Μέχρι και για πληρωμένα GCE έγραψε στο Facebook ο Λοΐζος Κωνσταντίνου της Συνομοσπονδίας γονέων, προκειμένου να μας πείσει για τα επιχειρήματά του και τις αντιδράσεις τους για τα ξενόγλωσσα προγράμματα που θέλουν τα δημόσια πανεπιστήμια. Φυσικά, μετά τις αντιδράσεις στα σχόλια από ανθρώπους που μοχθούν για να πάρουν τις πιστοποιήσεις, έσβησε την ανάρτησή του.
Η Κύπρος είναι ένα βήμα πριν διεκδικήσει βραβείο Γκίνες, καθώς μια συνδικαλιστική οργάνωση των καθηγητών και οι γονείς θέλουν να υπαγορεύουν τα κριτήρια για την εισδοχή φοιτητών στα δημόσια πανεπιστήμια και μάλιστα με υπεράριθμες θέσεις που δεν επηρεάζουν ποσώς του μαθητές των δημοσίων σχολείων, σ' ένα αυτόνομο ίδρυμα, όπως το Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Αν ένα συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί από όλη αυτή τη συζήτηση που ξεκίνησε εκ νέου και τη συζητάμε πολλά χρόνια για τα ξενόγλωσσα προγράμματα στα πανεπιστήμια είναι πως ενδεχομένως να χρειαζόμαστε εντέλει τα GCE στα ελληνικά ειδικά στους Θεμιστοκλέους και ΣΙΑ που αντιδρούν έντονα, μπας και καταφέρουμε να συνεννοηθούμε σε αυτόν τον τόπο. Παρά τις διαβεβαιώσεις πως δεν θα επηρεαστούν οι παγκύπριες, δεν θα κόψουν θέσεις από τους μαθητές, εντούτοις επιμένουν και οι καθηγητές και πλέον και οι γονείς. Στο επίμονο ερώτημα ποιοι είστε εσείς και γιατί θα κλείσετε τα σχολεία για κάτι που αφορά τα πανεπιστήμια πάντως στην «Πρωινή επιθεώρηση» και στην Κατερίνα Ηλιάδη, ουδέποτε απάντησε ο κ. Κωνσταντίνου. Όπως δεν απάντησε γιατί δεν κλείνουν τα σχολεία για την παραπαιδεία.
Και προφανώς θα υπερθεματίζαμε με όλους όσους αντιδρούν, θα ήμασταν μαζί τους στις όποιες ανησυχίες τους, αν όντως βλέπαμε την ίδια θέρμη και στα θέματα που αφορούν το ίδιο το σχολείο. Αν λόγου χάρη απειλούσαν να κλείσουν τα σχολεία, μέχρι εκείνη τη μέρα που ούτε και ένα παιδί να μην χρειάζεται να τρέχει σε φροντιστήρια και μελετητήρια για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα, μετατρέποντας τους γονείς σε οδηγούς ταξί. Εκεί ξεχνάμε τον πατριωτισμό μας και τα καλά μας ελληνικά, αφού προφανώς επειδή περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα.
Και δεν μιλάμε για εκείνη την πρόσθετη γνώση που θέλει να προσφέρει ένας γονιός στο παιδί του από το υστέρημά του. Π.χ. να τον ξεκινήσει αγγλικά από το δημοτικό, να τον βάλει σε δραστηριότητες, να αποφασίσει πως είναι διάνα στα μαθηματικά και θέλει να του δώσει την ευκαιρία να εξελιχθεί πέραν των όσων προσφέρει ένα δημόσιο σχολείο. Μιλάμε για όλα εκείνα τα παιδιά που βλέπουν ένα δημόσιο σχολείο να έχει μετατραπεί σε ένα καλοκουρδισμένο σύστημα που για να καλύψει ώρες, να έχει τόση ύλη ώστε να μην μπορεί να ανταπεξέλθει το παιδί και να αναγκάζεται να πληρώσει τα φροντιστήρια για να μπορεί να τα βγάλει πέρα. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από αυτές τις αντιδράσεις και να κλείσουμε και μια και δύο εβδομάδες τα σχολεία, αλλά για λυσσώδεις επιθέσεις για τα πανεπιστήμια, ε λοιπόν δεν πείθουν πως ενδιαφέρονται πραγματικά για το δημόσιο σχολείο.
