Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) απέρριψε με απόφαση που εξέδωσε στις 10 Ιουλίου 2025, την ατομική προσφυγή Sakkou v. Cyprus (αρ. αίτησης 4429/23).
Σύμφωνα με τη Νομική Υπηρεσία, θέση του αιτητή στο ΕΔΔΑ ήταν ότι δεν έτυχε δίκαιης δίκης, κατά παράβαση του Άρθρου 6§1 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ).
Ισχυρισμός του αιτητή, αναφέρει, ήταν ότι η καταδίκη του από τα κυπριακά δικαστήρια έγινε στη βάση μαρτυρίας που είχε δοθεί, έναντι ανταλλάγματος αναστολής της ποινής, από συνεργό του, στην απουσία επιπρόσθετης ενισχυτικής μαρτυρίας και χωρίς επαρκείς ασφαλιστικές δικλείδες.
Το ΕΔΔΑ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι δεν υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 6§1 της ΕΣΔΑ από τη Δημοκρατία. Στην απόφαση, το ΕΔΔΑ επαναλαμβάνει ότι το Άρθρο 6§1 δεν επιβάλλει συγκεκριμένους κανόνες ως προς το πώς πρέπει να εκτιμάται το αποδεικτικό υλικό και ότι οποιαδήποτε παρέμβαση του ΕΔΔΑ αφορά σε τυχόν αυθαίρετη ή προδήλως παράλογη αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων από το εθνικό δικαστήριο.
Το ΕΔΔΑ επισήμανε ότι η ΕΣΔΑ δεν απαγορεύει στα εθνικά δικαστήρια να βασιστούν σε ενοχοποιητική μαρτυρία που δόθηκε από συνεργό, ακόμη και στην περίπτωση όπου ο μάρτυρας κινείται σε εγκληματικούς κύκλους. Περαιτέρω, το ΕΔΔΑ επανέλαβε ότι αυτό που κυρίως εξετάζει, υπό το Άρθρο 6§1, είναι τη διαδικασία στο σύνολό της.
Στην παρούσα περίπτωση, προστίθεται, το ΕΔΔΑ παρατήρησε ότι δεν παρασχέθηκε στον συνεργό ασυλία από την ποινική δίωξη. Η μόνη ανταμοιβή που του δόθηκε για τη μαρτυρία που έδωσε, ήταν η ένταξή του στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων, σκοπός του οποίου ήταν η προστασία του από πιθανές απειλές ή κινδύνους για την ασφάλειά του, συνεχίζει η ανακοίνωση.
Το ΕΔΔΑ παρατήρησε, περαιτέρω, ότι ο συνεργός ομολόγησε και έδωσε κατάθεση στην Αστυνομία οικειοθελώς και μόνο αφού είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων. Ταυτόχρονα, το ΕΔΔΑ βρήκε βάσιμο το σκεπτικό του κυπριακού δικαστηρίου ότι και ο συνεργός καταδικάστηκε για διάφορα αδικήματα ναρκωτικών και ότι εξέτισε μέρος της ποινής φυλάκισης που του είχε επιβληθεί. Όπως το ΕΔΔΑ ανέφερε, το Κακουργιοδικείο είχε πλήρη επίγνωση των εγγενών κινδύνων στην αποδοχή μαρτυρίας που προέρχεται από συνεργό και στην απόφασή του προέβη σε εξονυχιστική ανάλυση/αξιολόγηση και λεπτομερή επεξήγηση, γιατί αποφάνθηκε ότι ο μάρτυρας αυτός έλεγε την αλήθεια.
Περαιτέρω, το ΕΔΔΑ δεν βρήκε κανένα λόγο να παρεκκλίνει από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου αποδεχόμενο ότι η απόφαση για αναστολή του υπόλοιπου της ποινής φυλάκισης του συνεργού, αφορούσε στην άσκηση διακριτικής ευχέρειας που παρέχεται από το Σύνταγμα, και όχι στην τήρηση υπόσχεσης δοθείσας προς τον συνεργό.
Όσον αφορά κατά πόσο αν υπήρξε άλλη ενοχοποιητική μαρτυρία εναντίον του αιτητή, το ΕΔΔΑ αποδέχτηκε τα ευρήματα των εθνικών δικαστηρίων και έκρινε ότι τα εθνικά δικαστήρια βασίστηκαν και σε άλλη μαρτυρία, η οποία υποστήριζε τη μαρτυρία του βασικού μάρτυρα κατηγορίας.
Υπό το φως των ανωτέρω, το ΕΔΔΑ κατέληξε ότι η δικαστική διαδικασία στο σύνολό της υπήρξε «δίκαια». Ο Δικαστής του ΕΔΔΑ Γιώργος Σεργίδης εξέδωσε μειοψηφούσα γνώμη.
Εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, την υπόθεση ενώπιον του ΕΔΔΑ χειρίστηκε η Θέλμα Προδρομίτου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας.
Πηγή: ΚΥΠΕ
