Της Αναστασίας Πέτρου
Σκεφτείτε τώρα τον Ιησού τον Ναζωραίο, ο οποίος κατά τα γραφάς θεράπευσε τον παραλυτικό της Καπερναούμ, να στεκόταν από πάνω του σαν μπάστακας και να τον ρώταγε πρώτα τι εθνικότητας ήταν. Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, ο Χριστός δίδασκε σε ένα σπίτι όπου είχαν μαζευτεί τόσοι πολλοί να τον ακούσουν που επικρατούσε το αδιαχώρητο. Τέσσερις άνθρωποι κουβαλούσαν, λέει, τον παράλυτο φίλο τους πάνω στο κρεβάτι του και ήθελαν να τον φέρουν μπροστά στον Χριστό με τη βεβαιότητα πως εκείνος θα τον θεραπεύσει. Επειδή δεν μπορούσαν να διασχίσουν το πλήθος, ανέβασαν τον παράλυτο και το κρεβάτι του στην σκεπή του σπιτιού, ξήλωσαν μερικά κεραμίδια και τον κατέβασαν μπροστά στον Χριστό. Εκείνος, λένε τα Ευαγγέλια, θαύμασε την πίστη του και του είπε ότι του συγχωρεί τις αμαρτίες του. Στη συνέχεια του είπε το γνωστό «άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει». Ο παράλυτος όντως, αφού σηκώθηκε. φορτώθηκε το κρεβάτι του και πήγε σπίτι του.
Σκεφτείτε τώρα να έφερναν τον παράλυτο μπροστά στον Αρχιεπίσκοπο Γεώργιο ή τον Τυχικό. Τι μάλλον θα ρωτούσαν τον άνθρωπο οι δύο σεπτοί ιεράρχες μας, αν είχαν τη δύναμη να τον θεραπεύσουν;
Γεωργιος: Η μάνα σου έν' εβραία ή Φιλισταία, ρε κοπέλλιν; Αν έλεγε Φιλισταία, αντιλαμβάνεστε ότι ο Γεώργιος δεν θα είχε καμιά διάθεση να κάνει το θαύμα του.
Τυχικός: Έχεις κάνει περιτομή; Το Σάββατο δοξάξεις τον Θεό; Τρως φαγητό από τα χέρια αλλόθρησκων χωρίς να τα ευλογήσουν πρώτα οι Γραμματείς και οι Φαρισσαίοι του Ναού του Σολωμόντα; Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε με τίποτα να θεραπευθεί, απεναντίας ο Τυχικός θα τον καταδίκαζε να μείνει για το υπόλοιπο της ζωής του στο κρεβάτι του.
Σιλωάμ
Σκεφτείτε να έφερναν τον τυφλό του Ευαγγελίου ενώπιον του Μόρφου Νεόφυτου. Ο Χριστός, ως γνωστόν, τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Προηγουμένως «έπτυσε χαμαὶ και εποίησε πηλὸν εκ τον πτύσματος, και επέχρισε τον πηλὸν επὶ τους οφθαλμοὺς του τυφλού και εἶπεν αυτώ· ύπαγε νίψαι εις την κολυμβήθραν του Σιλωάμ». Νίφτηκε ο άνθρωπος και άρχισε να βλέπει σαν γεράκι.
Ο Νεόφυτος μάλλον θα τον ρωτούσε από πού φτάνουν τα γεννητικά του, αν έχει συγγένισσες κάτι σατανίστριες αλλοδαπές που έρχονται στην Κύπρο και καθαρίζουν σπίτια και σίγουρα θα τον έστελνε για εξομολόγηση στον Λεμεσού Αθανάσιο και στη μοναχή Γαλακτία για να τον ποσαραντώσει.
Ναι, πρέπει να το παραδεχτούμε. Ο Χριστός ήταν ένας γραφικός τυπάκος: Δεν στεκόταν πάνω από κανέναν όταν ήταν να τον βοηθήσει, είτε αυτός ήταν ο Τυφλός του Σιλωάμ, ή ο παράλυτος της Καπερναούμ ή οι πεινασμένοι της Ερήμου (ήσαν άνδρες ωσεί πεντακισχίλιοι χωρίς γυναικών και παιδίων) για να τους ρωτήσει αν είναι εβραίοι, αν είναι θρήσκοι ή αν έχουν βαπτισθεί στον Ιορδάνη από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ή αν φτάνουν συγγενείς με τον Αβραάμ.
Επίδομα
Τα λέμε αυτά μετά την απόφαση του Αρχιεπισκόπου να ενισχύσει με επίδομα τους τρίτεκνους στην Κύπρο, βάζοντας βέβαια μια σειρά από προϋποθέσεις. Ποιες είναι αυτές; Για να πάρουν το επίδομα: 1. Ένας από τους δύο γονείς πρέπει να έχει την κυπριακή υπηκοότητα. 2. Ένας από τους δύο γονείς να είναι χριστιανός ορθόδοξος. 3. Το παιδί που θα επωφεληθεί να είναι βαπτισμένο και χρισμένο με άγιο μύρο από αυτό που έφτιαχνε στο Φτερικούδι ο αρχιμανδρίτης Νεκτάριος ο Αββακουμίτης.
Για να πάρεις επίδομα εν ολίγοις, πρέπει να είσαι Κύπριος, χριστιανός ορθόδοξος και να έχεις τα παιδιά σου βαπτισμένα. Αν δηλαδή είσαι Ε/Κ και πιστεύεις εις έναν Θεόν πατέρα παντοκράτορα, που έχει έναν υιόν, ο οποίος όμως δεν μπορεί να εκπορεύει το πεζουνούδιν (διαφορετικά είσαι ένας σατανάς καθολικός) μπορείς να πάρεις επίδομα.
Χριστιανική απόφαση;
Πόσο χριστιανική είναι αυτή η απόφαση. Να θυμίσουμε μόνο τα λόγια του Παύλου στην προς Γαλάτας επιστολή: «ουκ ένι ιουδαίος, ουδέ έλλην ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν χριστώ Ιησού...». Τώρα θα μου πείτε ποιος ασχολείται με αυτόν τον αφελή τον Απόστολο Παύλο και τις κατά καιρούς πελλάρες που έγραφε στις επιστολές του. Όταν ήρθε στην Κύπρο να διδάξει, οι Παφίτες, που πάντα ήταν έξυπνοι και περπατημένοι, τον συνέλαβαν και τον μαύρισαν στο ξύλο. Σήμερα, αν ερχόταν ξανά ο Παύλος, ο Τυχικός δεν θα του έδινε τεσαράκοντα παρά μία, αλλά ογδοήκοντα παρά δύο. Για να καταλάβετε, ο Πάφου Τυχικός ούτε την αιρετική κάρα του Αποστόλου δεν δέχεται στην περιφέρειά του.
