Πριν μερικές μέρες χάσαμε έναν από τους σπανιότερους ανθρώπους σε αυτό τον κόσμο. Έφυγε για την αιωνιότητα. Ένας μοναδικός και θαυμάσιος άνθρωπος. Ο Σιρί Σουρεγιά Οντέρ, από την 62χρονη ζωή του οποίου κλάπηκαν 7 χρόνια στις φυλακές. Βουλευτής του DEM. Του κουρδικού κόμματος, όμως δεν ήταν Κούρδος. Άλλωστε για εκείνον δεν έκανε διαφορά αν ήταν κάποιος Τούρκος, Κούρδος, Αλεβίτης, Έλληνας ή Αρμένιος. Διότι ήταν άνθρωπος μέχρι τα μπούνια. Ένας άνθρωπος σωστός, όπως λένε. Μπορούν να γραφτούν πολλά γι’ αυτόν, όμως πρώτα απ’ όλα θέλω να πω το εξής: Ήταν ο άνθρωπος που καταλάβαινε την Κύπρο και εμάς καλύτερα από όλους. Κανείς δεν μας κατάλαβε όσο εκείνος. Μάλιστα, πολύ λίγοι ακόμα και στη δική μας κοινότητα εδώ στην Κύπρο μάς κατάλαβαν όσο εκείνος. Εκείνος έκανε την πιο καλή, την πιο σωστή διάγνωση για το ψεύτικο κράτος μας που ανακηρύχθηκε το 1983. Τι είπε; «Είναι το χοντρό έντερο της Τουρκίας». Είπε το εξής σε ομιλία που έκανε στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση πριν 13 χρόνια, κατά τη διάρκεια της μεταφοράς νερού από την Τουρκία εδώ: «Μετατρέψατε το μέρος εκείνο σε χοντρό σας έντερο. Φυσικά θα μεταφέρετε νερό. Πρέπει να μεταφέρετε πολύ νερό για να καθαρίσετε αυτό το χοντρό έντερο».
Δεν έκανε κανένας βουλευτής στη δική μας βουλή εδώ μια ομιλία όπως εκείνη που έκανε εκείνος στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση την 1η Απριλίου 2012. Ακόμα μας λένε ψέματα εδώ. Ακόμα συμπεριφέρονται ως να είναι πραγματικό κράτος τούτη η αποικία της Τουρκίας, τούτο το ψεύτικο κράτος. Και γι’ αυτό τον λόγο τα αντιπολιτευόμενα πολιτικά κόμματα στην κοινότητά μας, οι συντεχνίες και οι οργανώσεις πάντα παίρνουν ως συνομιλητή την εδώ διοίκηση. Αν θα ζητήσουν να λογοδοτήσει κάποιος, πάντα ζητούν να λογοδοτήσουν αυτοί οι δούλοι. Δέχονται τις εκλογές μας ως νόμιμες και δημοκρατικές σαν να γίνονται δημοκρατικές εκλογές σε ένα κατοχικό σύστημα. Βλέπουν την Τουρκία όχι ως κατοχική, αλλά ως «παρεμβατική» που αναμειγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις μας. Αποκαλούν «φιλοξενούμενο πρόεδρο» τον Ταγίπ Ερντογάν που επισκέφθηκε το νησί. Δεν αντιλαμβάνονται καν ότι οι ίδιοι είναι οι φιλοξενούμενοι και ο Ερντογάν ο σπιτονοικοκύρης. Άλλωστε, ποιος αποκαλούσε φιλοξενούμενο τον Άγγλο κυβερνήτη όταν ήταν εδώ οι Άγγλοι αποικιοκράτες; Ήταν ποτέ φιλοξενούμενη η βασίλισσα Ελισάβετ; Ενώ γιορτάζαμε τα γενέθλια της βασίλισσας εδώ, παίζαμε τον εθνικό ύμνο του φιλοξενούμενου;
Ο Σιρί Σουρεγιά Οντέρ μάς χτύπησε κατάμουτρα την αλήθεια πριν χρόνια. Είπε τα εξής κοιτάζοντας κατάμουτρα τους βουλευτές, οι οποίοι τον άκουγαν κατάπληκτοι στο βήμα της βουλής.
«Λέτε λεγόμενο κουρδικό κράτος, λεγόμενο αρμενικό κράτος. Όμως, η λεγόμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου είναι αυτή που ουσιαστικά ταιριάζει σε αυτή την περιγραφή στον κόσμο. Διότι δεν υπάρχει έστω και ένας δούλος του Θεού στη διεθνή κοινότητα που την αποκαλεί κράτος. Συμπεριλαμβανομένων και φίλων και εχθρών. Εμείς συνεχίζουμε τόσα χρόνια να λέμε υποκριτικά σε αυτό τον λαό το ψέμα ότι αυτό είναι κράτος. Δεν υπάρχει άλλο ψέμα που λέγεται τόσο αμαρτωλά, τόσο συχνά στην πρόσφατη ιστορία της δημοκρατίας. Ιδού, δεν είναι κράτος, γιατί λέτε ψέματα σε αυτό τον λαό; Μόνοι σας παίζετε, μόνοι σας χορεύετε. Προσπαθείτε να κάνετε αυτή τη χώρα την 82η επαρχία. Όμως, αυτό το ζήτημα ξεπερνάει το μπόι σας και το όριό σας».
Μπορεί ένας βουλευτής μέσα από την κατοχική Τουρκία να βγαίνει και να τα λέει αυτά στο βήμα της βουλής. Ακόμα κανείς εδώ σε εμάς δεν μπορεί να τα πει στη βουλή. Τώρα μετακόμισαν και στα νέα κτήρια στο συγκρότημα με τζαμί οι υπάλληλοι του Ταγίπ Ερντογάν. Οι καρέκλες στις οποίες κάθονται είναι καρέκλες του Ερντογάν. Και ακόμα νομίζουν ότι είναι οι ίδιοι οι σπιτονοικοκύρηδες.
Άλλωστε, δεν ήταν δικό τους και το κτήριο στο οποίο κάθονταν προηγουμένως. Ανήκε σε Ελληνοκύπριο αδελφό μας. Στους Διανέλλο και Βεργόπουλο, εργοστάσιο τσιγάρων. Ήταν λάφυρο και εκείνο το κτήριο. Ο ιδιοκτήτης του τωρινού κτηρίου είναι ο Ερντογάν. Είναι η πολιτική βάση της Τουρκίας. Σε τι διαφέρουν από τους εργαζόμενους στις Βρετανικές Βάσεις στη Δεκέλεια και στο Ακρωτήρι; Εκείνοι είναι υπάλληλοι της Βρετανίας, ενώ αυτοί είναι υπάλληλοι της Τουρκίας.
Καθώς έγραφα αυτό το άρθρο θυμήθηκα ξαφνικά τη δήλωση Χριστοδουλίδη και γέλασα. Τι είπε μετά τη συνάντηση με τον Τατάρ; «Δεν γίνεται λέγοντας ανοησίες»! Σίγουρα δεν εννοεί ότι ανοητολογεί ο ίδιος. Ο Τατάρ ανοητολογεί. Έτσι έβγαλε τον πόνο του από τον Τατάρ, ο οποίος του είχε πει «εσύ ποιος είσαι μωρέ;» Άραγε εκείνος δεν ρώτησε τον Τατάρ «εσύ ποιος είσαι;»
