Τι κάνει ο Θεμιστοκλέους; Μένει στο προσκήνιο με τη χυδαιότητά του. Ακόμα κι αυτό το κείμενο είναι δυστυχώς μια διαφήμιση γι' αυτόν. Επειδή, όμως, στους καιρούς που ζούμε ούτε η κοινωνία μας ούτε η Δημοκρατία μας αντέχουν το παραμικρό ίχνος αδιαφορίας -πολύ περισσότερο, δε, φόβου- ουδείς δικαιούται να σιωπά πλέον. Και, κυρίως, να σιωπά μπροστά στην ύπουλη, διαβρωτική και απειλητική αφύπνιση του αβγού του φιδιού.
Τι κάνει είπαμε ο Θεμιστοκλέους; Να το καταλάβουμε καλά. Γράφει μια φανατική πρόταση στο διαδίκτυο με τη φωτογραφία της γυναίκας που θέλει να χτυπήσει και στα σχόλια αφήνει τους οπαδούς του να κατεβάζουν τα παντελόνια τους και να χυδαιολογούν. Έτσι συσπειρώνει τους ψηφοφόρους τους και μένει ο ίδιος στην επικαιρότητα. Η ψυχανάλυση μάς δίνει πολλά εργαλεία για να εξηγήσουμε αμφίρροπες ταυτότητες αντρών που μισούν τις δυναμικές γυναίκες και ταυτόχρονα εκφράζουν όλα τα μάτσο στερεότυπα για τους γκέι. Όσο πιο πολύ μένος εκφράζει κάποιος για κάτι, τόσο πιο μεγάλος ο φόβος του για τη δική του ταυτότητα.
Να πούμε ότι όσα υπέστη το θύμα -στη συγκεκριμένη περίσταση η Αλεξάνδρα Ατταλίδου, πιο πριν οι Αννίτα Δημητρίου και Ειρήνη Χαραλαμπίδου, συχνά-πυκνά πιάνει στο στόμα του και την Ξένια Κωνσταντίνου αλλά και την αφεντιά μου-, όσα είδε και διάβασε να λέγονται για εκείνη συνιστούν τρομοκρατικό αντιπαράδειγμα για γυναίκες πιο αδύναμες που δεν έχουν ένα κοινοβουλευτικό κόμμα να τις στηρίζει. Γι' αυτό δεν αφορά μόνο τις συγκεκριμένες γυναίκες αλλά όλες μας. Θέλει «να μας βάλει στη θέση μας», να μας τρομοκρατήσει για να μην εκφραζόμαστε όπως θέλουμε. Και όσοι εκ του πονηρού θα μας αρχίσουν στα μαθήματα ελευθερίας του λόγου, αλήθεια να μας παρατήσουν αυτή τη φορά. Δεν δεχόμαστε «μαθήματα δημοκρατίας» απ' όσους κατακρεουργούν κάθε δημοκρατική αξία σε καθημερινή βάση. Δεν «αγοράζουμε» υβριστικά, ακραία και σεξιστικά παραληρήματα σε συσκευασία «ενάρετης δεοντολογίας» και «ελευθερίας του λόγου».
Πώς αντιμετωπίζεται το φαινόμενο; Οι Γερμανοί κάτι έχουν να μας διδάξουν. Όταν εξελέγησαν οι νεοναζί του NPD στη Βουλή της Σαξονίας, κρατίδιο το οποίο κατέχει τα σκήπτρα στον χώρο του δεξιού εξτρεμισμού στη Γερμανία, τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» έκαναν το αυτονόητο. Κάθισαν όλοι -Σοσιαλδημοκράτες, Συντηρητικοί, Πράσινοι και Αριστεροί- σε ένα τραπέζι. Και συμφώνησαν σε τρεις αφόρητα πεζές, πλην όμως καίριες, ενέργειες:
- Κάθε φορά που θα υποβάλλει ερώτηση ένας νεοναζί δεν θα του απαντά μόνο η κυβέρνηση, αλλά και εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης.
- Όλες οι προτάσεις νόμου που θα καταθέτει το NPD θα καταψηφίζονται ομόφωνα.
- Κανένας δεν θα παίρνει μέρος σε εκδηλώσεις εκτός Κοινοβουλίου ή εκπομπές στις οποίες θα συμμετέχουν βουλευτές του NPD.
Δύο τα προβλήματα. Το ένα μεγαλύτερο, της Δεξιάς. Όλα αυτά τα χρόνια η Κεντροδεξιά με την Ακροδεξιά στην πλάτη είναι σαν τον Οβελίξ που κουβαλά το μενίρ ώστε αν πέσει ο ουρανός να μην τον βρει στο κεφάλι. Και η Αριστερά έχει σαν πάγια τακτική να εργαλειοποιεί το θέμα με το εύκολο σύνθημα πως όλοι οι δεξιοί είναι φασίστες.
Ούτε ηθικολογίες χρειάζονται, ούτε διαγωνισμοί δημοκρατικής ευαισθησίας, ούτε τάχα μου οργισμένοι φιλιππικοί. Αυτό που χρειάζεται είναι αθόρυβη, μεθοδική, στυγνή απομόνωση. Η συμφωνία τηρήθηκε στη Σαξονία. Το ποσοστό του NPD στις εκλογές που ακολούθησαν μειώθηκε από το 9,8% στο 4,9% και το 2014 έμεινε έξω από την τοπική βουλή.
Μια τέτοια συμφωνία προϋποθέτει ότι κανένας δεν διεκδικεί μονοπώλιο στον αντιφασισμό. Μια τέτοια συμφωνία είναι ανέφικτη όσο οι υπόλοιποι κομματικοί χώροι δεν συμμαχούν σε αυτό το θέμα. Όσο αργεί μια τέτοια συμφωνία, η κυπριακή Βουλή θα λειτουργεί ως θέατρο των εχθρών της. Όσο οι άνθρωποι ταμπουρώνονται στα κουτάκια τους, στη βολική πλευρά τους, τόσο τρέφονται και θεριεύουν οι δυνάμεις της καταστροφής. Κι όσο ζυγώνει ο όλεθρος, τόσο οι λαοί παραδίδονται στη νιρβάνα. Όπως τα πρόβατα που τα ναρκώνουν πριν τα σφάξουν.
