Δεν μπορείτε να βλέπετε τις εικόνες που φτάνουν από τη Γάζα. Ούτε εγώ μπορώ. Όλα αυτά συνέβησαν κατά τη διάρκεια της δικής μας ζωής. Υπήρξαν μέρες που τα βλέπαμε αυτά και είπαμε «να πέθαινα πλέον». Η Γάζα είναι σαν ένα μαχαίρι που μπήγεται στα στήθη μας. Πρώτη φορά τα είδαμε; Όχι! Αυτό είναι το τελευταίο που είδαμε. Τι σφαγές, τι θηριωδία είδαμε ακόμα. Είδαμε και τη Σάμπρα και τη Σιατίλα και τη Χαλεπτσέ. Και τη Βοσνία και τη Ρουάντα. Και τη δύσμοιρη πατρίδα μας Κύπρο. Όλα αυτά συνέβησαν κατά τη διάρκεια της δικής μας ζωής.
Μετά από μια ταινία που είδα για τη Βοσνία τα μεσάνυκτα, προσπαθώ να κάνω την καρδιά μου να σωπάσει, κοιτάζοντας το σκοτάδι από το παράθυρο, τα μεμονωμένα φώτα στο σκοτάδι και τα αστέρια. Δεν μπορώ να την κάνω να σωπάσει. Είμαι τόσο ανήσυχος που στέλνω τα Ηνωμένα Έθνη στον πάτο της κόλασης. Περνούν από τον καθρέφτη τα μπλε μπερέ που αποκαλούνται Ειρηνευτική Δύναμη. Κάνουν ηλιοθεραπεία στη στέγη του τεράστιου ξενοδοχείου στη νεκρή ζώνη. Μήπως βρίσκονται εδώ για να μη σκοτωνόμαστε μεταξύ μας; Σαν να μην τους γνωρίζουμε; Δεν τους είδαμε; Δεν ξέρουμε; Δεν είναι εκείνοι που μας έδωσαν αυτές τις σφαίρες για να χτυπάμε, να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλον; Τις πληρώσαμε και τις πήραμε. Γεμίζοντας με σφαίρες τα όπλα που εκείνοι μας πούλησαν και εξαντλήθηκαν οι σφαίρες τους. Πόσες ζωές πυροβολήσαμε με εκείνες τις σφαίρες. Πείτε μου, αγαπητά μου αδέλφια. Διηγηθείτε μου. Τούτοι με τα μπλε μπερέ, ποιο έγκλημα μπόρεσαν να εμποδίσουν μέχρι τώρα σε αυτό το νησί; Την Τόχνη; Το Παλαίκυθρο; Τη Μάραθα; Ποιαν θηριωδία; Ακόμα και στα χρόνια της κατάπαυσης του πυρός δεν μπόρεσαν καν να εμποδίσουν τη δολοφονία των Σολωμού και Ισαάκ μπροστά στα μάτια τους. Πού ήταν στην Τηλλυρία; Στην Κοφίνου; Σε ποια εκτέλεση αθώων, σε ποιον βιασμό γυναικών βρίσκονταν εκεί;
Μην ξεχνάτε τη Ρουάντα, μην την ξεχνάτε καθόλου. Δείτε οπωσδήποτε την ταινία «Σκοτώνοντας σκύλους», αν δεν την είδατε. Δολοφονήθηκαν διά αποκεφαλισμού με πάλες 800 χιλιάδες άτομα δεμένα χειροπόδαρα. Αχ εκείνοι οι ποταποί Βέλγοι στρατιώτες. Εκείνοι οι ύπουλοι Γάλλοι. Παρέδωσαν με τα ίδια τους τα χέρια εκείνους του αθώους σε εκείνους τους δήμιους! Ο μοναχός ικέτευε τον Βέλγο διοικητή: «Αφού μας παραδίδετε σε αυτούς και φεύγετε, πυροβολήστε μας εσείς. Πυροβολήστε μας όπως πυροβολείτε τα σκυλιά. Μην τους αφήσετε να μας σκοτώσουν»! Όμως, τους άφησαν και σηκώθηκαν και έφυγαν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ομαδικό έγκλημα του 20ού αιώνα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και δεν θα μπορέσει να σβηστεί ποτέ αυτή η ντροπή των Ηνωμένων Εθνών! Να μην ξεχαστεί!
Ήταν μια ταινία για τη Βοσνία εκείνη που με διέλυσε τα μεσάνυκτα. Ένας καταυλισμός μεταναστών που βρισκόταν κάτω από την ασφάλεια της Ειρηνευτικής Δύναμης. Και πεντακόσια μέτρα πιο κάτω κάποιοι έστησαν ενέδρα για δολοφονία. Έρχονται με αυτόματα όπλα ένα βράδυ και στέκονται απέναντι από τους στρατιώτες της Ειρηνευτικής Δύναμης. Στρέφουν τα όπλα τους προς τα πάνω τους. Και οι στρατιώτες της Ειρηνευτικής Δύναμης έστρεψαν προς αυτούς τα δικά τους όπλα με τον ίδιο τρόπο. «Κάντε πέρα να περάσουμε», λέει ο αρχηγός του δολοφονικού αποσπάσματος. «Όχι, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την ασφάλεια αυτού του προσφυγικού καταυλισμού, δεν μπορούμε να σας τους παραδώσουμε», λέει ο διοικητής της Ειρηνευτικής Δύναμης. Τη στιγμή εκείνη ένας από τους δολοφόνους ρίχνει μια σακούλα γεμάτη χρήματα στην αγκαλιά ενός στρατιώτη της Ειρηνευτικής Δύναμης. Ο στρατιώτης κοιτάζει έκπληκτος τη δέσμη με τα χρήματα. Και ο διοικητής τελικά κατεβάζει τα πανιά. «Κατεβάστε τα όπλα σας», διατάζει τους στρατιώτες του. Ένας στρατιώτης επαναστατεί σε αυτή τη διαταγή: «Δυστυχώς δεν μπορώ να εκτελέσω αυτή τη διαταγή σας, διοικητά μου», λέει. Και πατάει την σκανδάλη, σκοτώνει έναν από εκείνους που ήρθαν και εκείνοι τον σκοτώνουν αυτόν. Οι εγκληματίες στρατιώτες μπαίνουν στον προσφυγικό καταυλισμό. Δολοφονούν 65 άτομα, παιδιά, ηλικιωμένους, νέους. Οι γυναίκες βιάζονται. Αυτό είναι ένα πραγματικό γεγονός.
Για ποιο από αυτά να πονέσουμε; Στη Γάζα δολοφονήθηκαν εξήντα χιλιάδες άτομα. Πού στο διάολο είναι η Ειρηνευτική Δύναμη;
