Πέρασαν αρκετές μέρες από την αλλαγή σκυτάλης στους Τ/Κ και εμείς τον χαβά μας. Κάνουμε το παν για να αποδημήσουμε τον νέο Τ/Κ ηγέτη. Ανεξάρτητα αν ο Τουφάν Ερχιουρμάν είναι πολιτικός της λύσης, για εμάς είναι ο νέος κατοχικός ηγέτης. Το μήνυμα που έντεχνα θέλουν να στείλουν οι φουστανελάδες μας είναι ότι και αυτός μια γλάστρα είναι γιατί για τα πάντα αποφασίζει η Τουρκία. «Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς», αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα που προσπαθούν να στείλουν. Η εκλογή Ερχιουρμάν χαιρετίστηκε από όλους εκτός από τον νότο. Οι πλείστοι στις επάλξεις εναντίον του νέου Τ/Κ ηγέτη. Ο λόγος απλός. Κινδυνεύουμε με λύση και επανένωση.
Μπορεί να άλλαξε ο Μανωλιός αλλά τα ρούχα του είναι εντελώς διαφορετικά. Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται από τους όρους που θέτει για επιστροφή στις συνομιλίες. Πρώτον, αποδοχή της πολιτικής ισότητας. Δεύτερο, συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και, τρίτο, σε περίπτωση που οι συνομιλίες δεν καταλήξουν σε αποτέλεσμα, με δική μας ευθύνη, τότε, να είναι συγκεκριμένο το μέλλον της τ/κ κοινότητας. Το σημαντικότερο είναι ότι οι Τ/Κ δεν επιστρέφουν ξανά στο στάτους κβο. Ορθές προϋποθέσεις που σίγουρα θα βρουν σύμφωνους τα ΗΕ και την ΕΕ.
Η πρώτη προϋπόθεση είναι προφανώς σωστή. Η πολιτική ισότητα, ως το σημαντικότερο συστατικό της λύσης, δεν είναι προς διαπραγμάτευση αλλά μόνο προς αποδοχή. Τα συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα θα έπρεπε να ήταν δική μας προϋπόθεση. Εμείς θα έπρεπε να βιαζόμαστε για λύση γιατί η δική μας μισή πατρίδα είναι κατεχόμενη. Ένα διεθνές πολιτικό ζήτημα δεν μπορεί να συζητείται επ’ αόριστον. Συνομιλίες ανοικτού τέλους δεν είναι αποδεκτές από τη διεθνή κοινότητα. Ο τρίτος όρος, και αυτός σωστός. Έχουν περάσει 62 χρόνια από το 1963 και η απομόνωση των Τ/Κ δεν μπορεί να συνεχιστεί. Συνεπώς, με αυτές τις θέσεις των Τ/Κ, αν δεν υπάρξει κοινό έδαφος για επανέναρξη των συνομιλιών, τότε, σαφέστατα η ευθύνη θα είναι δική μας.
Ο Τουφάν Ερχιουρμάν δήλωσε, μετά την εκλογή του, ότι θα διαβουλεύεται με την Τουρκία. Αυτό ξεσήκωσε αντιδράσεις στον νότο. Πραγματικά δεν μπορώ να αντιληφθώ το μεμπτό της θέσης αυτής. Μήπως εμείς δεν διαβουλευόμαστε με την Ελλάδα για το Κυπριακό; Με ποιον θα έπρεπε δηλαδή να συζητούν οι Τ/Κ, οι οποίοι βρίσκονται σε απομόνωση για 60 χρόνια; Μήπως μαζί μας;
Η αλλαγή ηγεσίας στον βορρά θέτει τον καθέναν από εμάς προ των ευθυνών του. Οι μάσκες θα πέσουν και τα κίνητρα του καθενός θα ξεκαθαρίσουν. Μπορεί αρκετοί να νοσταλγούν την «ασφάλεια» Τατάρ αλλά, είτε τους αρέσει είτε όχι, Τατάρ γιοκ. Αν ο ΠτΔ, Νίκος Χριστοδουλίδης, εννοεί το ότι είναι έτοιμος για λύση, τότε, θα πρέπει να νιώθει ικανοποιημένος από την επικράτηση Ερχιουρμάν. Δυστυχώς όμως μέχρι στιγμής στις ελεύθερες περιοχές λυπούνται για τη νίκη Τουφάν Ερχιουρμάν, περισσότερο και από τον Τατάρ. Αν ο Ε/Κ ηγέτης θέλει να πείσει για τις σωστές του προθέσεις, τότε, οι επόμενές του κινήσεις είναι μονόδρομος.
Πρώτον, η πρόσκληση για συνάντηση με τον νέο Τ/Κ ηγέτη δεν μπορεί να είναι «το συντομότερο δυνατό» αλλά χθες.
Δεύτερον, το αφήγημα για επανέναρξη των συνομιλιών, από το σημείο που μείναμε στο Κραν Μοντανά, θα πρέπει άμεσα να αλλάξει. Ας μην ξεχνούμε ότι το σημείο εκείνο ήταν η μη αποδοχή της πολιτικής ισότητας και η πρόταση του τέως για λύση δύο κρατών. Ήταν το σημείο που φύγαμε από τις συνομιλίες και όχι το σημείο που μείναμε.
Τρίτον, άμεση αποδοχή της πολιτικής ισότητας, όπως ορίζεται από τα ΗΕ δηλαδή, συμπεριλαμβανομένης της μίας θετικής ψήφου σε όλες τις αποφάσεις της κεντρικής κυβέρνησης.
Tέταρτον, άμεση αλλαγή των συμβούλων του για το Κυπριακό. Μακριά από νομικίστικες προσεγγίσεις και απορριπτικές θέσεις. Δεν μπορεί να συνεχίσει να διαχειρίζεται το Κυπριακό, σε αυτή την πολύ δύσκολη φάση, χωρίς να υπάρχει στην ομάδα του και η αντίθετη άποψη και, το χειρότερο, να έχουν ρόλο και λόγο άνθρωποι με ιδέες Τάσσου Παπαδόπουλου και γενικά με απορριπτικό παρελθόν.
Πέμπτον, άμεση έκκληση προς τον ΓΓ για επαναφορά στο τραπέζι του πλαισίου του, της 30ής Ιουνίου του 2017. Δηλώσεις όπως αυτές του κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι δηλαδή το πλαίσιο Γκουτέρες μπορεί να είναι η αφετηρία και ο καταλύτης για τις συνομιλίες, είναι απορριπτικές θέσεις και ζημιώνουν το εθνικό θέμα. Το πλαίσιο Γκουτέρες, αυτό της 30ής Ιουνίου, είναι η λύση του Κυπριακού και συνεπώς η προσπάθειά μας θα πρέπει να επικεντρωθεί στην επαναφορά του, με παράλληλη αποδοχή ως έχει και όχι στη διαπραγμάτευσή του.
Έκτον, αλλαγή των προσωπικών του φιλοδοξιών. Όχι επανεκλογή στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας το 2028 αλλά ανάληψη της πρώτης Προεδρίας της ενωμένης Κύπρου.
Επιπρόσθετα θα πρέπει να γίνουν όλα εκείνα ούτως ώστε το κλίμα, στην επόμενη διάσκεψη, να είναι θετικό. Πρώτον, η πολιτική μηδενικού αθροίσματος και η στρατηγική για αποκλεισμό της Τουρκίας από τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να σταματήσουν άμεσα. Με ματαιότητες δεν μπορείς να επανενώσεις πατρίδες. Δεύτερον, άρση της ένστασης για συμμετοχή της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα SAFE. Έτσι και αλλιώς η Τουρκία θα ενταχθεί, είτε ενιστάμεθα είτε όχι. Συνεπώς, ας κερδίσουμε κάτι από αυτό που δεν είναι τίποτε άλλο από το καλό κλίμα. Τρίτο, να χαιρετίσουμε και να πρωτοστατήσουμε στην υλοποίηση της πρότασης του Έλληνα Πρωθυπουργού για το φόρουμ 5x5, δηλαδή ένα φόρουμ με Ελλάδα, Κύπρο, Αίγυπτο, Τουρκία και Λιβύη. Τέταρτο, να προτείνουμε τη συμμετοχή και των Τ/Κ, έστω ως παρατηρητών, στο 5x5. Άλλωστε οι Τ/Κ είναι και αυτοί κάτοικοι της Ανατολικής Μεσογείου.
Η εκλογή Ερχιουρμάν δημιουργεί επιπρόσθετες υποχρεώσεις στα κόμματα της λύσης. ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ θα πρέπει να καταστήσουν σαφές στον Πρόεδρο ότι θα έχει την αμέριστη στήριξή τους σε περίπτωση που προχωρήσει με τις σωστές ενέργειες στο Κυπριακό. Αντιλαμβάνομαι ότι λόγω των επικείμενων εκλογών η στήριξη σε ρεαλιστικές θέσεις στο Κυπριακό θα στοιχίσει ψήφους. Όμως ήρθε η ώρα να αποδείξουν, με πράξεις και όχι με λόγια, ότι υπεράνω των κομματικών συμφερόντων και σκοπιμοτήτων είναι η πατρίδα. Εάν οι δυνάμεις της λύσης τηρήσουν άλλη στάση από τη σωστή εθνικά πολιτική, τότε, σε περίπτωση που δεν προχωρήσει η διαφαινόμενη νέα προοπτική, θα είναι συνυπεύθυνοι. Υποχρεώσεις δημιουργούνται και στον Έλληνα Πρωθυπουργό. Αν έχει ήδη διαπιστώσει ότι ο ΠτΔ κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση θα πρέπει να το πει δημόσια. Αν διαφωνεί μαζί του θα πρέπει να τον καταγγείλει στον ελληνισμό γενικότερα. Το μεγάλο ανέκδοτο περί άρρηκτων σχέσεων Αθηνών–Λευκωσίας θα πρέπει να σταματήσει. Στο κάτω κάτω δεν θα είναι έκπληξη η διαφωνία, γιατί διαχρονικά οι σχέσεις αυτές ήσαν πάντα χείριστες.
Η Ιστορία κτυπά και πάλι αλλά για τελευταία φορά την πόρτα μας και ο ΠτΔ είναι υποχρεωμένος να δηλώσει παρών. Περιθώρια για παλινδρομήσεις και ήξεις αφήξεις θέσεις δεν υπάρχουν. Αν ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν ακολουθήσει τη ρεαλιστική φιλοσοφία το τίμημα θα είναι τεράστιο και το κτύπημα της Ιστορίας αμείλικτο τόσο για τον ίδιο όσο και για τον κυπριακό ελληνισμό. Στη μακροχρόνια πορεία του Κυπριακού έχουν γίνει τόσα λάθη, τόσες αστοχίες, τόσα εθνικά απαράδεκτα σε σημείο που όλοι αναζητούν τον αποδιοπομπαίο τράγο για να του φορτώσουν τη διχοτόμηση. Αν ο Νίκος Χριστοδουλίδης θέλει να παίξει αυτόν τον ρόλο θα πρέπει να ξέρει ότι όλοι αυτοί που σήμερα τον στηρίζουν, γιατί βολεύονται με τις απορριπτικές του θέσεις, θα είναι οι πρώτοι που θα του επιρρίψουν ευθύνες. Θα είναι οι πρώτοι που θα τον θεωρήσουν υπεύθυνο για τη διχοτόμηση. Θα είναι οι πρώτοι που θα του φορτώσουν τον οριστικό χαμό της μισής πατρίδας.
