Το να πιστεύει και να περιμένει κανείς

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζουν χωρίς να πιστεύουν σε κάτι και χωρίς να έχουν κάποια προσδοκία. Ευτυχώς, εμείς στην Κύπρο δεν έχουμε τέτοιο ντέρτι. Από την ημέρα που γεννιόμαστε μέχρι την ημέρα που θα πεθάνουμε έχουμε πάντα μία προσδοκία. Τη λύση και την ειρήνη. Βρίσκονται πάντα στην κύρια γωνιά των ονείρων μας. «Το να περιμένει κανείς είναι το πιο γλυκό και το πιο πικρό πράγμα», έλεγε όποτε πήγαινα στην ταβέρνα ο ταβερνιάρης Κεμάλ που έπινε μισή μπουκάλα κονιάκ με σταφύλι. Τι είχε αναφέρει στην αγαπημένη του από το μέτωπο ο Κονσταντίν Σιμόνοφ:

«Περίμενέ με

Περίμενέ με και θα έρθω

Περίμενέ με όλη τη δύναμή σου

Περίμενε όταν διαλύονται τα χιόνια

Περίμενε όταν φωτίζεται η πλάση

Όταν κανείς δεν περιμένει

……

Περίμενέ με και θα έρθω»

Μήπως είναι πιο γλυκό να περιμένει κανείς μια αγαπημένη από το να περιμένει έναν σωτήρα; Άλλωστε η αγαπημένη δεν είναι σωτήρας; Οι χριστιανοί περιμένουν τον Χριστό εδώ και 2.000 χρόνια. Οι μουσουλμάνοι περιμένουν έναν μεσσία στις τάξεις του Μωάμεθ εδώ και 1.300 χρόνια. Οι ινδουιστές περιμένουν την Κάλι εδώ και 3.700 χρόνια. Οι βουδιστές περιμένουν τον Μαϊτρέγια εδώ και 2.600 χρόνια. Οι Εβραίοι περιμένουν τον Μεσσία εδώ και 2.500 χρόνια. Οι σιίτες μουσουλμάνοι περιμένουν τον ιμάμη Μεχντί εδώ και 1.080 χρόνια. Πιστεύουν ότι μια μέρα θα έρθουν εκείνοι που περιμένουν; Πιστεύουν. Θα έρθουν και θα σώσουν τον κόσμο από τα κακά.

Στο βιβλίο «Ο Επαναστατημένος Άνθρωπος» που έγραψε τη δεκαετία του 1940, ο Αλμπέρ Καμύ υποστηρίζει ότι δύο πεποιθήσεις δεν θα χαθούν ποτέ στον κόσμο. Η πρώτη είναι η θρησκεία. Η άλλη ο κομουνισμός. Γιατί αυτές οι δύο πεποιθήσεις; Διότι, σύμφωνα με τον Καμύ, αντλούν και οι δύο τη δύναμή τους από μια προφητεία. Και είναι αδύνατον να καταρρίψεις την προφητεία. Η θρησκεία υπόσχεται στους ανθρώπους τον παράδεισο στον άλλο κόσμο. Ο δε παράδεισος που υπόσχεται ο κομουνισμός είναι σε αυτό τον κόσμο. «Ο άνθρωπος που είναι βέβαιο ότι θα εισέλθει στον παράδεισο στην εκατοστή πρώτη χρονιά δέχεται να υποφέρει εκατό χρόνια», λέει ο Καμύ. Οι κεφαλαιοκράτες γι’ αυτό πάντα φυλάνε για τον εαυτό τους τον παράδεισο σε αυτό τον κόσμο και υπόσχονται παράδεισο στους φτωχούς στον άλλο κόσμο. Οι βομβιστές αυτοκτονίας, που εμφανίζονται μπροστά μας συχνά τα τελευταία χρόνια στη λίμνη αίματος στη Μέση Ανατολή, ονειρεύονταν πάντα ότι θα βρεθούν στον παράδεισο μετά την έκρηξη εκείνης της βόμβας που ζώστηκαν στη μέση τους. Ναι, η θρησκεία και ο κομουνισμός είναι αντίθετα πράγματα μεταξύ τους. Όμως, αντλούν και τα δύο τη δύναμή τους από την προφητεία. Είναι αδύνατον να καταρρίψεις την προφητεία. Είναι και τα δύο ουτοπία; Κατά την γνώμη μου, είναι. Και τα δύο είναι πολύ ανοικτά σε εκμετάλλευση. Μέχρι σήμερα δολοφονήθηκαν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο με το προσωπείο αυτών των πεποιθήσεων. Όταν εξαρτήθηκαν και τα δύο στη λατρεία, οι κακοί τα χρησιμοποίησαν κατά κόρον για τα δικά τους συμφέροντα. Κοιτάξτε τι ωραία το διηγήθηκε ο ποιητής Ισμέτ Οζέλ:

«Οι άνθρωποι ακούνε

Τον ένα κόσμο

Και στον άλλο κωφεύουν

Σε εκείνα τα μέτωπα που φαίνονται

Ευτυχισμένα και αγαθά

Υπάρχει η αλυσίδα της σκλαβιάς

Σε θεούς από μπετόν

Οι δικοί τους θεοί απέρριψαν τους θεούς της θρησκείας…»

Χαιρετίσματα στον Καρλ Μαρξ ο οποίος είπε ότι «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Απορρίψαμε τον Θεό, όμως υπάρχουν πράγματα που κλέψαμε από τα ιερά θρησκευτικά βιβλία. Προσευχές και κατάρες… Φωνάζουμε στις πλατείες με όλη τη δύναμη της φωνής μας: «Ζήτω η ειρήνη»! Μήπως αυτό δεν είναι προσευχή; «Κατάρα στον ιμπεριαλισμό»! Μήπως δεν είναι κατάρα αυτό;

Μου φαίνεται πως μπήκαμε στα πολύ βαθιά. Ελάτε καλύτερα να ακούσουμε ένα ανέκδοτο από τον Αϊνστάιν. Είπε το εξής σε έναν Ινδό ο Αϊνστάιν: «Θα σου υποβάλω μια ερώτηση τώρα. Αν δεν ξέρεις, θα μου δώσεις πέντε δολάρια. Ύστερα, θα μου υποβάλεις εσύ μια ερώτηση. Αν δεν ξέρω, θα σου δώσω 500 δολάρια». «Εντάξει, ρώτα», είπε ο Ινδός. «Πόση είναι η απόσταση της Σελήνης από τη Γη;», ρώτησε ο Αϊνστάιν. Δεν το ήξερε ο Ινδός, έβγαλε και του έδωσε πέντε δολάρια και ύστερα ρώτησε: «Ποιο είναι το ον που ανεβαίνει σε εκείνο τον λόφο με τρία πόδια και κατεβαίνει με τέσσερα;» Δεν το ήξερε ο Αϊνστάιν και έδωσε 500 δολάρια στον Ινδό. Και ύστερα τον ρώτησε: «Πες μου εσύ, τι ανεβαίνει στον λόφο με τρία πόδια και κατεβαίνει με τέσσερα;» Ο Ινδός έβγαλε από την τσέπη του πέντε δολάρια και τα έδωσε στον Αϊνστάιν!