Πηγαίνοντας προς την Κερύνεια, θα δεις τη θάλασσα, πηγαίνοντας από την Κερύνεια προς το Ριζοκάρπασο και από το Ριζοκάρπασο προς την Αμμόχωστο, θα δεις τα λεηλατημένα εδάφη. Πάρε μια ανάσα λίγο στο Ριζοκάρπασο. Κάθισε σε έναν καφενέ. Κουβέντιασε με μερικούς Ελληνοκύπριους πολίτες. Ρώτησέ τους πώς περνάνε. Εγώ τους ρώτησα. «Είμαστε λίγο καλύτερα από παλιά», μου είπαν. Μήπως το λένε αυτό επειδή φοβούνται λόγω του ότι είμαι αρθρογράφος; Ποιος ξέρει. Αφού ακόμα και οι Τουρκοκύπριοι φοβούνται τους κρατούντες αυτού του καθεστώτος, γιατί να μην τους φοβούνται οι μερικές εκατοντάδες Ελληνοκύπριοι που έμειναν εδώ; Κοίταξα την Κερύνεια από ψηλά. Από την κορυφή στο Κάρμι. Και εκεί είδα τη νήσο των εχιδνών. Δεν έλαχε καθόλου να πάω σε εκείνο το νησάκι. Και σίγουρα δεν πρόκειται να συμβεί αυτό. Είναι στρατιωτική περιοχή πρώτου βαθμού! Εκεί είχε ένα σπίτι ο Ραούφ Ντενκτάς. Είχαν και άλλοι. Δέκα περίπου σπίτια. Δηλαδή, δεν είναι τόσο μικρό το νησάκι τελικά. Γιατί το απεκάλεσαν νήσο των εχιδνών; Όπως λέγεται. Κάποτε αφήνονταν φίδια εκεί για να τρώνε τα ποντίκια. Πώς πήρε αυτό το σπίτι ο Ντενκτάς; Με βαθμούς περιουσίας ίσης αξίας. Δηλαδή, του παραχωρήθηκε έναντι της περιουσίας του που άφησε στον νότο. Πόση περιουσία άφησε στον νότο ο Ντενκτάς; Αν ξέρει κανείς, ας το πει και σε εμένα. Αργότερα δόθηκε στον Ντενκτάς και ο τίτλος ιδιοκτησίας του σπιτιού που του παραχωρήθηκε στο νησάκι. Ο ψεύτικος τίτλος ιδιοκτησίας! Επωφελήθηκε απ’ αυτόν και ο Ντενκτάς, όπως όλοι οι πλιατσικολόγοι. Ποια ήταν η κατάσταση της νήσου των εχιδνών πριν το 1974; Ήταν ιδιωτική περιουσία; Ή μήπως ανήκε στο κράτος;
Πρέπει να έχει περάσει πολύ ευτυχισμένες μέρες σε αυτό το νησάκι ο Ντενκτάς. Άναψε πολλές φορές το μαγκάλι. Υποδέχτηκε πολλούς αξιοσέβαστους φιλοξενούμενους. Ανάμεσα στους φιλοξενούμενους που υποδέχτηκε ήταν και ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Ο Ντενκτάς δεν ήταν πολύ φίλος με τον Μουσταφά Ακιντζί, όμως με τον Ταλάτ είχε μια στενή φιλία. Στη νήσο των εχιδνών σφυρίζανε φίδια. Έπαιζε η Τυλληρκώτισσα την ώρα που εμείς σχεδιάζαμε πώς να ενώσουμε τη μοιρασμένη πατρίδα μας στις συναντήσεις μας στο κελί. Εσείς παίζατε μπουζούκι σε μια ταβέρνα στην Κακοπετριά.
Ανεμομαζώματα διαβολοσκορπίσματα, λένε. Πουλήθηκε πριν μερικές βδομάδες το σπίτι που είχε πάρει στη νήσο των εχιδνών ο Ντενκτάς έναντι βαθμών περιουσίας ίσης αξίας. Το δήλωσε ο Σερντάρ Ντενκτάς. Όμως, δεν δήλωσε προς πόσα πουλήθηκε. Λένε τέσσερα εκατομμύρια στερλίνες. Ποιος το αγόρασε; Ένας πλούσιος από την Τουρκία, ο οποίος έλαβε την υπηκοότητα πριν δέκα χρόνια. Είδατε; Αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννάν οι κότες. Ο άνθρωπος θα κατεδαφίσει αυτό το σπίτι και θα φτιάξει στη θέση του μια πολυτελή έπαυλη, λέει. Δηλαδή, δεν το θεώρησε άξιο για να το κάνει μουσείο Ντενκτάς!
Αχ, με βρήκαν πολλοί μπελάδες με αυτή τη νήσο των εχιδνών. Δάγκωσε και εμένα εκείνο το φίδι. Κοιτάζω τώρα αυτό το παζάρεμα εκατομμυρίων στερλινών και ζωντανεύουν ομιχλώδεις αναμνήσεις μπροστά στα μάτια μου. Φυσικά ομιχλώδεις. Πέρασαν 23 ολόκληρα χρόνια από τότε. Είχα συλληφθεί ως κατάσκοπος των Ελληνοκυπρίων. Υπήρχαν τα αρνητικά ενός φιλμ που βρήκαν στο τραπέζι της τηλεόρασης οι οπλισμένοι με αυτόματα όπλα στρατιώτες και αστυνομικοί που έκαναν έφοδο στο σπίτι μου. Σε μια από εκείνες τις φωτογραφίες υπήρχε και τούτη η καταραμένη νήσος των εχιδνών. Μια φωτογραφία που τραβήχτηκε από μακριά. Εγώ δεν γνώριζα καν γι’ αυτό το φιλμ. Ένας φίλος που δούλευε στον στρατό και μετά συνταξιοδοτήθηκε, μου είπε πως εκείνοι που έκαναν έφοδο έβαλαν εκεί το φιλμ. Αυτό ήταν ένα από τα πιο σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία που χρησιμοποίησαν για να αποδείξουν την κατασκοπία μου. Ενώ για μένα, αυτό το γεγονός ήταν η πιο ζωντανή απόδειξη ότι είμαστε υπό κατοχή. Ιδού, για αυτό άφησε βαθιά σημάδια μέσα μου η νήσος των εχιδνών. Πέθανε ο Ντενκτάς. Η κληρονομιά του έμεινε στους καταγόμενους από την Τουρκία.
Ούτως ή άλλως άφησε τα πάντα στην Τουρκία ο Ντενκτάς, ο οποίος ονειρευόταν τη διχοτόμηση καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Της χάρισε τη μισή Κύπρο. Όμως, ακόμα και αυτός δεν μπόρεσε να πάρει αντάλλαγμα. Είδε την αγνωμοσύνη. Στο τέλος ρίχτηκε σε μια άκρη. Θάφτηκε σε μια γωνιά του πάρκου. Δεν του έγινε μνημείο. Δεν επέτρεψε ο Ταγίπ Ερντογάν να γίνει. Σκύλοι και γάτοι περιφέρονται πάνω στον τάφο του. Η νήσος των εχιδνών παραδόθηκε στα φίδια. Και εμείς στους δεινόσαυρους!
