Μιλούσα τις προάλλες με έναν έντονα πολιτικοποιημένο άντρα, ο οποίος θαύμαζε τον Ορμπάν γιατί είναι μάγκας και καραμπουζουκλής, σε αντίθεση με τους δικούς μας «ξεφτιλισμένους δειλούς ευρωλιγούρηδες» (καλά τους στόλισε και με άλλα επίθετα που δεν γράφονται). Τον θαύμαζε κυρίως για τη στάση του στο μεταναστευτικό/προσφυγικό. Δηλαδή, οι γνωστές αφέλειες οι οποίες δείχνουν το φλερτ μερίδας συμπολιτών μας με αυταρχικά καθεστώτα, κυρίως καταδεικνύουν την πολιτική δυσκολία ορισμένων να κάνουν περισσότερες από μία λογικές σκέψεις.
Η πρωτοβουλία Μητσοτάκη και άλλων ευρωπαϊκών κομμάτων να τεθεί εκτός Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ο Όρμπαν την άνοιξη του 2022, έχει δύο πτυχές.
Η μία σχετίζεται με το καθεστώς που επιδιώκει να εκγαθιδρύσει στη χώρα του ο Όρμπαν. Τις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, στα ΜΜΕ, τις ανεξάρτητες αρχές, τις πολιτικές διώξεις και όλα τα σχετικά για τα οποία ο Όρμπαν έχει ήδη δεχτεί επικρίσεις από την ΕΕ και το Ευρωκοινοβούλιο. Η δεύτερη σχετίζεται με τη στάση του στο προσφυγικό-μεταναστευτικό και εδώ θέλω να σταθώ λίγο περισσότερο, διότι πολλοί μπορεί να βγάλουν λάθος συμπεράσματα.
Ο Όρμπαν θέλει να έχει όλα τα οφέλη της ΕΕ αλλά καμία από τις υποχρεώσεις της. Θέλει να εισπράττει τα κονδύλια της ΕΕ (που είναι το 6% του ΑΕΠ της Ουγγαρίας), αλλά όταν του ζητείται να βάλει πλάτη στο μεταναστευτικό, σφυρίζει αδιάφορα και λέει «λουστείτε τα μόνοι σας οι νότιοι». Παριστάνει έτσι ο ίδιος τον καραμπουζουκλή στο εσωτερικό του, φορτώνοντας το όποιο πρόβλημα στις πλάτες των Νοτίων χωρών ή όσων συμφωνούν ότι το πρόβλημα απαιτεί κοινή διαχείριση.
Δεν πάει έτσι! Το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά και ευρωπαϊκά. Χρειάζεται καλύτερη φύλαξη συνόρων, χρειάζονται κονδύλια, χρειάζεται μεγαλύτερη ακτοφυλακή (συζητάμε για δύναμη χιλιάδων ακτοφυλάκων την οποία ο Όρμπαν σαμποτάρει), χρειάζεται ισχυρή πολιτική πίεση έναντι της Τουρκίας ή άλλων χωρών, τα οποία μόνο κεντρικά ευρωπαϊκά μπορούν να εξασφαλιστούν. Αλλιώς το πρόβλημα θα το έχουμε κυρίως εμείς. Οι νότιοι. Η Κύπρος. Η Ελλάδα. Η Μάλτα. Η Ιταλία. Η Ισπανία. Τα δικά μας συμφέροντα είναι που θα πληγούν αν επικρατήσουν λογικές «καθένας μόνος του», διότι εμείς είμαστε εκτεθειμένοι στις μεταναστευτικές-προσφυγικές ροές. Όχι οι Ούγγροι.
Συνεπώς, όποιος φιλο-Ορμπανικός το γυρίσει στο εύκολο καραμπουζουκλίκι «πόσο μάγκας είναι και μακάρι και οι δικοί μας να έκαναν το ίδιο, κ.λπ. κ.λπ.», να ξέρει ότι την όποια μαγκιά του ο πολύς κύριος Όρμπαν την πουλάει σε βάρος των δικών μας συμφερόντων. Όποιος θέλει, ας το καταπιεί. Αλλά όποιος δεν θέλει να λειτουργεί ως το κορόιδο της παρέας, θα πρέπει να του πει να συμμαζευτεί. Τόσο απλό.
Ο Ούγγρος Πρωθυπουργός έχει εντείνει την αντιευρωπαϊκή του ρητορική αισθητά τους τελευταίους μήνες λόγω της οικονομικής πίεσης που ασκούν οι Βρυξέλλες. Οι διαφωνίες μεταξύ των δύο πλευρών όσον αφορά τους νόμους και τη διαφθορά στη χώρα, τη στάση του υπέρ του Πούτιν, έχουν άρει την αποστολή οικονομικής στήριξης 30 δισ. ευρώ στον κεντροευρωπαϊκό κράτος μέλος. Η σκληρή γλώσσα του Ορμπάν έχει, παράλληλα, εντείνει τις ανησυχίες για πιθανό «Huxit», αν και η ουγγρική κυβέρνηση έχει πολλές φορές τονίσει πως δεν υφίσταται κάποιο θέμα εξόδου.
Πριν λίγες μέρες το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υιοθέτησε απόφαση με την οποία τίθενται ερωτήματα για «την ικανότητα» της Ουγγαρίας του Βίκτορ Ορμπάν να αναλάβει την προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως προβλέπεται κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2024, εξαιτίας των ανεπαρκειών της όσον αφορά το κράτος δικαίου.
Η απόφαση αυτή είναι πάντως μη υποχρεωτική και η προοπτική να στερηθεί η Ουγγαρία την εναλλασσόμενη προεδρία της μοιάζει απίθανη, παρόλο που η Γερμανίδα υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Άνα Λίρμαν, εξέφρασε τις «αμφιβολίες» της και ο Ολλανδός υπουργός Εξωτερικών, Βόπκε Χούκστρα, είπε πως αισθάνεται «άβολα» μπροστά σ' αυτή την προοπτική, εξαιτίας των αντιδημοκρατικών παρεκκλίσεων της Βουδαπέστης και των σχέσεών της με το Κρεμλίνο.
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στην οποία καταγγέλλονται «συστημική διαφθορά» στην Ουγγαρία, αλλά και οι απειλές εναντίον των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ προσώπων και των εκπαιδευτικών, καθώς και η πρακτική της διακυβέρνησης μέσω διαταγμάτων, υιοθετήθηκε με ευρεία πλειοψηφία (442 υπέρ, 144 κατά, 33 αποχές) από την ολομέλεια των ευρωβουλευτών που συνεδρίασε στις Βρυξέλλες.
Το αμέσως επόμενο διάστημα θα δούμε εάν τα κράτη μέλη με ευρεία πλειοψηφία δείξουν ανοχή στον αυταρχικό Ορμπάν ή θα βάλουν νερό στο κρασί τους. Θα δούμε επίσης πού θα καταλήξει ο ορμπανισμός εάν νικηθεί επιτέλους ο πουτινισμός.
