Στις 10 Φεβρουαρίου επισκέφθηκε την Κύπρο η αναπληρώτρια ΓΓ των ΗΕ, Ροζ Μαρί Ντι Κάρλο, η οποία είχε ξεχωριστές συναντήσεις, πρώτα με τον Τ/κ ηγέτη Ερσίν Τατάρ και αμέσως μετά με τον ΠτΔ Νίκο Χριστοδουλίδη. Σκοπός των συναντήσεων ήταν η προετοιμασία της πενταμερούς διάσκεψης του Μαρτίου. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουμε προς τα έξω.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο θέμα το οποίο εκκρεμεί και δυστυχώς έχει υποβαθμιστεί. Το θέμα της διάνοιξης νέων οδοφραγμάτων στο οποίο δεν υπήρξε συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών.
Πραγματικά απορώ τι είπαμε στην απεσταλμένη των ΗΕ. Στο μη θέμα, αυτό των σημείων διέλευσης, δεν τα βρήκαμε αλλά δηλώνουμε έτοιμοι να συζητήσουμε την ουσία του Κυπριακού; Είναι καιρός να εμπεδώσουμε το γεγονός ότι οι απεσταλμένοι του ΓΓ δεν έρχονται στην Κύπρο για να απολαύσουν τον κυπριακό ήλιο, την θάλασσα και την Κυπριακή γαστρονομία. Έρχονται για να μας βοηθήσουν να λύσουμε το πρόβλημά μας.
Έχουμε αντιληφθεί το που κατάντησε το εθνικό μας ζήτημα; Από θέμα συμβιβασμού ή θέμα εισβολής και κατοχής κατάντησε θέμα οδοφραγμάτων. Το αν θα ανοίξει η Μια Μηλιά, η Λουρουτζίνα τα Κόκκινα ή το Πυρόι, κατάντησε μέγα θέμα.
Μα επιτέλους πόσο επιπόλαιοι και αφελείς είμαστε; Ας τα ανοίξουμε όλα. Κάθε νέο σημείο διέλευσης συρρικνώνει το συρματόπλεγμα της κατοχής, για αυτούς βέβαια που θέλουν να απαλλαγούν από αυτό και όχι για τους γνωστούς πατριώτες της δεκάρας που το θεωρούν σκληρό σύνορο.
Υπάρχουν και οι φωστήρες που ισχυρίζονται ότι αν ανοίξουν τα οδοφράγματα, που αποδέχεται ο Ερσίν Τατάρ, τότε θα επωφεληθεί η Τ/κ οικονομία περισσότερο από αυτήν των ελεύθερων περιοχών. Πόσο υποκριτές και αντιφατικοί είμαστε; Από την μια λέμε ότι η διαφορά της οικονομικής κατάστασης μεταξύ των δύο κοινοτήτων είναι τόσο μεγάλη, που αποτελεί εμπόδιο στην επανένωση, και από την άλλη τους θέλουμε οικονομικά υποδεέστερους. Τους θέλουμε οικονομικά εξαρτημένους για να έχουν οι «τσιφλικάδες» του νότου φτηνό εργατικό δυναμικό.
Η αλήθεια είναι ότι τους θέλουμε οικονομικά δυσπραγούντες γιατί νομίζουμε ότι σε περίπτωση λύσης θα τους ελέγχουμε. Πως να αντέξει μια Τ/κ κοινότητα, οικονομικά φτωχή, όταν θα έχει συνεταιρισμό με μια οικονομική «υπερδύναμη»; Που θα πάνε, στο τέλος θα δηλώσουν υποτέλεια στον πλούσιο συνεταίρο . Τέτοιες θεωρίες δεν είναι νέες. «Δεν θα ανθέξουν», έλεγε ο εθνάρχης το 1964. Τότε τα ΗΕ μας πίεζαν για αλεύρι, για να έχουν ψωμί και τώρα μας πιέζουν για σημεία διέλευσης για να γίνεται πιο εύκολο το εμπόριο, κάτι που άλλωστε προνοείται στην συμφωνία της πράσινης γραμμής.
Τα διάφορα υποκριτικά επιχειρήματα για την μη διάνοιξη νέων σημείων διέλευσης, σιγά σιγά καταρρίπτονται. Το μεταναστευτικό, αποδεδειγμένα πλέον, δεν έχει την ρίζα του στις διελεύσεις από τα κατεχόμενα. Το φράγμα Νουρή αποδείχθηκε μια πανάκριβη τρύπα στο νερό. Βέβαια υπάρχουν και οι διάφοροι οι οποίοι προτάσσουν θέματα παρανομιών και διαφθοράς από τα κατεχόμενα στις ελεύθερες περιοχές. Φοβόμαστε μήπως οι απατεώνες στον βορρά διαφθείρουν, με τις διάφορες παρανομίες, τους «άμωμους και αμόλυντους» στους «αγίους τόπους» του νότου. Ασφαλώς η πράσινη γραμμή αυξάνει τις παρανομίες. Όμως αυτοί μπροστά σε εμάς είναι ψιλικατζήδες στην διαφθορά. Οι μικροαπατεώνες του βορρά δεν μπορούν να διαφθείρουν τους διεθνούς εμβέλειας μεγαλοαπατεώνες του νότου. Αυτοί πρέπει να φοβούνται και όχι εμείς.
Μπορεί η πενταμερής του Μαρτίου, τουλάχιστον όπως δηλώνει ο ΠτΔ και ο υπουργός εξωτερικών, να μην συνδέεται με τα σημεία διέλευσης, αλλά θα πρέπει να είναι κάποιος πολιτικά μύωπας για να μην αντιλαμβάνεται ότι η διασύνδεση είναι αυτονόητη.
«Γίνετε η κατάλληλη προετοιμασία ούτως ώστε η πενταμερής του Μαρτίου να έχει θετικό αποτέλεσμα», δήλωσε ο Κωνσταντίνος Κόμπος, μετά την πρόσφατη συνάντησή του με τον ΓΓ των ΗΕ. Ως συνήθως λόγια του αέρα. Δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερη προετοιμασία από την συμφωνία στο θέμα των σημείων διέλευσης. Με δεδομένο την μη ύπαρξη κοινού εδάφους, το καλό κλίμα ασφαλώς θα βοηθήσει για τα περαιτέρω βήματα. Το ότι θα υπάρξει αποτέλεσμα στην πενταμερή του Μαρτίου είναι το προφανές. Το θετικό είναι το πρόβλημα.
«Μα γιατί να δεχθούμε τις αξιώσεις του Τ/κ ηγέτη ο οποίος επιμένει στην διάνοιξη της Μιας Μηλιάς και Λουρουτζίνας;», προβάλλουν οι θιασώτες της τσάπα μαγκιάς. Απλούστατα γιατί εμείς έχουμε απόλυτη και άμεση ανάγκη τα περαιτέρω βήματα στο κυπριακό και όχι ο Ερσίν Τατάρ. Απλούστατα γιατί, αν στην πενταμερή κλείσει οριστικά το Κυπριακό, η δική μας μισή πατρίδα χάνεται οριστικά.
Χωρίς, επ' ουδενί λόγω, να θέλω να αμφισβητήσω την πολιτική βούληση του ΠτΔ Νίκου Χριστοδουλίδη για λύση και επανένωση και χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τις άοκνές του προσπάθειες προς τον στόχο αυτό, στο θέμα των σημείων διέλευσης υπέπεσε σε σειρά λαθών. Πρώτον, αν αληθεύει ο ισχυρισμός του Ερσίν Ταταρ, ότι κατά το δείπνο του Οκτωβρίου στην Νέα Υόρκη ο ΓΓ αναφέρθηκε συγκεκριμένα στην Μια Μηλιά, τότε με την επάνοδό του στην Κύπρο θα έπρεπε μονομερώς να ανακοινώσει την αποδοχή του για το σημείο της Μιας Μηλιάς. Δεύτερον, κατά την συνάντησή του με τον Τ/κ ηγέτη δεν θα έπρεπε να θέσει το πακέτο των οκτώ σημείων. Σωστά και λογικά όλα τα σημεία αλλά θα έπρεπε να διαχωρίσει την πρότασή του για τα σημεία διέλευσης από τα άλλα. Τρίτον, η δήλωσή του, «Take it or leave it», ήταν ατυχεστατη. Τέταρτον θα έπρεπε μετά την συνάντηση να ανακοινώσει ότι ,για την δημιουργία καλού κλίματος αποδέχεται την διάνοιξη του σημείου της Μιας Μηλιάς και Λουρουτζίνας χωρίς περιορισμούς transit. Αν και σοβαρά λάθη ευτυχώς για τον ΠτΔ υπάρχει χρόνος για να τα διορθώσει. Ορόσημο η 18η Μαρτίου. Χωρίς τολμηρά βήματα δεν πάμε μπροστά.
Έγινε τόση συζήτηση για το θέμα των σημείων διέλευσης και ακόμα να μάθουμε τις θέσεις των δυο μεγάλων κομμάτων, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, που υποτίθεται αποτελούν τις δυνάμεις της λύσης. Ό φόβος του ΕΛΑΜ, το οποίο ζητά το κλείσιμο όλων των οδοφραγμάτων, τους κατάντησε ψύχωση. Οι βουλευτικές εκλογές του 2026 είναι η μόνη τους έγνοια. Την στιγμή μάλιστα που οι εκλογές του 2026 θα αποτελέσουν πρόκριμα για τις προεδρικές του 2028, τότε το θέμα γίνεται σοβαρότερο.
Η διάνοιξη των σημείων διέλευσης, που άρχισε στις 23 Απριλίου του 2003 με το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, ήταν το πιο θετικό βήμα για την επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων. Εμείς και πάλι απόντες στους αγώνες για τα οδοφράγματα. Παρά την άρνηση Ντενκτάς, η πλατφόρμα των Τ/κ ,«Αυτή η Χώρα Είναι Δική μας», κατάφερε να δαμάσει την αντίστασή του. Την ώρα που αυτοί αγωνίζονταν η δική μας ηγεσία δέχθηκε την εξέλιξη αυτή γιατί δεν είχε άλλη επιλογή.
Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, δυστυχώς στην πλευρά την δική μας, της ημικατεχόμενης πατρίδας, υπάρχουν φωνές που θυμίζουν θέσεις του Ντενκτάς. Φαίνεται ότι, αν και στην άλλη πλευρά η πλειοψηφία τον έχει αποδομήσει εμείς στις ελεύθερες περιοχές συμπεριφερόμαστε ως πιστοί στις παρακαταθήκες του που δεν ήταν τίποτε άλλο από την οριστική διαίρεση της πατρίδας μας. Ντενκτασικοί πλέον υπάρχουν περισσότεροι στην Ε/κ πλευρά και λιγότεροι στα κατεχόμενα.
