100 χρόνια από τη γέννηση του Πίτερ Σέλερς, του ιδιοφυούς Βρετανού ηθοποιού που καθόρισε την κωμωδία στον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο, το ταλέντο του εξακολουθεί να λάμπει. Ηθοποιοί και συνεργάτες του, όπως ο Μάικλ Πέιλιν, ο Γούντι Άλεν και η Λέσλι Αν Ντάουν, μιλούν για τον αινιγματικό καλλιτέχνη που έκρυβε πίσω από τις μεταμορφώσεις του έναν βαθιά περίπλοκο άνθρωπο.
Ο Πίτερ Σέλερς γεννήθηκε πριν από 100 χρόνια, το 1925, και πέθανε το 1980, αφήνοντας πίσω του μια κινηματογραφική και ραδιοφωνική κληρονομιά που όχι μόνο άντεξε στον χρόνο, αλλά συνεχίζει να εμπνέει και να ενθουσιάζει. Από τις ραδιοφωνικές παραστάσεις του The Goon Show μέχρι τις εμβληματικές του εμφανίσεις σε ταινίες όπως το Dr Strangelove και ο Ροζ Πάνθηρας, ο Σέλερς παραμένει μοναδικός – ένας ηθοποιός που μπορούσε να ενσαρκώσει οποιονδήποτε χαρακτήρα με ακρίβεια και χιούμορ που φάνταζε αβίαστο.
Η φωνή που γέννησε χαρακτήρες
Ο Μάικλ Πέιλιν, μέλος των Monty Python, θυμάται την εφηβεία του με τον Σέλερς να αποτελεί μια φωνή σωτηρίας: «Με έκανε να γελάω τόσο πολύ που ξεχνούσα τα σπυράκια μου». Μέσα από το Goon Show, ο Σέλερς δημιούργησε μια σειρά από χαρακτήρες – Χένρι Κραν, Μπλουμπότλ, Μπλάντνοκ – που έγιναν αναπόσπαστο κομμάτι της μεταπολεμικής βρετανικής κουλτούρας.
Για τον Γούντι Άλεν, το χάρισμα του Σέλερς ήταν σχεδόν υπερφυσικό: «Δεν ήταν κάτι που μπορούσες να μάθεις. Ήταν απλώς εκεί. Είχε μέσα του το αστείο.»
Μεταμορφώσεις και γέλιο μέχρι δακρύων
Ο Σαντζίβ Μπασκάρ θυμάται να παρακολουθεί το The Party στην παιδική του ηλικία και να γελά τόσο, που αναρωτήθηκε αν είναι δυνατόν να πεθάνεις από τα γέλια. Αν και η ταινία θεωρείται αμφιλεγόμενη σήμερα λόγω της ερμηνείας του Σέλερς ως Ινδού, για τον Μπασκάρ το θέμα είναι η πρόθεση: «Δεν ήθελε να προσβάλει κανέναν. Ήταν απλώς αφοπλιστικά αστείος.»
Το αστείο, όμως, δεν ήταν πάντα ανέμελο. Ο Τζέφρι Ρας, που ενσάρκωσε τον Σέλερς στη βιογραφική ταινία Η ζωή και ο θάνατος του Πίτερ Σέλερς, μιλά για τον εσωτερικό του πόνο: «Υπήρχε κάτι στον χαρακτήρα του που ήταν αυτοαναφορικό. Ήταν "ανοιχτός", έκαιγε σαν πυρκαγιά.»
Απόλυτος επαγγελματισμός με ρωγμές προσωπικές
Η Λέσλι Αν Ντάουν, που έπαιξε δίπλα του στον Ροζ Πάνθηρα Ξαναχτυπά, περιγράφει μια αξέχαστη εμπειρία 14 εβδομάδων γυρισμάτων γεμάτη αστεία, φάρσες και αυθορμητισμό. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος έμοιαζε μερικές φορές απόμακρος, ίσως ακόμη και δυστυχισμένος. «Ήταν ένας κύριος, αστείος και ευγενικός. Όμως δεν νομίζω πως αγαπούσε πολύ τον εαυτό του», λέει.
Ο Κρίστοφερ Γκεστ θυμάται τον Σέλερς ως έναν καλλιτέχνη με απόλυτη δέσμευση στον ρόλο. «Εγώ μπορεί να έκανα μια φωνή. Εκείνος όμως γινόταν ο χαρακτήρας. Ήταν εντελώς διαφορετικό επίπεδο.»
Η μαγεία του Being There
Το Being There θεωρείται η τελευταία κορυφαία στιγμή του Σέλερς. Μια ταινία στην οποία ο ηθοποιός ενσάρκωσε έναν απλοϊκό άνθρωπο που εκλαμβάνεται ως σοφός. Για πολλούς, η ερμηνεία αυτή συνοψίζει τη μεγαλοφυΐα του: μια τέλεια ισορροπία απλότητας και πολυπλοκότητας, γεμάτη λεπτές αποχρώσεις.
Ο Μάικλ ΜακΚίν τονίζει: «Ο Σέλερς δεν ήταν ποτέ καρικατούρα. Ήταν ένας καλλιτέχνης, όχι απλώς ένας γελωτοποιός.»
Απλησίαστος και ανθρώπινος ταυτόχρονα
Ο Πωλ Μέρτον, λάτρης των Goons και κωμικός ο ίδιος, σημειώνει ότι ο Σέλερς μπορεί να έκανε πολλές αποτυχημένες ταινίες, αλλά το ταλέντο του δεν χάθηκε ποτέ. «Το Being There έρχεται σαν φάρος στο τέλος μιας περιόδου απογοητευτικών επιλογών. Εκεί βλέπεις πάλι τον παλιό Σέλερς.»
Το μυστήριο της ιδιοφυΐας
Ο Πίτερ Σέλερς δεν ήταν απλώς ένας κωμικός. Ήταν ηθοποιός με πλήρη αφοσίωση, που μπορούσε να ζωντανέψει οποιονδήποτε χαρακτήρα με τέτοια φυσικότητα ώστε ο θεατής να ξεχνά ποιος βρίσκεται πίσω από τη μάσκα. Όμως αυτό ακριβώς τον βασάνιζε: τι έμενε όταν έβγαζε τη μάσκα;
100 χρόνια μετά τη γέννησή του, ο Πίτερ Σέλερς συνεχίζει να προκαλεί γέλιο, θαυμασμό αλλά και αινιγματική σιωπή. Γιατί τελικά, ίσως ο ίδιος να μην ήξερε ποτέ ακριβώς ποιος ήταν – όμως ήξερε καλύτερα από οποιονδήποτε πώς να γίνεται όλοι οι άλλοι.
Πηγή: cnn.gr
