Στα κυπριακά σχολεία απαγορεύονται πολλά. Μα πάρα πολλά. Κάποια απαγορεύονται «κεντρικά» από το υπουργείο, τα παραπάνω όμως τα απαγορεύουν τα ίδια τα σχολεία «εσωτερικά». Αυτά τα λένε εσωτερικούς κανονισμούς και βασικά τους κανονίζουν φασιστικά οι διευθυντές και οι διευθύντριες. Με το έτσι θέλω. Αν τους ρωτήσεις θα σου πουν πως… «διαπραγματεύτηκαν με τον σύνδεσμο και τους μαθητές». Ο σύνδεσμος και οι μαθητές όμως, για το 90% αυτών των εσωτερικών κανονισμών θα σου πουν πως δεν έχουν ιδέα.
Πολλές τέτοιες διευθυντικές απαγορεύσεις τις συζητούν όλοι μαζί οι διευθυντές στις συναντήσεις τους κάθε βδομάδα. Λέει ας πούμε ο κύριος Κωστάκης της κυρίας Ελένης. - Τι κάμνετε στο σχολείο σας άμα θέλουν οι μαθητές να φέρουν τούρτα για τα γενέθλιά τους; Και η κυρία Ελένη ανατριχιάζει και στριφογυρίζοντας το κεφάλι της αγχωτικά του απαντά. Στο δικό μου σχολείο τις απαγόρευσα Κωστάκη μου, γιατί μια φορά ένας μαθητής έσυρεν ένα κομμάτι σοκολατίνα στον τοίχο τζαι δεν έφκενεν η τάτσα με τίποτε. Τζαι στο σχολείο του κυρίου Μιχάλη μια μαθήτρια έκρουσεν τα μαλλιά της όταν έσκυψε να σβήσει τα κεράκια. Είπα τους άμα ξαναφέρουν τούρτα θα τους αποβάλω τζαι ησυχάσαμεν. Ο κύριος Κωστάκης, νέος στο πόστο του διευθυντή και έχοντας μέσα του τον σπόρο του δικτάτορα, τρίβει τα μουστάκια του.
Την άλλη μέρα στο σχολείο του το ανακοίνωσε. Όποιος φέρει ξανά τούρτα, δύο μέρες αποβολή. Απαγορεύονται τα γενέθλια στο σχολείο μου. Οι μαθητές όπως πάντα τον άκουνε χωρίς καμιάν αντίδραση, έτσι κι αλλιώς από τη μέρα που γεννήθηκαν ακούνε τις λέξεις -άβουλος, χάλια, άχρηστος- λέξεις που τις εμπέδωσαν και αυτό το ξέρει και ο τελευταίος ψυχολόγος του νησιού.
Ο κύριος Κωστάκης έχει απόλυτο δίκιο. Με την τούρτα σοκολάτα γεμίζεις άχρηστες θερμίδες. Και όλοι ξέρουμε πόσο υγιεινά τρέφονται οι μαθητές μας στο σπίτι τους αλλά και από τις σχολικές καντίνες.
Επίσης, με την τούρτα μπορεί να πνιγείς, να σου κολλήσει στον ουρανίσκο, να έχεις μαθητή αλλεργικό στη σαντιγί και να μην το ξέρεις και να το έχει ξεχάσει και αυτός ή να μην του το είπαν από το σπίτι. Η τούρτα απαγορεύεται διότι μπορεί να λιποθυμήσει κάποιος πάνω της και να πάθει ασφυξία, μπορεί να πεταχτεί στον τοίχο και να λερώσει κανένα σπουδαίο έργο τέχνης από τα χιλιάδες έργα και χρώματα των κυπριακών σχολικών τοίχων. Αν το κομμάτι τούρτα πέσει σε κάποιο σχολικό συρματόπλεγμα αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο να καθαριστεί. Αν πέσει στο αυτοκίνητο του βιολόγου σίγουρα θα σε κυνηγά μέχρι τη συντέλεια του κόσμου.
Έτσι φτάνουμε εύκολα στο… Έξω οι τούρτες από τα σχολεία. Οι καλύτεροι διευθυντές και διευθύντριες για να είμαστε δίκαιοι επέτρεψαν τα συσκευασμένα κεϊκάκια, αν και η λέξη θυμίζει κακάκια, (καμία λέξη δεν υπάρχει στην πραγματικότητα αλλά τα κεϊκάκια τα λένε μεταξύ τους οι διευθυντές, την ώρα που πηλογρίζουνται με τη λαδωμένη σφολιάτα που το τυροπιττούι). Μια διαολεμένη καθηγήτρια που πήγε να αντιδράσει στην ορθότατη αυτή απαγόρευση ισχυρίστηκε πως «κατά βάθος τέτοιοι διευθυντές ονειρεύονται σχολεία χωρίς μαθητές, βασικά μαθητές αγέννητους, αφού αν δεν γεννηθείς λύνεις και το πρόβλημα των γενεθλίων, μιας από τις ελάχιστες χαρές που έμειναν στα παιδιά». Ένας άλλος γραφικός θεολόγος δήλωσε πως «οι απαγορεύσεις είναι αποδείξεις της αποτυχίας μας και όσο πιο πολλά απαγορεύουμε τόσες πιο μεγάλες αντιδράσεις θα έχουμε. Και αντίδραση δεν είναι να σπάσουν μόνο τα τζάμια του καθηγητικού συλλόγου αλλά και να κοιμούνται στην τάξη». Τον συγκεκριμένο θεολόγο τον πήρε ο δαίμονας και ακόμα να τον φέρει πίσω. Εδώ αξίζει να δει κανείς πως σε όλα τα κυπριακά σχολεία οι καθηγητές και καθηγήτριες, δάσκαλοι και δασκάλες, κάνουν μεταξύ τους μίνι surprise γενεθλίων, χωρίς κανένας να τους πει τίποτε. Μάλιστα οι διευθυντές φυλάνε την τούρτα στο προσωπικό ψυγειάκι του γραφείου τους. Μην δεις τι άλλο έχει μέσα εκείνο το ψυγειάκι…
