«Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί – Εντυπώσεις» του Ντίνου Θεοδότου

 

Με ομαδικές ανακοινώσεις τα κόμματα της συμπολίτευσης και η κυβέρνηση κατακεραυνώνουν την πλατφόρμα «ώς δαμέ» για την αναφορά της σε «κυβέρνηση στον νότο» γιατί, όπως ισχυρίζονται, αυτό αποτελεί προσβολή και αμφισβήτηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μάλιστα ο ΔΗΣΥ σημειώνει ότι η επίδικη φράση «πληγώνει και σκοτώνει όσα με αίμα πέτυχαν οι ήρωες και πρόγονοί μας» και άλλα τέτοια συγκινητικά. Το περιεχόμενο όλων των ανακοινώσεων είναι άκρως υποκριτικό αφού δεν σχολιάζει την ουσία των γεγονότων αλλά αποπροσανατολίζει από όσα πραγματικά καταγγέλλονται.

Ποιοι μετείχαν στις κινητοποιήσεις; Κανένα κόμμα αλλά κόσμος ανένταχτος και αγανακτισμένος διαφορετικών ηλικιών και από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες. Άνθρωποι της Τέχνης και της ευρύτερης Αριστεράς, νέοι προβληματισμένοι με οικολογικά ενδιαφέροντα, κόσμος που νοιάζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που ανησυχεί για την κατηφόρα του τόπου. Νέοι που βλέπουν τα όνειρά τους να συντρίβονται από την πλεονεξία του κυπριακού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, που υφίστανται περισσότερο τη σκληρή πραγματικότητα: την ανεργία, την απουσία προοπτικών, που υποαμείβονται παρ' όλα τα προσόντα τους. Αυτοί όλοι δεν καθοδηγούνταν από κάποια κεντρική αρχή αλλά μαζεύτηκαν αυθόρμητα. Η ίδια η ονομασία του κινήματος φανερώνει ότι ο κόσμος μπούχτισε και η κατάσταση δεν πάει πια.

Και τι ζητούσε αυτό το αυθόρμητο κίνημα; Βασικά απαιτούσε, μεταξύ άλλων, τη λύση των δύο μεγάλων προβλημάτων της κυπριακής ζωής: Να τεθεί ένα τέρμα στη διαφθορά που είναι παντού ορατή και ψηλαφητή, που η ηθική σήψη ξεκινά από την ίδια την ηγεσία όπου ο Πρόεδρος έχει βυθίσει τη χώρα σε διεθνή ανυποληψία με τα σκάνδαλα στα οποία είναι πρωταγωνιστής. Ο άλλος τομέας της διαμαρτυρίας είναι ο εκτροχιασμός του Κυπριακού που μας έχει οδηγήσει η κυβέρνηση που νομοτελειακά μας πάει προς τη διχοτόμηση την οποία από καιρό έχει μεθοδεύσει. Δεν είναι τυχαίο που η αντίδραση προέρχεται από όλους εκείνους που δεν θέλουν τη λύση, από τις δυνάμεις της άρνησης που βολεύονται με το υφιστάμενο status quo.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όπως και τα κόμματα που καταδίκασαν τη φρασεολογία των «ώς δαμέ», εξέφρασε την απογοήτευσή του γιατί έτσι υπονομεύεται η ΚΔ. Οι απόψεις τους δεν είναι καθόλου ειλικρινείς. Προσπερνούν την ουσία του θέματος που είναι τα σκάνδαλα και η ηθική σήψη της εξουσίας και η πορεία προς τη διχοτόμηση, δεν κάνουν γι’ αυτά καμιά αναφορά ως εάν να μην υπάρχουν και στέκονται στη φράση «κυβέρνηση στον νότο» που απλά υποδηλώνει έναν γεωγραφικό προσδιορισμό. Αναφορικά με τον ΔΗΣΥ που διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για την υπόσκαψη της ΚΔ έχω να παρατηρήσω ότι πρώτος εκείνος την υπόσκαψε με τη σιωπή του όταν ο Νίκος Αναστασιάδης, σύμφωνα με τις καταγγελίες του Αρχιεπισκόπου τού μίλησε για δύο κράτη. Η δε αρχηγός της «Αλληλεγγύης» πλειοδοτώντας σε πατριωτισμό ξεστόμισε χωρίς αιδώ το απίστευτο «Δεν θα εκπλαγούμε αν διαπιστωθούν σχέσεις τζιχαντιστών και των ‘ώς δαμέ’». Και εμείς κυρία Θεοχάρους δεν θα εκπλαγούμε αν η φαντασία σας σας βλέπει μπουρλοτιέρισσα για την Ένωση ή νέο αρχηγό της ανασυστημένης στην Κύπρο «Χρυσής Αυγής»!

Για εκείνους που ισχυρίζονται ότι οι εκδηλώσεις ήταν υποκινούμενες έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα: Οι κομματικές εντολές και υποκινήσεις επηρεάζουν μόνο τους σκληρούς πυρήνες των κομμάτων, αυτούς που χαρακτηρίζει η οπαδική νοοτροπία δηλαδή τη λαϊκή Δεξιά ή τη λαϊκή Αριστερά που ακολουθούν τα κόμματά τους αγεληδόν. Δεν επηρεάζονται οι πολλοί και σκεπτόμενοι. Συνεπώς εκείνο που έχει σημασία είναι το περιεχόμενο των καταγγελιών, αν αυτές έχουν βάση και όχι οι όποιες κομματικές ντιρεκτίβες. Εξάλλου η διαφορετικότητα των θεμάτων και των ομάδων που τα έθεσαν καταδεικνύει ότι δεν υπήρχε κομματική καθοδήγηση.

Οι μαζικές εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα τελευταία αποτελούν ενδείξεις ωριμότητας του λαού μας που επιτέλους αποφάσισε να μην υπακούει και εκτελεί τυφλά τα προστάγματα της εξουσίας. Συνιστούν μια πολύ ενθαρρυντική εξέλιξη, ελπίζεται να υπάρξει συνέχεια και η κυβέρνηση, παρ' όλες τις αντιδράσεις της να πήρε τα σωστά μηνύματα. Η παραίτηση του προέδρου της Βουλής απέδειξε ότι τέτοιες εκδηλώσεις μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα.