή γνώμη. Δείχνει το μέγεθος της καχυποψίας η οποία ευνοεί την ενδυνάμωση της ακροδεξιάς.
Η αξιοπιστία των δημοκρατικών θεσμών δεν πλήττεται μόνο από την καλλιέργεια της καχυποψίας και τον υστερικό λόγο ορισμένων προσώπων. Δέχθηκε σοβαρό πλήγμα από τα σκάνδαλα της προηγούμενης κυβέρνησης και την αναποτελεσματική διαχείριση ορισμένων μεγάλων ζητημάτων. Ωστόσο, η ελληνοκυπριακή κοινωνία δεν θα επιλύσει κανένα πρόβλημα ούτε θα περιορίσει τη διαφθορά εάν δεν προσδώσει κύρος στους θεσμούς και δεν τους διαφυλάξει απέναντι στον ισοπεδωτικό λόγο ορισμένων ομάδων και ατόμων.
Πολλοί πολίτες, αν όχι οι περισσότεροι, θεωρούν ότι γνωρίζουν την αλήθεια και δεν χρειάζεται καν να μελετήσουν τα δεδομένα. Λόγω της καχυποψίας είναι αρνητικά προδιατεθειμένοι και προκατειλημμένοι. Τους κυβερνά η κακή πίστη και δεν θέλουν καν να ακούσουν ή να διαβάσουν την απόφαση του δικαστηρίου. Είναι σίγουροι ότι κάτι ύποπτο παίζει. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι όλες οι κοινωνικές δυνάμεις που έβαλαν στόχο την κατάκτηση εξουσίας επενδύουν στη ψήφο αυτών των προκατειλημμένων πολιτών και έτσι καλλιεργούν ακόμη περισσότερο την καχυποψία για τους θεσμούς. Στο τέλος ροκανίζουν τη δημοκρατία. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχουν μεγάλες διαφορές στη στάση που κρατούν ακροδεξιά πολιτικά σχήματα και δημοκρατικές δυνάμεις. Όλοι τους εκφράζουν ένα υστερικό πολιτικό λόγο.
Η δημοκρατία δεν είναι το πολίτευμα του καταγγελτικού λόγου, των φωνασκιών, του λαϊκισμού και της καχυποψίας. Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα της μετριοπάθειας, του νηφάλιου λόγου και του ορθολογισμού. Η καχυποψία αποτελεί γάγγραινα για τη δημοκρατία. Είναι το ίδιο επικίνδυνη με τη διαφθορά.
