Έφυγε από την ζωή ο σπουδαίος συνθέτης, πολιτικός και συγγραφέας, από τις σημαντικότερες και πιο πολυσυζητημένες προσωπικότητες της νεότερης Ελλάδας, Μίκης Θεοδωράκης σε ηλικία 96 ετών.
Διεθνούς φήμης Έλληνας μουσικοσυνθέτης. Γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στο νησί της Χίου, με καταγωγή από την Κρήτη. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος και λόγω των συχνών μεταθέσεών του, ο Μίκης (Μιχάλης) Θεοδωράκης πέρασε τα πρώτα 18 χρόνια της ζωής του σε διάφορες ελληνικές πόλεις και νησιά. Οι μουσικές του σπουδές άρχισαν με μαθήματα πιάνου σε Ωδείο στην Τρίπολη. Στην πόλη αυτή παρουσίασε για πρώτη φορά και ένα μουσικό του έργο, το 1943, περίοδο γερμανικής κατοχής, οπότε και είχε στρατευθεί και στην αντίσταση. Τον ίδιο χρόνο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου και συνέχισε τις μουσικές του σπουδές, ενώ συνέχισε και έντονη αγωνιστική δράση. Στα χρόνια που ακολούθησαν έγραψε πολλά τραγούδια αλλά και μεγαλύτερα μουσικά έργα. Το πρώτο δε συμφωνικό του έργο που παίχτηκε δημόσια, το 1950, ήταν το γραμμένο το 1946 «Πανηγύρι της Αση – Γωνιάς».
Στα χρόνια του εμφυλίου, ο Θεοδωράκης, έντονα πολιτικοποιημένος, γνώρισε την εξορία (Ικαρία, 1947 και 1948 – 9 και Μακρόνησο. Το 1954 έφυγε στο Παρίσι όπου συνέχισε τις μουσικές του σπουδές. Το 1957 κέρδισε το πρώτο βραβείο στο μουσικό φεστιβάλ Νέκυ στη Μόσχα, ενώ το 1958 η Βασιλική Όπερα του Λονδίνου ανέβασε το έργο του «Αντιγόνη». Τον επόμενο χρόνο κέρδισε το αμερικάνικο βραβείο «Κόπλεϊ» για τον καλύτερο Ευρωπαίο συνθέτη. Τον Σεπτέμβριο του 1960 προκάλεσε μουσικό σάλο στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας το έργο «Επιτάφιος» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου. Ακολούθησε μία τεράστια σειρά από επιτυχίες, που περιελάμβαναν μεταξύ άλλων και έργα όπως «Επιφάνεια» (σε ποίηση Γιώργου Σεφέρη, 1960), «Αρχιπέλαγος» (1960), «Μικρές Κυκλάδες» (1962, σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη), ενώ παράλληλα έγραψε μουσική και τραγούδια για τον ελληνικό κινηματογράφο και το θέατρο (όπως η επιθεώρηση «Μαγική Πόλη», σε συνεργασία με τον Μάνο Χατζιδάκι, 1963). Το 1963 ίδρυσε τη Μικρή Ορχήστρα Αθηνών, ενώ άρχισε και μία σειρά από λαϊκές συναυλίες. Στον κινηματογράφο έγραψε μεταξύ άλλων μουσική για τις ταινίες «Ηλέκτρα» και «Ζορμπάς» του Κύπριου σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη.
14 Δεκεμβρίου 1930 στην Ακρόπολη. O Μίκης Θεοδωράκης με τη μητέρα του Άσπα και τον πατέρα του Γιώργο.
Ένας από τους σημαντικότερους σταθμούς της πορείας του Μίκη Θεοδωράκη ήταν η μελοποίηση του ποιήματος του Οδυσσέα Ελύτη «Αξιον Εστί». Άρχισε να το μελοποιεί το 1959 και χρειάστηκαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια για την ολοκλήρωση της δημιουργίας του, η οποία σφραγίστηκε με την αφήγηση του Μάνου Κατράκη και την ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση «Ένα το χελιδόνι κι άνοιξη ακριβή», «Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς γυρίζω», "Της Αγάπης αίματα», «Της δικαιοσύνης Ηλιε νοητέ»είναι μερικά μόνο τα τραγούδια του «‘Αξιον Εστί «που έχουν συγκινήσει και θα συγκινούν γενιές και γενιές Ελλήνων. Το έργο έκανε πρεμιέρα στις 19 Οκτωβρίου του 1964 στο θέατρο ΡΕΞ στην Αθήνα.
Αθήνα, 1964. Μίκης Θεοδωράκης, Μιχάλης Κακογιάννης, Anthony Quinn.
Μετά το τέλος των γυρισμάτων της κινηματογραφικής ταινίας, Zorbas the Greek.
Το μνημειώδες έργο του Μίκη Θεοδωράκη είναι ένα λαϊκό ορατόριο για βαρύτονο, λαϊκό τραγουδιστή, αφηγητή, λαϊκή ορχήστρα, συμφωνική ορχήστρα και χορωδία που παντρεύει τη βυζαντινή, τη συμφωνική και την ελληνική λαϊκή μουσική. Ήταν το πρώτο ελληνικό λαϊκό ορατόριο, δείγμα μετασυμφωνικής μουσικής μπολιασμένης με έντεχνα λαϊκά στοιχεία. Για το έργο αυτό ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης, μεταξύ άλλων, έχει πει: «Η χρυσή τομή, για μένα τουλάχιστον, ήρθε όταν βρήκα αυτή την ποίηση, το «Αξιον Εστί», που μου επέτρεπε να είμαι βυζαντινός με τους ύμνους, να είμαι λαϊκός με τα τραγούδια και να είμαι και δυτικός χρησιμοποιώντας τετράφωνη χορωδία και συμφωνική ορχήστρα».
Ο Έλληνας συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης παίζοντας πιάνο υπό το βλέμμα του Ιταλού τραγουδιστή Albano και της κόρης του Μαργαρίτας, λίγες μέρες πριν τον μεταφέρουν εξορία στη Ζάτουνα, στις 21 Αυγούστου 1968.
Τα μέρη του Άξιον Εστί είναι τα ακόλουθα: Η Γένεσις, Εισαγωγή – Τότε είπε, Ιδού εγώ λοιπόν, Η πορεία προς το μέτωπο, Ένα το χελιδόνι, Τα θεμέλια μου στα βουνά, Με το λύχνο του άστρου, Η Μεγάλη Έξοδος, Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ, Ναοί στο σχήμα του ουρανού (ορχηστρικό), Της αγάπης αίματα, Ναοί στο σχήμα του ουρανού, Προφητικόν, Ανοίγω το στόμα μου, Σε χώρα μακρινή, Το Δοξαστικόν.
Κίνημα Νεολαίας "Γρηγόρης Λαμπράκης"
Μαζί με είκοσι έλληνες επιστήμονες, καλλιτέχνες, εργάτες, φοιτητές και δημοσιογράφους ιδρύουν στις 8 Ιουνίου 1963 το Κίνημα Νεολαίας «Γρηγόρης Λαμπράκης» (ΔΚΝΓΛ). Ο γνωστός μουσικοσυνθέτης εκλέγεται πρόεδρος και ξεκινά μία πολιτική και πολιτιστική εκστρατεία, σ’ όλη την Ελλάδα.
Ο Μίκης Θεοδωράκης στην πρώτη ομιλία του ως πρόεδρος του Κινήματος Νεολαίας «Γρηγόρης Λαμπράκης»
Τα κύρια χαρακτηριστικά του Κινήματος είναι ότι αποτελεί μια οργάνωση αυτόνομη και ανεξάρτητη από κόμματα παρά τη συμμετοχή μελών της ΕΔΑ και του ΚΚΕ. Με έντονο πολιτικό χαρακτήρα αφού ενδιαφέρεται για όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής των νέων, με ιδιαίτερη αναφορά στη δημοκρατία, τις ελευθερίες, τον πολιτισμό, τις τέχνες, την ειρήνη, την εθνική αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία. Η ανάπτυξη της Ν.Λ. στηρίζεται στις ομάδες και τους πυρήνες που ανοίγουν λέσχες σε ολόκληρη τη χώρα: «Η λέσχη της οργάνωσης πρέπει να είναι το κέντρο του πολιτισμού, με περιεχόμενο πάντα ζωηρό, διαπαιδαγωγικό, ιδεολογικό και ψυχαγωγικό, τόπος σωστής ηθικής αγωγής της νεολαίας». Κάθε λέσχη πρέπει να διαθέτει βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά, δίσκους, σκάκι, πινγκ-πονγκ. Επίσης οργανώνονται καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, θέατρο, κινηματογράφος, χορωδίες, γλέντια, φωτογραφικές και άλλες εκθέσεις.....
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο polignosi
