Όταν ο Κληρίδης είπε του αρχηγού των Μοτοσυκλετιστών, Χατζηκώστα, «Θα παρασύρουμε και την Ελλάδα σε πόλεμο» - Μνήμη Ισαάκ και Σολωμού

 

 

Είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την δολοφονία του Τάσου Ισαάκ, κατά την διάρκεια της μεγάλης πορείας μοτοσικλετιστών στο Οδόφραγμα Δερύνειας τον Αύγουστο του 1996. Το politis.com.cy αναδημοσιεύει την  αποκαλυπτική συνέντευξη του Γιώργου Χατζηκώστα στην εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ» , όπως δημοσιεύθηκε αυτούσια στις 15 Αυγούστου του 2018.

Ο Γιώργος Χατζηκώστας είναι ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε την πορεία μοτοσυκλετιστών του 1996, ήταν ο αρχηγός των μοτοσυκλετιστών εκείνης της μεγάλης πορείας, που είχε τραγική κατάληξη: τη δολοφονία από τους Τούρκους των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού. Η ιδέα της πορείας προέκυψε το 1995, κατά τη διάρκεια μιας ανάλογης εκδήλωσης μοτοσυκλετιστών προς τη Ζώδια, που είχε τότε προορισμό την κατεχόμενη Αμμόχωστο. Έναν χρόνο μετά, σχεδιάζεται η μεγάλη πορεία που έφερε το νησί πολύ κοντά σε μια αναζωπύρωση των εντάσεων στη γραμμή καταπαύσεως του πυρός... Ο Γιώργος Χατζηκώστας μίλησε στον "Πολίτη" για σημαντικές και άγνωστες μέχρι σήμερα πτυχές εκείνων των γεγονότων, που παράλληλα με τη λεγόμενη πολιτική του ενεργού ηφαιστείου τού τότε Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκου Κληρίδη, κατέληξαν, και έληξαν, με δυο νεαρούς Ελληνοκύπριους νεκρούς - ο ένας άγρια λιντσαρισμένος και ο άλλος με μια σφαίρα στον λαιμό.

Πώς προέκυψε η ιδέα της πορείας;

Η ιδέα μού ήρθε όταν κάναμε έναν χρόνο πριν, το 1995, την πορεία στη Ζώδια, με προορισμό την κατεχόμενη Αμμόχωστο. Φεύγοντας απ' εκεί, μου γεννήθηκε η ιδέα να κάνουμε την πορεία από το Βερολίνο προς την Κερύνεια. Ο λόγος που επέλεξα το Βερολίνο ήταν καθαρά λόγω του ότι ήταν και εκείνη μια μοιρασμένη πόλη που όμως κατάφερε να ενωθεί. Την εποχή εκείνη, οι μοτοσυκλετιστές ήταν οι "αλήτες" που δεν τους υπολόγιζε κανένας. Μας περιφρονούσε η κοινωνία και γενικά η εικόνα για εμάς δεν ήταν η καλύτερη. Τότε ήταν που κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης στη Ζώδια, έναν χρόνο πριν τη μεγάλη πορεία, σκέφτηκα ως πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι πιο δραστικό, ότι έχουμε τη δύναμη να διεθνοποιήσουμε το Κυπριακό. Ήταν μια εποχή που οι Κύπριοι πολιτικοί διαμαρτύρονταν επειδή δεν ξόδευε η κυβέρνηση πολλά χρήματα για να γίνει γνωστό το Κυπριακό πρόβλημα. Σημειώνεται ότι χρειάστηκε ένας χρόνος προετοιμασία. Είχα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδίας, ο οποίος, όταν του είπα για την πρόθεσή μας να ξεκινήσουμε μια μεγάλη πορεία από το Βερολίνο, αμέσως δέχτηκε να μας βοηθήσει. Μαζί με τη Γερμανία είχαμε ακόμα 17 χώρες που δέχτηκαν να στηρίξουν την προσπάθειά μας.

Χρήματα από Αρχιεπίσκοπο

Ποιος ή ποιοι χρηματοδότησαν την εκδήλωση;

Είναι αλήθεια ότι προβληματιζόμασταν για το πώς και από πού θα βρίσκαμε χρήματα, διότι αντιλαμβάνεστε πως για ένα τέτοιο εγχείρημα με ξένους, εκτός από Κύπριους, μοτοσυκλετιστές, χρειάζονταν αρκετοί πόροι. Γι' αυτόν τον λόγο, λοιπόν, απευθυνθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών, επ' ευκαιρία μιας ήδη προγραμματισμένης συνάντησης που θα είχαμε μαζί τους. Και τελικά είχαμε την ηθική αλλά και την οικονομική συμπαράσταση, τόσο των ίδιων όσο και των ξένων μοτοσυκλετιστών.

Ποιος ο ρόλος της Εκκλησίας εκείνη την περίοδο;

Βοηθητικός!

Σε ποιον τομέα;

Στον οικονομικό. Προκηρύξαμε έρανο και ζητούσαμε από τον κόσμο να δώσει ό,τι μπορούσε. Μεταξύ του κόσμου διαλέγαμε και οργανισμούς, εταιρείες κ.λπ. Στείλαμε και στην Αρχιεπισκοπή. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος (Χρυσόστομος Α΄) με κάλεσε προσωπικά στο γραφείο του για να μου εκφράσει τη στήριξη και τη συμπαράσταση της Εκκλησίας. Αρχικά μας έδωσε το ποσό των 10.000 λιρών. Μετέπειτα μας έδωσε ακόμη 5.000. Επίσης, μας συμβούλευσε πού να αποταθούμε για να πάρουμε περισσότερα χρήματα. Αρκετοί νόμιζαν πως η εκδήλωση ήταν υποκινούμενη από τον ίδιο, κάτι που όμως δεν ισχύει. Ο Αρχιεπίσκοπος μας βοήθησε στο να βρούμε απλά τους οικονομικούς πόρους.

Παρέμβαση Κληρίδη

Τι ακριβώς έγινε και ματαιώθηκε η πορεία;

Η πορεία ματαιώθηκε μερικά μόνον λεπτά αφού έπρεπε να ξεκινήσει. Το πρωινό εκείνης της ημέρας γίνονταν συσκέψεις συνεχώς. Το σχέδιο ήταν οι μοτοσυκλετιστές από Λεμεσό και Πάφο να έρθουν στη Λευκωσία, ενώ οι μοτοσυκλετιστές από τη Λάρνακα να ενώνονταν με τους Αμμοχωστιανούς. Εγώ ξύπνησα το πρωί για να πάω στην εκδήλωση και συγκεκριμένα στο Μακάρειο στάδιο, όπου θα συναντιόμασταν. Πριν πάω, μου τηλεφώνησε ο τότε Αρχηγός Αστυνομίας, ο κ. Χατζηλοΐζου, και μου ζήτησε να πάω άρον-άρον στο γραφείο του. Όταν διαμαρτυρήθηκα και ρώτησα γιατί να πάω, εφόσον ήμασταν μαζί συνεχώς, μου ανέφερε ότι με ζήτησε ο Πρόεδρος Κληρίδης. Συγκεκριμένα, μου είπε "θα είναι και ο Πρόεδρος εδώ και πρέπει να έρθεις". Πήγα στο αρχηγείο Αστυνομίας και απ' εκεί με έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο και μεταβήκαμε στο Προεδρικό. Καθ' οδόν, ο αρχηγός Αστυνομίας μου ξεκαθάρισε ότι ο Πρόεδρος μας περίμενε, αλλά ο ίδιος δεν γνώριζε τον λόγο. Φτάνοντας στο Προεδρικό, μπήκαμε σε μια μεγάλη αίθουσα όπου μας περίμεναν, εκτός από τον Πρόεδρο Κληρίδη, σχεδόν όλο το Υπουργικό, καθώς και ο γενικός εισαγγελέας. Να σημειώσω ότι πήγα εκεί με τον πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών. Μόλις κάτσαμε ξεκίνησε η συζήτηση σχετικά με τις απειλές των Τούρκων, που εκείνη την ημέρα ήταν πολύ έντονες. Εμείς τις είχαμε αγνοήσει. Τότε είπα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας: "Καλά, κ. Κληρίδη, αφού δεν θέλατε να γίνει η πορεία αυτή, γιατί μας το λέτε τώρα και όχι πριν μέρες, να τερματίζαμε την πορεία στην Ελλάδα που ήταν ο τελευταίος σταθμός πριν την Κύπρο;". Παρεμπιπτόντως, κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας, τον άκουσα να απαντά σε κάποια τηλεφωνήματα και κατάλαβα ότι ήταν από τον γ.γ. του ΟΗΕ, τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ και από άλλα σημαντικά πρόσωπα. Οι απειλές προέρχονταν από την Τουρκία και τον Ντενκτάς. Εμείς τους αγνοούσαμε και επιμέναμε πως ό,τι και να συμβεί θα πάμε στην Κερύνεια. Εν πάση περιπτώσει, εγώ ανέφερα ότι δεν ήξερα τι να πω στους χιλιάδες μοτοσυκλετιστές. "Αν θέλεις να ακυρωθεί η πορεία, Πρόεδρε, έλα μαζί μας να τους το πεις εσύ και να τους εξηγήσεις τους κινδύνους", αυτό είπα ενώπιον όλων. Τότε εκείνος απάντησε: "Ξέρεις πόσοι κίνδυνοι υπάρχουν; Θα παρασύρουμε και την Ελλάδα σε πόλεμο και η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη". Μετά πήγαμε μόνοι στο γραφείο του, όπου ο Πρόεδρος μου ανέφερε κάποια κρατικά μυστικά.

Τα κρατικά μυστικά

Ποια ήταν αυτά τα κρατικά μυστικά;

Τώρα πιστεύω ότι μπορώ να τα αναφέρω. Ένα από αυτά ήταν ότι είχαν τότε έρθει μερικά ρωσικά άρματα και θα ακολουθούσαν και άλλα 80 νομίζω. Επίσης, κάποια ελληνικά άρματα, αλλά και οι S300. Τότε κανένας δεν γνώριζε κάτι γι' αυτά. Ο Πρόεδρος Κληρίδης, αναφερόμενος σε όλα αυτά, μου είπε: "Όταν έρθουν τούτα, εγώ θα σου πω να κάνεις πορεία. Αλλά σήμερα πρέπει να την ακυρώσεις". Στο μεταξύ, όταν ανακοίνωσα ότι δεν θα γίνει η πορεία, μοτοσυκλετιστές ήδη είχαν μαζευτεί αυτοβούλως στη Δερύνεια. Καθ' οδόν μάθαμε ότι ήδη υπήρχε νεκρός.

Πώς θα περνούσατε στα κατεχόμενα;

Είχαμε βρει τον τρόπο. Είχε αρκετούς χώρους να μπούμε. Ήμασταν 13.000, είχε και 170 ξένους. Είχαμε έτοιμες και σημαίες της κάθε χώρας που στήριζε την πορεία μας. Ο Ντενκτάς απειλούσε πως θα ανοίξει πυρ. Εγώ πιστεύω πως αν περνούσαμε δεν θα το τολμούσε και αυτό γιατί είχαμε μαζί μας 170 ξένους μοτοσυκλετιστές, από την Ελλάδα μέχρι και την Αμερική. Να αναφέρω ότι τη διαδρομή της πορείας τη γνώριζα μόνο εγώ. Για το πώς και από πού θα μπαίναμε. Όπως σας είπα, το μόνο που γνώριζαν όσοι λάμβαναν μέρος, είναι ότι το τέρμα ήταν η Κερύνεια.

 

Νιώθετε τύψεις; Μετανιώσατε;

Νιώθετε τύψεις για ό,τι έγινε τότε; Έχετε μετανιώσει για κάτι; Ίσως για τον τρόπο διαχείρισης των εξελίξεων;

Όχι! Πιστεύω πως έκανα αυτό που έπρεπε υπό τις συνθήκες και τα δεδομένα. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Η ευθύνη ήταν στην κυβέρνηση. Οι μοτοσυκλετιστές μέχρι τότε, όπως προανέφερα, ήταν οι αλήτες της κοινωνίας. Η κυβέρνηση δεν μας είχε πάρει στα σοβαρά. Εγώ ο ίδιος προσωπικά, έξι μήνες πριν την πορεία, απέστειλα επιστολή στον Πρόεδρο Κληρίδη στην οποία περιέγραφα λεπτομερώς τι θα κάναμε. Την πήρα ο ίδιος στο Προεδρικό και την άφησα στην πύλη. Όταν το συζήτησα την ημέρα της πορείας μαζί με τον Πρόεδρο, μου είχε αναφέρει ότι ουδέποτε την έλαβε.

Ποια η σχέση σας με τους συγγενείς των Ισαάκ και Σολωμού;

Πολύ καλή. Και το εννοώ. Συναντηθήκαμε και ποτέ δεν είπαν κάτι κακό. Θεωρούν τα παιδιά τους ήρωες. Απέναντί μου ήταν πάντα ευγενικοί, όσες φορές έχουμε συναντηθεί.

Διαφωνούσε ο Αρχιεπίσκοπος

Ποια η αντίδραση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Α΄ όταν έμαθε για την ακύρωση της πορείας;

Μετά την ακύρωση της πορείας και όσα έγιναν, συναντηθήκαμε με τον Μακαριότατο. Και εκεί μου ανέφερε ότι δεν έπρεπε να ακυρώσω την πορεία. Θεωρούσε ότι δεν έπρεπε να υποκύψουμε στις απειλές των Τούρκων. Είχε μια δική του αντίληψη για τα γεγονότα. Συγκεκριμένα, μου είπε πως δεν έπρεπε να ακούσω τον Πρόεδρο. Μάλιστα μου ανέφερε χαρακτηριστικά τη φράση: "Αν δεν χυθεί αίμα δεν ελευθερώνεται η Κύπρος". Ο δε Πρόεδρος Κληρίδης μου συμπεριφερόταν λες και ήμουν γιος του.

Τελικά τι έμεινε από όλη αυτή την ιστορία;

Κατ' αρχάς, έγινε μια τεράστια προβολή στο εξωτερικό του Κυπριακού προβλήματος. Η κυβέρνηση προσπάθησε να καρπωθεί το γεγονός, γι' αυτό και μετέπειτα, όπου πραγματοποιούνταν συγκεντρώσεις, έστελναν συγγενείς των θυμάτων για προβολή. Βασικά, για τη δική τους προβολή, όλοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την όλη ιστορία.