Το ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας συνεχίζεται κανονικά. Αυτό είναι το κύριο θέμα των ημερών. Γεωτρήσεις, προσπάθειες για αξιοποίηση των κοιτασμάτων του Αφροδίτη και «σημαντικές» συμφωνίες με την Αίγυπτο.
Στις 17 Φεβρουαρίου ο ΠτΔ θα μεταβεί στην Αίγυπτο για υπογραφή σημαντικών συμφωνιών για εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αφροδίτη, του Ηλέκτρα και του Πήγασος. Μα επιτέλους για ποια κοιτάσματα μιλάτε κύριε Πρόεδρε; Γι' αυτά που δεν μας ανήκουν εξ ολοκλήρου; Για ποια ΑΟΖ μας μιλάτε; Γι' αυτήν στον νότο; Αν είναι έτσι, τότε πάμε πίσω στην εποχή που ο τέως ΠτΔ, με τις ατυχέστατες δηλώσεις του, είχε διχοτομήσει την ΑΟΖ αφού έκανε αναφορά στην ΑΟΖ της άλλης πλευράς, δηλαδή της άλλης μισής Κύπρου. Τότε που μέχρι και μελέτη για διχοτόμηση της ΑΟΖ είχε ζητήσει από τον τότε διαπραγματευτή Ανδρέα Μαυρογιάννη.
Πέντε τρισεκατομμύρια κυβικά ο ένας, δέκα ο άλλος. Συμπεριφερόμαστε ως οι σεΐχηδες της Μεσογείου αγνοώντας το γεγονός ότι δεν είμαστε καν κανονικό κράτος. Συμπεριφερόμαστε ως και αν αποδεχθήκαμε το στάτους κβο και τη διαχωριστική γραμμή. Αν και διακηρύττουμε ότι δεν αποδεχόμαστε τη διχοτόμηση επί εδάφους, τη διχοτόμηση στη θάλασσα όχι μόνο δείχνουμε να την έχουμε αποδεχθεί, αλλά κάνουμε βήματα προς υλοποίησή της.
Τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη η νέα πρωτοβουλία των ΗΕ και εν γνώσει μας ότι για τα ΗΕ η όποια κίνηση για τα ενεργειακά αποτελεί ένταση, συνεχίζουμε αγνοώντας τις θέσεις αυτών, των ΗΕ, όπως καταγράφονται στις εκθέσεις του ΓΓ.
Κάθε βήμα που γίνεται στα ενεργειακά, χωρίς τη συμμετοχή της άλλης πλευράς, είναι βήμα προς τα πίσω. Πότε θα κατανοήσουμε επιτέλους ότι ο φυσικός πλούτος ανήκει και στις δύο κοινότητες και η αξιοποίησή του θα πρέπει να γίνεται με τη συμμετοχή και της άλλης πλευράς; Οι δικαιολογίες για τα ταμεία, που υποκριτικά έχουμε συγκροτήσει, όπου θα κατατίθενται τα έσοδα και θα έχουν το μερίδιό τους οι Τ/Κ, δεν πείθουν κανένα.
Σε έναν συνεταιρισμό δεν είναι αρκετό να διανέμονται τα κέρδη ή τα έσοδα στους δικαιούχους αλλά πρέπει να έχουν λόγο και στους σχεδιασμούς.
Δυστυχώς αν και σε αυτά τα σοβαρότατα θέματα, που επηρεάζουν το μέλλον μας, έχουμε παραδείγματα σοφών χειρισμών, εμείς συνεχίζουμε με το σκεπτικό ότι αυτή η χώρα μας ανήκει εξ ολοκλήρου.
Όταν ο Γλαύκος Κληρίδης εύρισκε μπροστά του την άρνηση της Γαλλίας στην ένταξη της Κύπρου στην ενωμένη Ευρώπη, χωρίς λύση του Κυπριακού, πρότεινε στον Ραούφ Ντενκτάς τη συγκρότηση μια επιτροπής για τις τελικές διαπραγματεύσεις ένταξης, με τη συμμετοχή και των Τ/Κ. Αν και ο Ραούφ Ντενκτάς δεν αποδέχθηκε την πρόταση, αυτή η κίνηση του Γλαύκου Κληρίδη ήταν αρκετή για να καμφθεί η άρνηση της Γαλλίας και άλλων χωρών.
Ακόμα, και πάλι από τα πεπραγμένα του Γλαύκου Κληρίδη. Όταν ο υπουργός Εμπορίου Νίκος Ρολάνδης έδειξε στον Πρόεδρο τη συμφωνία για ΑΟΖ Κύπρου-Αιγύπτου, ο Πρόεδρος του είπε όλα αυτά να τα κλείσει στο συρτάρι του μέχρι να λυθεί το Κυπριακό.
Ερωτώ τους διάφορους πολιτικούς φωστήρες. Νομίζουν ότι η Τουρκία δεν θα αντιδράσει στις μελλοντικές γεωτρήσεις της ΕΝΙ και Total; Τώρα αν η αντίδρασή της θα εκδηλωθεί με παρενόχληση της γεώτρησης ή με δικές της γεωτρήσεις θα φανεί στην πορεία.
Αυτό το μήνυμα θα πρέπει να πάρει και ο υπουργός Ενέργειας, Γιώργος Παπαναστασίου, ο οποίος συμπεριφέρεται ως και εάν χειρίζεται τα ενεργειακά χώρας του κόλπου. Στο θέμα αυτό χρειάζεται σύνεση και αναγνώριση των πραγματικοτήτων.
Στη γεώτρηση στο οικόπεδο 5 οι Τούρκοι δεν αντέδρασαν ή αντέδρασαν πολύ χλιαρά, πρώτον γιατί είναι αμερικανικών και καταριανών συμφερόντων και δεύτερον γιατί έχουν τη δικλίδα ασφαλείας του Κατάρ.
Στην πολιτική και στη διπλωματία, σε ευαίσθητα θέματα, πρέπει να κάνεις πολλά και να λες λίγα. Εμείς, ως συνήθως κάνουμε λίγα ή τίποτα και λέμε πολλά. Αυτό θα πρέπει να έχει κατά νουν ο υπουργός Ενέργειας ο οποίος ορισμένες φορές παρουσιάζεται με αδικαιολόγητη υπεροψία. Δεν είμαστε σεΐχηδες κύριε υπουργέ.
Χωρίς λύση, θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε ότι δεν πρόκειται να εξορύξουμε ούτε ένα κυβικό φυσικού αερίου. Πρώτον, η απόφαση εναπόκειται στις εταιρείες και δεύτερον, τα κοιτάσματα δεν μας ανήκουν εξ ολοκλήρου αλλά ανήκουν και στις δύο κοινότητες. Πολλοί επιπόλαιοι και υποκριτές ισχυρίζονται ότι οι αποφάσεις είναι θέμα της αναγνωρισμένης Κυπριακής Δημοκρατίας. Πότε επιτέλους θα το εμπεδώσουμε; Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ένα δικοινοτικό κράτος, με πολιτική ισότητα στα ευαίσθητα αυτά θέματα και οι αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνονται από κοινού. Ούτε οι ισχυρισμοί περί κυριαρχικών δικαιωμάτων μπορούν να πείσουν. Δεν υπάρχουν δύο κυριαρχίες αλλά μία η οποία ανήκει και στις δύο κοινότητες. Είτε μας αρέσει είτε όχι, κράτη που λειτουργούν με το δίκαιο της ανάγκης δεν μπορεί να λειτουργούν έτσι για πάντα.
Μπορεί εμείς να λέμε τα δικά μας και να τα πιστεύουμε αλλά η διεθνής κοινότητα έχει άλλη άποψη. Ποιος από τα ΗΕ ή από την ΕΕ θα διαφωνήσει με τις πρόσφατες δηλώσεις του Τουφάν Ερχιουρμάν;
«Η πραγματικότητα στην Κύπρο είναι πολύ ξεκάθαρη για να αγνοηθεί: Εάν δεν υπάρξει μια λύση στην οποία οι δύο ισότιμοι συνιστώντες εταίροι, Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι, θα αποφασίζουν από κοινού για θέματα όπως η ενέργεια, η ασφάλεια, οι θαλάσσιες δικαιοδοσίες, οι εμπορικές οδοί και οι υδρογονάνθρακες στη βάση της πολιτικής ισότητας, η μόνιμη ένταση και η αναταραχή και όχι η μόνιμη ειρήνη και σταθερότητα θα κυριαρχούν στο μέλλον αυτού του νησιού».
Τι επιχείρημα έχουμε να προβάλουμε για τα πιο πάνω; Μήπως ότι η πολιτική ισότητα αποτελεί πολιτική ανισότητα, όπως ισχυριζόταν ο τέως; Μήπως ότι η μειοψηφία πρέπει να ακολουθεί τις αποφάσεις της πλειοψηφίας, όπως είναι οι θέσεις του απορριπτικού μετώπου; Μήπως θα χρεώσουμε αδιαλλαξία και στον Ερχιουρμάν;
Η πραγματικότητα είναι ότι η μόνιμη ένταση, στην οποία αναφέρεται ο πρόεδρος του τ/κ Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, είναι η διέξοδος γι' αυτούς που μόνο με εντάσεις μπορούν πολιτικά να επιβιώσουν. Κλασικό παράδειγμα το τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα. Οι προσπάθειες του Κυριάκου Μητσοτάκη να λύσει τις ελληνοτουρκικές διάφορες, για να σταματήσει η ένταση στο Αιγαίο, δέχεται κριτικές ή υπόσκαψη από τους Σαμαράδες, τους Παυλόπουλους και τους Δένδιες.
Ο φυσικός πλούτος μιας χώρας είναι ευλογία. Τις πλείστες φορές επενεργεί ως καταλύτης για επίλυση διαφόρων προβλημάτων όπως οικονομικών και γεωπολιτικών. Στη δική μας περίπτωση έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί θα μπορούσε το φυσικό αέριο να επενεργούσε ως καταλύτης για την εξασφάλιση του μέλλοντός μας που μόνο με λύση και επανένωση μπορεί να διασφαλιστεί.
Δυστυχώς, όμως, όπως και με την ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, κάψαμε και αυτόν τον καταλύτη. Αντί για εργαλείο για λύση χρησιμοποιείται είτε για να ικανοποιήσει τις ορέξεις του κάθε διεφθαρμένου είτε ως το όχημα για να το παίζει ο κάθε άσχετος με το θέμα πολιτικός μασκαράς ως ο σύγχρονος σεΐχης της Μεσογείου.
