Ολοένα και συχνότερα το τελευταίο διάστημα, ακούγονται απόψεις που υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη «ενθάρρυναν» δήθεν την Ουκρανία να συγκρουστεί με τη Ρωσία, ή ότι η Δύση δεν επιδιώκει την ειρήνη. Την ίδια στιγμή, επιχειρείται η σχετικοποίηση των ευθυνών της Ρωσίας και ειδικότερα του Βλαντιμίρ Πούτιν,ενός εγκληματία πολέμου,του αιμοσταγή αυτού δικτάτορα που έχει διαμορφώσει ένα αυταρχικό, ολοκληρωτικό και βαθιά αντιδημοκρατικό καθεστώς και φέρει ακέραια την ευθύνη για το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων,για την καταστροφή και τον όλεθρο στην πολύπαθη Ουκρανία.
Αυτή η προσέγγιση, αν και φαινομενικά «αντιπολεμική», αποκρύπτει ή υποβαθμίζει την πραγματικότητα: ο πόλεμος δεν είναι προϊόν «προκλήσεων» αλλά αποτελεί ξεκάθαρη επεκτατική, ιμπεριαλιστική επιθετικότητα εκ μέρους της Ρωσίας. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν πολεμά μόνο την Ουκρανία – πολεμά την ιδέα της ελεύθερης, δημoκρατικής Ευρώπης.
Η ιδεολογική ταύτιση με τον Πούτιν – μια κραυγαλέα αντίφαση
Οι θεωρητικές διακηρύξεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς –άσχετα με το πώς και εάν εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης «αριστερόστροφων» δυνάμεων σε διάφορες χώρες– αναφέρονται σε ένα ευρύ φάσμα αξιών που συνδέονται με την πρόοδο, την κοινωνική συνοχή και τη δημοκρατία:
• Ειρήνη, αδελφοσύνη και ειρηνική συνύπαρξη των λαών,
• Αντιιμπεριαλιστική στάση,
• Κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αλληλεγγύη,
• Σεβασμός στη διαφορετικότητα,
• Ελεύθερη διακίνηση ιδεών και ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης,
• Πολιτικές ελευθερίες, δικαίωμα στις διαδηλώσεις και στις απεργίες,
• Πλουραλισμός,πολυφωνία και ελεύθερες δημοκρατικές εκλογές,
• Συμμετοχή των εργαζομένων, ισχυρό συνδικαλιστικό κίνημα, ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις,
• Καταπολέμηση της φτώχειας και της διαφθοράς,
• Δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος και πρόσβαση όλων στην εκπαίδευση και την υγεία,
• Περιβαλλοντική προστασία και κοινωνικός έλεγχος της οικονομίας,
• Πλήρης διάκριση των εξουσιών και εγγυήσεις λειτουργίας των θεσμών.
Απέναντι σε αυτές τις αρχές, τι ακριβώς έχει να προσφέρει ο Πουτινισμός; ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Αντιθέτως, είναι η ενσάρκωση της ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥΣ. Ο Πουτινισμός αποτελεί τον αντίποδα των πιο πάνω.
Ο Πουτινισμός: ένα απολυταρχικό, κατασταλτικό, βαθιά συντηρητικό καθεστώς
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει εγκαθιδρύσει ένα αυταρχικό ολοκληρωτικό καθεστώς με ξεκάθαρα φασιστοειδή χαρακτηριστικά:
• Προσχηματικές εκλογές και νοθεία,
• Συστηματική καταστολή της αντιπολίτευσης, με φυλακίσεις, εξορίες και πολιτικές δολοφονίες (Ναβάλνι, Νεμτσόφ κ.ά.),
• Φιμωμένος Τύπος και ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης,
• Καταπάτηση συνδικαλιστικών ελευθεριών και απαγόρευση διαδηλώσεων,συρρίκνωση του διαδικτύου,ανακήρυξη κοινωνικών δικτύων και ανεξάρτητων ΜΜΕ ως «τρομοκρατικών οργανώσεων»
• Εξαθλίωση του λαού με ταυτόχρονη πλουσιοπάροχη ευνοιοκρατία προς τους φίλους του καθεστώτος -αδίστακτοι ολιγάρχες τους οποίους πατρονάρει ο ίδιος ο Πούτιν,σε ένα από τα πλέον διεφθαρμένα κράτη της υφηλίου.
• Ανυπαρξία διάκρισης εξουσιών και μετατροπή της Δικαιοσύνης σε εργαλείο καταστολής.
•Το καθεστώς του Πούτιν είναι η γλώσσα των ισχυρών και των προνομιούχων, που εκμεταλλεύονται την αδυναμία των άλλων για να ενισχύσουν τη δική τους θέση σε ένα περιβάλλον διαρκούς καταπίεσης, όπου ο λόγος καταπνίγεται, η διαφορετικότητα εξορίζεται (2 εκατομμύρια ήδη) και η ελευθερία φέρει το πρόσωπο της τρομοκρατίας.
Ιδεολογία του μίσους και της οπισθοδρόμησης
Ο πουτινισμός δεν είναι απλώς μια πολιτική πρακτική εξουσίας. Είναι μια συνεκτική άκρως επικίνδυνη ιδεολογία: αυταρχική, μισαλλόδοξη, αντιφιλελεύθερη, υπερσυντηρητική.
Αντί για αλληλεγγύη, προωθεί εθνικισμό.
Αντί για ισότητα, ενισχύει ιεραρχίες εξουσίας και ανισοτήτων.
Αντί για σεβασμό στη διαφορετικότητα, τρέφει ομοφοβία, ρατσισμό,διώξεις ανηλίκων .
Αντί για πρόοδο επαναφέρει την αυταπάτη του παντοδύναμου «ηγέτη-Πατερούλη» που βρίσκεται υπεράνω των νόμων και του δικαίου.
Ο Πούτιν ως πρότυπο της ακροδεξιάς
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πούτιν έχει γίνει σημείο αναφοράς για τους ακροδεξιούς και νεοφασιστικούς κύκλους παγκοσμίως.
Από τον Όρμπαν έως τον Τραμπ, και από τα φιλικά ρωσόφιλα κόμματα στην Ευρώπη έως τους συνωμοσιολόγους στις ΗΠΑ, όλοι βλέπουν στον Πούτιν το αντίπαλο δέος της φιλελεύθερης δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου.
Και όμως: κάποιοι στην Αριστερά σιωπούν ή κλείνουν το μάτι.
Η ταύτιση ή η ανοχή μέρους της Αριστεράς προς τον Πούτιν δεν εξηγείται με βάση τις διακηρύξεις και ιδεολογικές αρχές. Ενδεχομένως να βασίζεται σε έναν ανακλαστικό «αντιδυτικισμό», ή σε μια επιλεκτική ανάγνωση της Ιστορίας.
Ο αντιδυτικισμός ωστόσο, δεν μπορεί να είναι πολιτική – είναι συχνά απλώς άλλοθι για την υποστήριξη αυταρχικών καθεστώτων.
Ο πραγματικός πόλεμος: υπέρ ή κατά της δημοκρατίας
Η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια περιφερειακή διαμάχη. Είναι μια ιδεολογική και πολιτισμική σύγκρουση μεταξύ δημοκρατίας και αυταρχισμού, ελευθερίας και καταστολής, δικαιοσύνης και ισχύος.
Η Ουκρανία δεν αγωνίζεται μόνο για την εδαφική της ακεραιότητα, αλλά για το δικαίωμα να υπάρχει ως δημοκρατική κοινωνία. Αν χάσει, το μήνυμα προς κάθε αυταρχικό ηγέτη στον κόσμο θα είναι σαφές: η βία ανταμείβεται,ο ολοκληρωτισμός μπορεί να επικρατήσει.
Ειρήνη σημαίνει δημοκρατία, όχι εξευμενισμό.
Η ειρήνη είναι ένας υψηλός και ιερός στόχος – αλλά δεν επιτυγχάνεται με την υποταγή στον επιτιθέμενο. Όταν η Ουκρανία μάχεται, δεν υπερασπίζεται μόνο το δικό της έδαφος, αλλά την ίδια την ιδέα της ελεύθερης, δημοκρατικής Ευρώπης.
Ο Πούτιν δεν πρέπει να εξευμενιστεί. Πρέπει να ηττηθεί πολιτικά, ηθικά, και στρατηγικά. Για χάρη της ειρήνης, της ελευθερίας και της ίδιας της δημοκρατίας.
Η αληθινή ειρήνη, είναι δυνατόν να επικρατήσει μέσω συμβιβασμών, δεν έρχεται όμως με τον εξευμενισμό του επιτιθέμενου, αλλά με την επικράτηση της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και του διεθνούς δικαίου. Όσοι πραγματικά υπερασπίζονται την ειρήνη, οφείλουν να αντιταχθούν όχι μόνο στον πόλεμο, αλλά και στον αυταρχισμό που τον γεννά και τον συντηρεί.
Η στήριξη στην Ουκρανία και η απομόνωση του καθεστώτος Πούτιν δεν είναι επιλογή της «πολεμοχαρούς» Δύσης. Είναι αναγκαία υπεράσπιση των αρχών που υποτίθεται πως όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι πρεσβεύουν.
Η ειρήνη δεν είναι απλώς η παύση των εχθροπραξιών. Ειρήνη χωρίς ελευθερία, χωρίς κυριαρχία, χωρίς δικαιοσύνη, είναι ψευδεπίγραφη. Και δεν είναι ειρήνη να παραδοθεί μια δημοκρατία στα χέρια ενός αυταρχικού καθεστώτος, επειδή αυτό μπλοφάρει με πυρηνικό εκβιασμό.
Η απάντηση της Δύσης δεν πρέπει να είναι ο φόβος, αλλά η ενότητα, η αλληλεγγύη, η αποφασιστικότητα να προχωρήσει στη δημιουργία μίας πανίσχυρης στρατιωτικής,αποτρεπτικής δύναμης. Όχι μόνο για την Ουκρανία – αλλά για την υπεράσπιση των αξιών που καθιστούν την Ευρώπη αυτό που είναι: ένα χώρο ελευθερίας,πλουραλισμού, δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
*Πρώην εμπορικός ακόλουθος της Κύπρου στη Μόσχα
