«Άλλαξεν ο άνθρωπος σιόρ;» του Θεόδωρου Θεοδώρου

Η πολυαναμενόμενη άτυπη πενταμερής είναι πλέον δεδομένη. Σε λίγες εβδομάδες παίζεται  ίσως η τελευταία πράξη του κυπριακού δράματος. Από ό,τι φαίνεται, το τέλος εποχής ή το τέλος της διαδρομής είναι γεγονός.

Η θέση της δικής μας πλευράς, αναφορικά με τη νέα διαδικασία, είναι να συνεχίσουμε από εκεί που μείναμε στο Κραν Μοντανά. Σωστή προσέγγιση, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι γνωρίζουμε το πού μείναμε. Δεν είναι δυνατόν τριάμισι χρόνια μετά να μην έχει ξεκαθαρίσει αυτό το κομβικό σημείο. Το μόνο που έχουμε δεδομένο, για εσωτερική κατανάλωση, είναι το γνωστό τροπάρι ότι μόνο το δικό μας αφήγημα είναι το πραγματικό και όλοι οι άλλοι ψεύδονται γιατί έχουν στόχο να πλήξουν τον ΠτΔ ή να εξυπηρετήσουν τουρκικά συμφέροντα. Δυστυχώς συνεχίζουν να απαιτούν από τους ιθαγενείς αυτής της ταλαίπωρης πατρίδας να υιοθετήσουν το «πίστευε και μη ερεύνα».

Το κωμικοτραγικό όμως είναι ότι την ίδια ώρα που ζητούμε συνέχιση των συνομιλιών από το σημείο που σταμάτησαν, πληθαίνουν οι φωνές ότι η δική μας πλευρά συζητούσε λύση δυο κρατών. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι οι μαρτυρίες αυτές είναι πλέον καθημερινές, χωρίς ουσιαστική επίσημη διάψευση, είναι αρκετό για να συμπεράνει κάνεις ότι είναι το δικό μας αφήγημα που στερείται εγκυρότητας.

Τις προάλλες ο Αρχιεπίσκοπος, αν και διευκρίνισε ότι πλέον ο ΠτΔ δεν στοχεύει σε λύση δυο κρατών, ήταν σαφής ότι πριν τις εκλογές του 2018 αυτή ήταν η θέση του. Συνεπώς, αν στο Κραν Μοντανά η διχοτόμηση ήταν στις στοχεύσεις μας, τότε γιατί να συνεχίσουμε απ’ εκεί που μείναμε; Μήπως για να ολοκληρωθεί η οριστική διαίρεση, ή στο «καλύτερο» σενάριο, η συνέχιση του υφιστάμενου στάτους κβο;

Αν και κρισιμότατες οι στιγμές, ακόμα να συνειδητοποιήσουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Γενικά το σκηνικό στη δική μας πλευρά συνεχίζει να είναι επιεικώς ακαταλαβίστικο, μέχρι και ασυνάρτητο. Από τη μια ο ΥΠΕΞ, φορτικά σε όλες του τις αναφορές, αναφέρεται σαφέστατα στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ), το ίδιο και ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος, και από την άλλη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κατά κανόνα το αποφεύγει, ο δε ΠτΔ προτιμά να φωτογραφίζει τη μορφή λύσης παρά να αναφέρεται με σαφήνεια σε αυτήν. Δυστυχώς, το «κρυφτούλι» αυτό συνεχίζεται την ώρα που σύσσωμος ο διεθνής παράγοντας δηλώνει προσηλωμένος στο συμφωνημένο πλαίσιο χωρίς υπεκφυγές και προβληματισμούς. Πραγματικά είναι δύσκολο να κατανοήσεις τη διάσταση στις αναφορές του ΥΠΕΞ και του ΠτΔ. Τι να υποθέσει κανείς; Διαφωνεί ο ΥΠΕΞ με τον ΠτΔ; Ποιους, επιτέλους, προσπαθεί να πείσει (ο ΥΠΕΞ) με αυτές του τις, κατά τα άλλα ορθότατες, θέσεις; Αν στόχο έχει να πείσει όλους τους εμπλεκόμενους, τότε, «Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν», ας αρχίσει από τον πολιτικό του προϊστάμενο.

Επιπρόσθετα, αν και η πολιτική ισότητα θεωρείται από όλους ως το βασικό συστατικό στοιχείο της λύσης, εμείς ακόμα μιλούμε για πολιτική ανισότητα και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Το δε επιστέγασμα του αλαλούμ που βιώνουμε, είναι το ότι, παρά την έλλειψη καθαρού λόγου, ως προς τη μορφή λύσης, μεμφόμαστε τον γ.γ. του ΟΗΕ γατί δεν αναφέρεται σε ΔΔΟ στην τελευταία του έκθεση προς το Συμβούλιο Ασφαλείας.

Εξίσου ακαταλαβίστικη και η στάση του προέδρου του ΔΗΣΥ. Μετά από σχεδόν τρία χρόνια, θυμήθηκε και πάλι το τσουνάμι αρνητικών εξελίξεων, το οποίο μάλιστα αυτήν τη φορά το τοποθετεί το καλοκαίρι του τρέχοντος έτους. Ποιους, επιτέλους, θέλει να προειδοποιήσει με το Τσουνάμι Νο 2; Δεν νομίζω να αναφέρεται στο ΑΚΕΛ, γιατί, τουλάχιστόν στο Κυπριακό, έχουν ταυτόσημες θέσεις. Σίγουρα αποδέκτης δεν θα μπορούσε να ήταν ο ΠτΔ, γιατί έτσι και αλλιώς του είχε διαμηνύσει από τον Οκτώβριο του 2018, κατά την εποχή του Τσουνάμι Νο 1, ότι δεν ασχολείται με καιρικά φαινόμενα.

Γνωρίζοντας τον Αβέρωφ Νεοφύτου, θα πρέπει να ισχύει το, «Για σε το λέγω πεθερά για να τ' ακούει η νύφη». Όμως, αυτήν τη φορά θα πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει χρόνος για αιχμές, μισόλογα και ήξεις αφίξεις θέσεις. Θα πρέπει, επιτέλους, να είναι ξεκάθαρος ως προς το ποια είναι η πεθερά και ποια η νύφη.

Δεν μας έφταναν όλα τα πιο πάνω, έχουμε τώρα να διαχειριστούμε και τον «Νέο Ρεαλισμό» του αναπληρωτή προέδρου του ΔΗΣΥ. Μία νέα προσέγγιση, χωρίς καμία μέχρι στιγμής αντίδραση από πλευράς της κυβέρνησης, κάτι που δίδει το δικαίωμα στους διάφορους «κακοθελητές» να υποθέσουν, αν μη κάτι άλλο χειρότερο, ότι ο ΠτΔ ασπάζεται τους προβληματισμούς του δευτέρου τη τάξει του κυβερνώντος κόμματος.

Αν και στη δεδομένη στιγμή η αξιοπιστία μας είναι εκ των ουκ άνευ, δυστυχώς, τουλάχιστον οι εταίροι μας έχουν αντίθετη άποψη. Τις προάλλες, μέχρι και ο αποδεδειγμένα φίλος μας, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, αναγκάστηκε να μιλήσει για τις εμπειρίες του στις διασκέψεις της Ελβετίας το 2017. Σε συνέντευξή του μίλησε για την ετοιμότητα του Ερντογάν να κάνει βήμα, αλλά και για το ότι για το ναυάγιο φταίει ο ΠτΔ και ο Τ/Κ ηγέτης. Ελπίζω να μην σπεύσει ο ΥΠΕΞ να μας πει ότι και ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, όπως ο γ.γ. του ΟΗΕ, προσπαθεί να κρατήσει ίσες αποστάσεις, γιατί θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι. Αντίθετα, όταν ο φίλος μας Ζαν-Κλοντ λέει ότι φταίνε και οι δύο, νομίζω ότι το ποιος φταίει είναι αυταπόδεικτο.

Τον τελευταίο καιρό, πολλοί, άλλοι καλόπιστα και άλλοι, για να αποσείσουν τις δικές τους τεράστιες ευθύνες, προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα ότι «άλλαξεν ο άνθρωπος σιόρ» και ότι στην επικείμενη πενταμερή η δική μας πλευρά θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα επιδείξει την απαραίτητη πολιτική βούληση για λύση.

Όλο αυτό μας θυμίζει μια άλλη διαβεβαίωση για το ότι «άλλαξεν ο άνθρωπος σιόρ». Έτσι έλεγε και το ΑΚΕΛ όταν έφεραν στην εξουσία τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Τελικά, αυτό που άλλαξε, με τη στάση που τήρησε στο σχέδιο Ανάν, δεν ήταν ο άνθρωπος, αλλά η πορεία και το μέλλον του κυπριακού ελληνισμού, που πλέον είναι δυσοίωνο και προβληματικό.

Όλοι αυτοί λοιπόν που ασπάζονται το «άλλαξεν ο άνθρωπος σιόρ», στη σημερινή του έκδοση, θα πρέπει να θέσουν τις ασφαλιστικές δικλίδες για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα περάσουν ξανά από το μυαλό τέτοιες «πονηρές» σκέψεις. Διαφορετικά θα πρέπει να αναλάβουν και τις ευθύνες τους σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι τελικά «δεν άλλαξεν ο άνθρωπος σιόρ».