Γράφει ο Γιαννάκης Ηρακλέους
«Πρέπει», αναφέρει η κ. Ολγκίν, »να ληφθεί υπόψη αυτή η πραγματικότητα. Δηλαδή, ότι η κατοχική πλευρά δεν δέχεται τις αποφάσεις του ΟΗΕ και ζητά κάτι άλλο. Εάν, δηλαδή, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, ενόψει του γεγονότος ότι η κατοχική πλευρά θέτει μαξιμαλιστικές θέσεις για να μην προχωρήσει η όποια προσπάθεια, κατέθετε θέση για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, θα έλεγαν στα Ηνωμένα Έθνη ότι «πρέπει να ληφθεί υπόψη αυτή η πραγματικότητα;» Γιατί ως γνωστόν το 82% του πληθυσμού στο νησί είναι Έλληνες. Ξέρουν, ωστόσο, στον Διεθνή Οργανισμό ότι η Λευκωσία είναι εναρμονισμένη με τις αποφάσεις του και επειδή αυτό είναι δεδομένο, επιχειρούν να ικανοποιήσουν την ταραχοποιό πλευρά και τον θύτη. Αυτό γίνεται έκπαλαι».
Την πιο πάνω «απορία» διετύπωσε σε άρθρο του στον «Φιλελεύθερο» της 9ης Ιουλίου ο δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος, σχολιάζοντας την πρόσφατη συνέντευξη της προσωπικής απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Μαρία Άνχελα Ολγκίν στον «Πολίτη», στην οποία ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «μία από τις συνέπειες της αποτυχίας στο Κραν Μοντανά είναι ότι η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία δεν αποτελεί πλέον κοινό σημείο αναφοράς και για τις δύο πλευρές», σημειώνοντας παράλληλα ότι «αυτή η πραγματικότητα πρέπει να ληφθεί υπόψη, αφού ως γνωστόν χρειάζονται δύο για να χορέψουν ταγκό».
Μάταια αναμένετε, κ. Βενιζέλο, από τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη να καταθέσει αίτημα στα Ηνωμένα Έθνη για Ένωση με την Ελλάδα. Και αυτό γιατί, πρώτον, οι πιθανότητες να πραγματοποιηθεί η Ένωση είναι τόσες όσες και οι πιθανότητες της Κύπρου να στείλει επανδρωμένο διαστημόπλοιο στον Άρη. Δεύτερο, διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι, αν γελαστεί και ακολουθήσει την »πεπατημένη» (για να χρησιμοποιήσω μια προσφιλή σας έκφραση) των νεφελοβατών υποβάλλοντας τέτοια θέση, την επόμενη στιγμή ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος ευκαιρία γυρεύκει να γλυτώσει πουλλούου μας, θα καταθέσει την εντολή του, δηλώνοντας ότι δεν μπορεί να προχωρήσει η διαδικασία υπό την αιγίδα του, εισηγούμενος παράλληλα την αποχώρηση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ από την Κύπρο. Με άλλα λόγια, θα μας πει «έτα τζιαμαί κοπέλλια, φακκάτε, τζ’ εγιώ πάω στην Παλώθκια!»
Σας ακούω, κ. Βενιζέλο, να ρωτάτε, ποτιτσινωμένος, καλά ρε κουμπάρε, γιατί εν λαλεί τζαι τους Τούρκους, που θέτουν θέμα δύο κρατών, «έτα τζιαμαί κοπέλλια, φακκάτε, τζ’ εγιώ πάω στο Τζιάος;» Πέραν του ότι σε τέτοια περίπτωση ο εγκάθετος του σουλτάνου πουποτζιεί θα εφάκκαν κουτρουμπέλλες που τη χαρά του, γιατί θα εξασφάλιζε την προεδρία του ψευδοκράτους εφ’ όρου ζωής, ο λόγος που δεν τους το λέει είναι διότι, όπως δήλωσε πρόσφατα και ο Τατάρ, «ο νονός της λύσης δύο κρατών δεν είναι άλλος από τον Αναστασιάδη». (Άσε που, με την πάροδο του χρόνου, όλο και περισσότεροι Ελληνοκύπριοι υιοθετούν τη θέση «τζιείνοι ποτζιεί τζ’ εμείς ποδά», εν αντιθέσει με τους Τουρκοκύπριους που ούτε ένας δεν υποστηρίζει την Ένωση με την Ελλάδα).
Ψέματα λέει ο Τατάρ, κ. Βενιζέλο; Και μην μου πείτε ότι ο Χριστοδουλίδης, τότε ΥΠΕΞ, δεν ενημερώθηκε από τον ευεργέτη του ότι ασπάστηκε το όραμα του Ντενκτάς. Όχι μόνο ενήμερος ήταν, αλλά και συμφωνούσε. Γιατί αν διαφωνούσε, όφειλε να διαχωρίσει τη θέση του καταθέτοντας δημόσια τη διαφωνία του και να υποβάλει την παραίτησή του. Εκτός και αν ο Αναστασιάδης… ξέχασε να ενημερώσει τον εκλεκτό του! Αλλά και αν ακόμη δεχτούμε ότι δεν τον ενημέρωσε, λογικό δεν είναι να διερωτηθεί κανείς, πόσο αχάπαρος πρέπει να είναι τελικά ο Χριστοδουλίδης για να μην πάρει πρέφα, τη στιγμή που ο τέως είχε βολιδοσκοπήσει για την «ιδεοθύελλά» του τη μισή υφήλιο, συμπεριλαμβανομένης και της τότε ειδικής αντιπροσώπου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, Ελίζαμπεθ Σπέχαρ;!
Όσο για την αναφορά της κ. Ολγκίν στο ταγκό, ε, πόσο καιρό να τους αντέξει, κ. Βενιζέλο, και να τους παίζει παλαμάκια για να χορεύκουν ο μεν Χριστοδουλίδης καλαματιανό, ο δε Τατάρ καρτζιλαμά;!
