Παρέμβαση για το φαινόμενο της διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών εντός των σχολικών μονάδων πραγματοποίησε ο βουλευτής της ΔΗΠΑ, Μιχάλης Γιακουμή, ζητώντας άμεση πολιτική ευθύνη και ξεκάθαρες απαντήσεις από το Υπουργείο Παιδείας. Όπως υποστηρίζει, μέσα από ανακοίνωση που εξέδωσε, η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε όριο, καθώς η διακίνηση ουσιών δεν αποτελεί πλέον περιθωριακό φαινόμενο αλλά έχει παρεισφρήσει βαθιά στον ιστό της σχολικής ζωής, ακόμα και μέσα στις τάξεις.
Ειδική αναφορά κάνει ο κ. Γιακουμή στην επαρχία Πάφου, όπου σύμφωνα με μαρτυρίες και καταγγελίες από γονείς, εκπαιδευτικούς και την ίδια την Αστυνομία, τουλάχιστον πέντε σχολεία παρουσιάζουν τεκμηριωμένα περιστατικά διακίνησης ουσιών μεταξύ μαθητών. Ο βουλευτής επικαλείται επίσημα στοιχεία της ΥΚΑΝ, σύμφωνα με τα οποία το 2025 καταγράφηκαν 2.154 κατασχέσεις ναρκωτικών.
Διαβάστε αυτούσια την ανακοίνωση:
Η κυπριακή κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια εξαιρετικά επικίνδυνη πραγματικότητα. Η χρήση και διακίνηση ναρκωτικών δεν περιορίζεται πλέον σε περιθωριακά περιβάλλοντα. Έχει περάσει το κατώφλι των σχολείων μας, έχει παρεισφρήσει στις αυλές, στα διαλείμματα, ακόμη και μέσα στις τάξεις. Και αυτό δεν είναι πια υπερβολή – είναι διαπιστωμένο, επιβεβαιωμένο, αριθμητικά καταγεγραμμένο.
Στην Πάφο, τουλάχιστον πέντε σχολεία φέρονται να έχουν άμεση σύνδεση με περιστατικά χρήσης και διακίνησης ναρκωτικών ουσιών από μαθητές. Οι καταγγελίες είναι συγκεκριμένες, με αναφορές από γονείς, διευθυντές, εκπαιδευτικούς αλλά και την ίδια την Αστυνομία και την ΥΚΑΝ. Δεν μιλάμε για φήμες – μιλάμε για γεγονότα.
Η ΥΚΑΝ επιβεβαιώνει το πρόβλημα με αριθμούς. Μόνο για το 2025, έχουν καταγραφεί 2.154 κατασχέσεις ναρκωτικών ουσιών, εκ των οποίων τα περισσότερα είναι “τζελεδάκια” – βρώσιμα προϊόντα κάνναβης που προωθούνται στους νέους σε μορφή γλυκίσματος. Πρόκειται για επικίνδυνες ουσίες που περνούν εύκολα μέσα στα σχολεία χωρίς να εγείρουν υποψίες, και στοχεύουν κατευθείαν σε παιδιά και εφήβους.
Η παρουσία “βαπορακιών” σε σχολικά περιβάλλοντα δεν είναι μεμονωμένο ή τυχαίο φαινόμενο. Πίσω από κάθε τέτοια περίπτωση υπάρχει οργάνωση, στρατολόγηση, δίκτυο. Το οργανωμένο έγκλημα έχει πλέον τη δύναμη και τους πόρους να απλώνεται μεθοδικά μέσα στα σχολεία. Οι στρατολόγοι των κυκλωμάτων είναι πανίσχυροι, και το παράνομο χρήμα που κινείται είναι τεράστιο – όχι μόνο στο περιθώριο της κοινωνίας, αλλά και μέσα στον λεγόμενο «λευκό κολάρο».
Η Αστυνομία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έχει δεχτεί 74 αιτήματα για παρέμβαση από σχολικές μονάδες κατά την περίοδο 2024–2025, ενώ παράλληλα προχώρησε σε 120 αυτόβουλες παρεμβάσεις, βάσει του πρωτοκόλλου πρόληψης και καταπολέμησης παραβατικότητας σε σχολικά περιβάλλοντα.
Ο εκπρόσωπος της ΟΕΛΜΕΚ έχει ήδη καταγγείλει την παρουσία εργαλείων χρήσης, όπως σπαστήρες, εντός σχολικών αιθουσών.
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Το φαινόμενο δεν είναι νέο, αλλά η πολιτεία παραμένει στάσιμη στο στάδιο της διαπίστωσης.
Η διάγνωση έγινε εδώ και χρόνια. Το ερώτημα είναι γιατί δεν περνάμε στο επόμενο βήμα.
Γιατί δεν εφαρμόζονται οι ισχύουσες νομοθεσίες;
Γιατί δεν έχουν συσταθεί ακόμη οι Επιτροπές Παραβατικότητας στα σχολεία, όπως ρητά προβλέπει η νομοθεσία που ψήφισε η ίδια η Βουλή;
Η κατάσταση αυτή συνιστά θεσμική αμέλεια και διοικητική αδράνεια.
Απαιτούμε πολιτική ευθύνη και ξεκάθαρη απάντηση από το Υπουργείο Παιδείας.
Το θέμα τέθηκε σήμερα στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με κοινές διαπιστώσεις από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Κι όμως, οι αρμόδιοι παραμένουν χωρίς δράση, χωρίς συντονισμό, χωρίς σχέδιο.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με ευχολόγια. Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια.
Η παραβατικότητα δεν αντιμετωπίζεται με ευαισθησία – αντιμετωπίζεται με αποφασιστικότητα.
Η πολιτεία οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της:
- Να θωρακίσει τα σχολεία με πραγματικούς μηχανισμούς πρόληψης και παρέμβασης,
- Να ενισχύσει τις μονάδες άμεσης δράσης και ψυχοκοινωνικής υποστήριξης,
- Να εφαρμόσει άμεσα τη νομοθεσία για την παραβατικότητα,
- Και να συνεργαστεί ουσιαστικά με εκπαιδευτικούς, γονείς, Αστυνομία και τοπικές αρχές.
Τέλος, οφείλουμε να πούμε ξεκάθαρα πως ένα από τα πιο επικίνδυνα σημεία της κρίσης που βιώνουμε είναι η κανονικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών στη συνείδηση των παιδιών και της κοινωνίας.
Όταν η εξάρτηση παρουσιάζεται ως «φυσιολογική εμπειρία εφηβείας», όταν το ναρκωτικό κυκλοφορεί στα σχολικά διαλείμματα όπως το σάντουιτς ή το κινητό, τότε δεν έχουμε απλώς πρόβλημα – έχουμε αποτυχία συλλογική.
Η ανοχή τελείωσε. Ζητούμε πράξεις!
