Ας δοκιμάσουμε να εξαερίσουμε λίγο τον εγκέφαλό μας. Τρομερά δύσκολο εγχείρημα αφού ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα πολύπλοκο όργανο, που ρυθμίζει τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις συμπεριφορές. Ένα από τα πιο κρίσιμα μέρη για τη συναισθηματική ρύθμιση είναι ο μετωπιαίος λοβός, ειδικά ο προμετωπιαίος φλοιός. Αυτή η περιοχή παίζει βασικό ρόλο στον έλεγχο του φόβου, της ανησυχίας και της θλίψης -συναισθήματα που συνδέονται στενά με το άγχος και την κατάθλιψη.
Τις τελευταίες μέρες, με τον τζερτζελέ που ακολούθησε το περιβόητο ποτκαστ του Φειδία, έχω μια μεγάλη και ισχυρή υποψία πως το πιο πάνω όργανο στην περίπτωση του κυπριακού κοινού μάλλον βρίσκεται σε νάρκωση εδώ και δεκαετίες.
Δεν υπάρχει θέμα Γρηγόρη Αυξεντίου. Κανένας δεν υπονόησε το παραμικρό για τη θυσία του, ούτε και για την αφοσίωσή του στο όραμά του για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Κι όμως, όλα σχεδόν τα κόμματα εξέδωσαν πύρινες ανακοινώσεις λες και το γεγονός έγινε προχθές. Ο μετωπιαίος λοβός, ειδικά ο προμετωπιαίος φλοιός έμειναν ασάλευτοι και σχεδόν παραλυμένοι… Τα συναισθήματά μας πήραν και άναψαν κι έψαχναν σφαίρες, τρύπες, προδότες βοσκούς και «βοσκοτόπια» κομματικών σκοπιμοτήτων. Συναισθηματικά οι πλείστοι ξεχείλισαν από πατριωτισμό λες και θα είχαμε ένα δημοψήφισμα για το ποιος ήταν ο Αυξεντίου. Επιμένω πως ο Αυξεντίου έδωσε τη ζωή του για την ένωση με την Ελλάδα. Αυτό όμως δεν υπήρξε ποτέ θέμα για τη μητροπολιτική Ελλάδα. Μας το πέταξε κατάμουτρα ο Γιώργος Νταλάρας σε πρόσφατη συνέντευξή του στο τετ-α-τετ του Τάσου Τρύφωνος: «Μα σας είπε καμιά φορά η Ελλάδα "ελάτε να ενωθούμε"; Ποτέ! Είστε με τα καλά σας;»
Η αλήθεια, που μάγκωσε τον μετωπιαίο λοβό και τον προμετωπιαίο φλοιό, είναι η απόκρυψη αυτής της αλήθειας. Βαθιά στο ασυνείδητό μας ξέρουμε πως είναι αλήθεια. Το κείται μακράν, έτσι μεταφράζεται και κάποια χρονική στιγμή ίσως καταφέρουμε να ψελλίσουμε την αλήθεια αυτή. Όπως «ουδέποτε δεν θα ενωθείτε», μας είπαν οι Άγγλοι, έτσι ουδέποτε και η επίσημη Ελλάδα διεκδίκησε την Κύπρο.
Αλλά ουδέποτε υπάρχει κι εκ μέρους μας. Ουδέποτε δεν θα συζητήσουμε με σοβαρότητα πώς ένας ολόκληρος λαός, Κύπριοι κι Ελλαδίτες, πίστεψε πως ήταν εφικτός στόχος όταν όλοι οι επηρεαζόμενοι δεν ήθελαν να το σκεφτούν καν. Από πού αντλούσε ο Μακάριος και ο Γρίβας την αυτοπεποίθηση ότι θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί η ένωση; Ακόμα και το ΑΚΕΛ, που κρατούσε αποστάσεις, έφτασε στο σημείο να εκδίδει διακηρύξεις για: ένωση και μόνον ένωση! Από που αντλούσαν όλοι αυτοί αυτή την πεποίθηση, αφού κανένας, μα κανένας δεν μάς υποστήριζε στο «ένωση και μόνον ένωση».
Αντί να συζητούμε λοιπόν πώς πλανηθήκαμε δεκαετίες ολόκληρες, πλακωνόμαστε 70 χρόνια μετά για ανούσια θέματα μόνο και μόνο γιατί ο προμετωπιαίος φλοιός, η περιοχή που παίζει βασικό ρόλο στον έλεγχο του φόβου, της ανησυχίας και της θλίψης, στον δικό μας εγκέφαλο τα 'χει παίξει από το '50 και μετά!
ΣΗΜ: Αντίθετα με μας, στους τουρκικούς εγκεφάλους όλα δουλεύουν κανονικά. Ξέρουν τι θέλουν κι έχουν την υπομονή να περιμένουν.
